Kiedyś czułam, że świat stoi przede mną otworem; wiodłam beztroskie, pełne radości i zabawy życie. Teraz żyłam w ciągłym strachu, nie mogłam spać i czułam się jak w potrzasku. A najgorsze w tym wszystkim było to, że choć miałam świadomość tych niekorzystnych zmian, nie potrafiłam znaleźć sposobu, by wrócić do tej osoby, którą byłam wcześniej.

Kiedyś czułam, że świat stoi przede mną otworem; wiodłam beztroskie, pełne radości i zabawy życie. Teraz żyłam w ciągłym strachu, nie mogłam...

W głowie przeniosłam się na niewyobrażalnie daleką odległość, z jednego wymiaru do innego, w którym mój mąż nie był moim mężem; gdzie mój przyjaciel i kochanek nie kochał mnie, lecz wykorzystywał i poniżał całymi latami; gdzie ojciec moich dzieci okłamywał mnie i bez mrugnięcia okiem ryzykował, że stracę dzieci na rzecz opieki społecznej - wszystko po to, żeby dostać to, czego chciał. Tak wyglądał teraz nowy świat i rzeczywistość, w której żyłam i kochałam własnego wroga; gdzie mężczyzna, którego znałam i darzyłam miłością, po prostu nie istniał.

W głowie przeniosłam się na niewyobrażalnie daleką odległość, z jednego wymiaru do innego, w którym mój mąż nie był moim mężem; gdzie mój pr...

Widziałam drugi brzeg tej przepaści i wiedziałam, dokąd prowadzi tamta ścieżka: do bankructwa, samotnego macierzyństwa i wychowywania dzieci bez wsparcia ich ojca, wstydu i rozpaczy. Ścieżka, którą podążałam była wybrukowana nadzieją - stałą obietnicą, że życie w końcu ulegnie poprawie; że problemy finansowe znikną, kłopoty zostaną rozwiązane, a zła passa odwróci się, że łącząca nas więź pogłębi się w czterech ścianach naszego domu; że pozostaniemy rodziną, a Will będzie utrzymywał swoje dzieci. To był wybór między wszystkim a niczym - między nadzieją a rozpaczą.

Widziałam drugi brzeg tej przepaści i wiedziałam, dokąd prowadzi tamta ścieżka: do bankructwa, samotnego macierzyństwa i wychowywania dzieci...