Końcówka lat 80. i początek 90. były zdominowane przez zespoły rockowe, niezależnie od tego jak ich muzykę nazywano - hard rock czy grunge. W mediach i na stadionach rządziły długie włosy, a wśród nich były też jedne wyjątkowe. Poskręcane, czarne loki przykryte cylindrem, który zdawał się nie poddawać prawom grawitacji. Nawet nie będąc fanem muzyki rockowej, postać Slasha jest znana chyba każdemu. Bo czy znajdzie się choć jedna osoba, która nie słyszała „Don’t Cry” czy „November Rain” lub nie widziała teledysków grupy Guns n’Roses?

Biografia Slasha powinna być nie lada gratką dla wielbicieli dobrego rocka. W końcu stworzył ją człowiek, który nie robił tego po raz pierwszy. Paul Stenning pisał chyba o wszystkich znaczących gwiazdach na świecie, nie tylko muzyki. W jego pokaźnej bibliografii znaleźć można historie m.in. zespołów: Metallica, AC/DC, Rage Against The Machine oraz Roberta Pattinsona. I wygląda na to, że ilość nie przełożyła się na jakość. „Slash. Rockowy dom wariatów” jest książką nierówną i nie dla każdego.

Samej postaci Slasha, a właściwie Saula Hudsona, jest w książce bardzo dużo, co oczywiście nie dziwi. Ale dziwi fakt, że Stenning wręcz z uwielbieniem godnym nastoletniej fanki opisuje gitarzystę. Slash brał narkotyki? Trudno, zdarza się, ale lepiej posłuchajcie jak cudownie gra solówkę w „November Rain”. Pisarzowi brakuje umiaru, przez co całość wygląda dość karykaturalnie. Po biografii czytelnik spodziewa się rzetelnego, dziennikarskiego podejścia do opisywanego bohatera. Tutaj niestety tego zabrakło.

Niektórych może razić również język jakim napisano książkę. Autor odrobinę za bardzo wcielił się w rolę niegrzecznego muzyka, więc znajdzie się w niej kilka odrobinę niecenzuralnych wyrazów. Nie wnoszą one nic ciekawego do książki, a co więcej nie są cytatami (co można by było zaakceptować), ale zwykłą osobistą opinią jaki to Slash jest zaje… Dla każdego fana muzyki to oczywiste, że gitarzysta jest osobą wyjątkową i niesamowicie utalentowaną, ale sposób w jaki zostało to pokazane w książce, pozostawia wiele do życzenia.

Mimo wszystko w książce można znaleźć wiele ciekawych informacji, zarówno o samym gitarzyście, jak i o osobach z jego otoczenia. Szkoda, że wątek rozpadu Guns n’Roses został potraktowany po macoszemu, ale widać o tym, zbyt wielu wywiadów nie było (większość materiałów opiera się na ogólnie dostępnych w sieci wywiadach i nagraniach video). „Slash. Rockowy dom wariatów” to pozycja dla fanów lub osób, które nie mają pojęcia kim jest ten tajemniczy człowiek w cylindrze na głowie. Ale czy ktoś taki w ogóle istnieje?

Bartosz Szczygielski