Fantastyką interesuje się odkąd pamiętam, zęby zjadłem na takich tytułach jak Władca Pierścieni, Saga o Ludziach Lodu, Wiedźmin, Miecz Prawdy, długo by wymieniać. Mi osobiście książka bardzo przypadła do gustu, a teraz parę słów dlaczego.

Akcja powieści zaczyna się nad grobem alchemika Avrama Vogla, którego posądza się o stworzenie eliksiru ekwinokcjum potrafiącego nawet przyzywać zmarłych za grobu. Tam też pierwszy raz mamy do czynienia z poznaniem warsztatu literackiego autora, (poniżej dwa z kilku moich ulubionych cytatów):

" Skrytobójca zjawił się z zaświatów nicości, niczym bóg śmierci i jednym sprawnym posunięciem pozbawił ich tchnienia"

" Bez wahania rzucił o posadzkę petardę dymną, dobył skrytobójczych noży i rozpoczął krwawy spektakl".

To co mnie w powieści najbardziej ujęło to wykreowanie nowych ras, brak szablonowości, bogaty język, humor i lekka ironia co do kanonów gatunku. Choć prolog zaczyna się lekko prozaicznie, autor jakby świadomy tego stanu rzeczy od początku trochę wyśmiewa to i w łagodny, subtelny sposób wprowadza nas do świata i przygody z Bractwem. Powieść doskonale wydana, papier, okładka, całokształt nie pozwala oderwać się od niej chociaż na chwilę.

Autor ma wyrazisty styl i bogatą wyobraźnię, która zafundowała nam połączeniem skrytobójcy z nekromantą- muszę dodać bardzo trafne i unikatowe.

Podsumowując jako oddany fan gatunku, bez którego nie wyobrażam sobie czytania książek, mogę ową perełkę polecić młodszym i bardziej dojrzałym maniakom fantasy.

Mam nadzieje, że tak jak ja się nie zawiedziecie i z nadzieją, będziecie patrzeć w stronę kontynuacji Bractwa Światła.

Fantastyką interesuje się odkąd pamiętam, zęby zjadłem na takich tytułach jak Władca Pierścieni, Saga o Ludziach Lodu, Wiedźmin, Miecz Prawdy, długo by wymieniać. Mi osobiście książka bardzo przypadła do gustu, a teraz parę słów dlaczego.

Akcja powieści zaczyna się nad grobem alchemika Avrama Vogla, którego posądza się o stworzenie eliksiru ekwinokcjum potrafiącego nawet...