Do przeczytania książki zachęciły mnie dość wysoka ocena książki i pochlebne opinie. Niestety, przez to, liczyłam na więcej niż dostałam.

Kogo mamy w "Idealnej chemii"? Ją - idealną pannę "pomponiarę", która skrywa troszkę rys na swoim idealnym wizerunku. Jego - gangstera z gorącą latynoską krwią, który nie pokazuje swojej prawdziwej twarzy.
A więc co mamy w "Idealnej chemii"? Schemat, schemat, schemat i jeszcze więcej schematu.
No, dajcie spokój. Czy naprawdę autorka nie mogła się pokusić o coś więcej? Tak naprawdę dostałam coś co czytałam już z milion razy, a drugie tyle oglądałam pod postacią filmów i seriali. Książka była tak do bólu przewidywalna, że krok po kroki potrafiłam stwierdzić co będzie dalej. Naprawdę ciężko mi ocenić ją wyżej. Cały czas miałam nadzieję, że autorka jednak mnie zaskoczy i wyrwie się ze szponów schematycznego połączenie "dwóch różnych światów". Niestety się nie doczekałam, a mimo to wciąż mam nadzieję.
No cóż. Plus na pewno za to, że styl autorki jest fajny i lekki, przez co książkę czyta się naprawdę dość szybko. Drugi plus za hiszpański - uwielbiam ten język i bardzo spodobało mi się, że autorka wplatała go do dialogów.

Naprawdę szkoda, że książka była aż tak przewidywalna. Gdyby nie to, pewnie dostałaby ode mnie znacznie wyższą ocenę.

Do przeczytania książki zachęciły mnie dość wysoka ocena książki i pochlebne opinie. Niestety, przez to, liczyłam na więcej niż dostałam.

Kogo mamy w "Idealnej chemii"? Ją - idealną pannę "pomponiarę", która skrywa troszkę rys na swoim idealnym wizerunku. Jego - gangstera z gorącą latynoską krwią, który nie pokazuje swojej prawdziwej twarzy.
A więc co mamy w "Idealnej...