Beznadziejna, po prostu beznadziejna, wręcz irytująca, szczególnie w wykonaniu lektora, pana Henryka Pijanowskiego - totalna amatorszczyzna.
Gdyby nie lektor, może dołożyłabym jedną gwiazdkę z sentymentu do dawnych lektur. Niestety, nie da się.

Beznadziejna, po prostu beznadziejna, wręcz irytująca, szczególnie w wykonaniu lektora, pana Henryka Pijanowskiego - totalna amatorszczyzna.
Gdyby nie lektor, może dołożyłabym jedną gwiazdkę z sentymentu do dawnych lektur. Niestety, nie da się.

Duluth, ty nieodpowiedzialny człowieku! Nadgorliwość nie popłaca - na pewno nie w stosunku do młodych pisarek ;) Dobrze się czytało, książka na jedną noc. Akcja wciąga.
Tylko główni bohaterowie Iris i Peter - zachowują się coraz gorzej z kolejnym tomem, porządne małżeństwo... jasne...

Duluth, ty nieodpowiedzialny człowieku! Nadgorliwość nie popłaca - na pewno nie w stosunku do młodych pisarek ;) Dobrze się czytało, książka na jedną noc. Akcja wciąga.
Tylko główni bohaterowie Iris i Peter - zachowują się coraz gorzej z kolejnym tomem, porządne małżeństwo... jasne...

..."Nanny Ordway poznałem na jednym z przyjęć Lottie Martin. Wszystko zaczęło się zupełnie banalnie i wcale nie zapowiadało tylu nieszczęść. .."
Tak zaczyna się ta książka. Po przeczytaniu tych dwóch zdań ja byłam zaciekawiona, tym bardziej, że nie jest to romans.
Świetna historia kryminalna, gdzie króluje zasada - przyjaciół poznaje się w biedzie nie do końca się sprawdza, bo jak tu odróżnić tych prawdziwych

..."Nanny Ordway poznałem na jednym z przyjęć Lottie Martin. Wszystko zaczęło się zupełnie banalnie i wcale nie zapowiadało tylu nieszczęść. .."
Tak zaczyna się ta książka. Po przeczytaniu tych dwóch zdań ja byłam zaciekawiona, tym bardziej, że nie jest to romans.
Świetna historia kryminalna, gdzie króluje zasada - przyjaciół poznaje się w biedzie nie do końca się...

Historia na początku wygląda bardzo ładnie. Jednak później po śmierci Nanny sprawa mocno się komplikuje. Wszyscy zaczynają oskarżać głównego bohatera, że to on popchnął ją do samobójstwa. Czytelnik wie jednak jak to wyglądało na prawdę i te wszystkie oskarżenia wydają się surrealistyczne. Prawdę mówiąc, jeśli znam już prawdę to oszczerstwa niezmiernie mnie denerwują. Po co utrudniać sobie życie, czy nie jest ono już wystarczająco skomplikowane? Spiski i intrygi potrafią człowiekowi zniszczyć życie. Więc pytam się jaki to ma k** sens? Takie zachowania jak zostały tutaj zaprezentowane potrafią wprowadzić w doła! Uznaję, że książka jest dołująca. Chociaż początkowo do momentu śmierci bardzo mi się podobał i myślałem, że będę bardzo zadowolony z lektury. Po śmierci wszystko się zmieniło i przestało mi się podobać. Nie jestem zadowolony z tej książki!

Historia na początku wygląda bardzo ładnie. Jednak później po śmierci Nanny sprawa mocno się komplikuje. Wszyscy zaczynają oskarżać głównego bohatera, że to on popchnął ją do samobójstwa. Czytelnik wie jednak jak to wyglądało na prawdę i te wszystkie oskarżenia wydają się surrealistyczne. Prawdę mówiąc, jeśli znam już prawdę to oszczerstwa niezmiernie mnie denerwują. Po co...

"...Jeśli miałbym w kilku słowach określić „Czarną wdowę”, to nazwałbym tę książkę fajnym obyczajowym kryminałem. Tyle w zupełności wystarczy. Styl Patricka pozwala na szybką, leciutką lekturę, która prześlizguje się przed oczami z niezwykłą swobodą. Do tego autorzy znakomicie skonstruowali dialogi – czuć ich nienachalny styl i naturalność, na ile oczywiście pozwala język klasycznego kryminału najeżony formami imion w wołaczu. Sama fabuła, trzeba przyznać, rozwija się bardzo mozolnie. Śmierć następuje na pięćdziesiątej stronie, a pewność, że było to morderstwo… na sto pięćdziesiątej! Cała reszta jest nieśpiesznym nastawianiem świata przeciwko bohaterowi, próbą dobrego sportretowania nieco sztampowych postaci – potencjalnych sprawców – oraz garścią mniej lub bardziej istotnych opisów i rozmów prowadzących do poznania przeszłości Nanny Ordway. Nie zawodzą natomiast emocje i napięcie budowane sprawdzonymi chwytami kryminalnymi, przez co rozdział z odnalezieniem ciała zamordowanej zawodowo podnosi ciśnienie..."

Pełna opinia pod tym adresem: http://www.tramwajnr4.pl/2014/05/z-zakurzonej-poki-czarna-wdowa-dreczy-z.html

"...Jeśli miałbym w kilku słowach określić „Czarną wdowę”, to nazwałbym tę książkę fajnym obyczajowym kryminałem. Tyle w zupełności wystarczy. Styl Patricka pozwala na szybką, leciutką lekturę, która prześlizguje się przed oczami z niezwykłą swobodą. Do tego autorzy znakomicie skonstruowali dialogi – czuć ich nienachalny styl i naturalność, na ile oczywiście pozwala język...

Bardzo szybko się czyta i nie jest nudna.
Wciągająca i dobra konstrukcja z wartką akcją, nieprzeładowana opisami - konkretna i na dodatek okraszona momentami humorem.
Bohaterowie trochę sztampowi, ale można to przeboleć.
Oczywiście nie odgadłam kto zabił.

Bardzo szybko się czyta i nie jest nudna.
Wciągająca i dobra konstrukcja z wartką akcją, nieprzeładowana opisami - konkretna i na dodatek okraszona momentami humorem.
Bohaterowie trochę sztampowi, ale można to przeboleć.
Oczywiście nie odgadłam kto zabił.