To miało być klimatyczne popołudnie z kryminałem retro.
Klimatycznie było tylko dzięki lampce dobrego wina i mojej ulubionej kanapie, bo książka okazała się rozczarowaniem.

Dawno nie czytałam tak słabej powieści kryminalnej. Szumnie zapowiadana na okładce akcja to po prostu nudy na pudy. Cały czas odnosiłam wrażenie, jakby autorka nie miała żadnego pomysłu na fabułę i pisała sobie dla samego faktu pisania.

Osadzenie akcji w Krakowie początku XX wieku niewiele daje, bo tak naprawdę wcale nie wyczuwa się atmosfery typowej dla tej epoki; równie dobrze wydarzenia mogłyby rozgrywać się wcześniej lub później i w dowolnym mieście.
Nie wystarczy kilku dorożek, hrabiny i służącej, by stworzyć klimat powieści retro. Zwłaszcza, gdy większość treści stanowią dialogi, w dodatku słabe i nijakie.

Intryga kryminalna jest naciągana, sztuczna, nieprzekonująca. Właściwie to powieść o niczym, chaotyczna, bez jakiejkolwiek myśli przewodniej, bez emocji udzielających się czytelnikowi, bez pomysłu.
Daję dwie gwiazdki z dwóch powodów: za postać gospodyni - Jadwigi i za... okładkę.

Sama sobie się dziwię, że dotarłam do końca, bo lekturę tej powieści uważam za stratę czasu.

To miało być klimatyczne popołudnie z kryminałem retro.
Klimatycznie było tylko dzięki lampce dobrego wina i mojej ulubionej kanapie, bo książka okazała się rozczarowaniem.

Dawno nie czytałam tak słabej powieści kryminalnej. Szumnie zapowiadana na okładce akcja to po prostu nudy na pudy. Cały czas odnosiłam wrażenie, jakby autorka nie miała żadnego pomysłu na fabułę i...