Udane.
Na walki we wrześniu '39 trzeba przepatrzeć pryzmat wojny o granice i walk z bolszewikami. Wtedy to przeprowadzono z bardzo dobrym skutkiem manewr odwrotowy z Kijowa. manewrem tym dowodził Rydz-Śmigły a dwaj najważniejsi dowódcy którzy umożliwili mu przeprowadzenie tego manewru z taka gracją to nie kto inny Juliusz Rómmel i Dąb-Biernacki.
Nic zatem bardziej naturalnego niż przy naszym planie obronnym - zakładającym dwa-trzy dni walk na granicy dla zaznaczenia przed światem woli walki i odskok na główną rubież obronną - najważniejsze zadania przydzielić ludziom sprawdzonym w podobnej operacji. Czy dobór Dęba na stanowisko d-cy armii był słuszny to już kwestia otwarta.
Rómmel - w mojej ocenie - jako dowódca pokazał się w tej kampanii z dobrej strony. Było nie było bitwę graniczną przeprowadził najlepiej ze wszystkich a stał przy tym naprzeciw największych sił. Co było później to no cóż.
No i widać tow pamiętnikach - niemal 50% książki to opis wydarzeń do 7 września! Dalsze walki - bitwa nad Bzurą, obrona Warszawy to też 50%. Widać wyraźnie co było głównym powodem do chwały i co sam usilnie eksponował.
Widać też kogo nie lubił i na kogo chciał zwalić całą winę. Dąb-Biernacki i Kutrzeba. Ten pierwszy wybitnie się nie popisał ale Rómmel wali do niego nie zawsze słusznie. Wyśmiewa jego decyzje już 2 września kiedy tak naprawdę Dąb dopiero wtedy skompletował sztab a w praktyce dowodził jedynie półtorej pułku piechoty bo reszta dopiero się koncentrowała. Ugrupowanie wyczekujące to jedyna możliwość bo co z takimi siłami zrobić?
Kutrzebę Rómmel próbuje natomiast usilnie przedstawić jako wodza miękkiego i w zasadzie jedynie teoretyka. Na to też zwala brak uderzenia armii Poznań już 1-3 września na siły związane walką przez armię Łódź. Nie było to możliwe - pułki 25 DP 1 września były w kontakcie bojowym z wrogiem i same musiały sie od Niemców oderwać, a atak wyłącznie siłami tej dywizji nic by Rómmlowi nie dał. Słusznie Kutrzeba uważał, że do takiego uderzenia trzeba większej siły a to wymaga czasu.
Jednocześnie Rómmel nie wspomina o próbach nawiązania kontaktu przez Kutrzebę a były takie. Przy tym Rómmel z Biernackim się spotkał i próbował uzgodnić sytuacje. Dlaczego zatem nie z Kutrzebą? Może to doprowadziłoby do ataku odciązającego Armii Poznań?
pomija też swoje dziwne pomysły na działania czołgów własnych, pomija swoja ucieczkę do Warszawy, pomija to czemu nie wspomógł naszych jednostek w walkach w tzw bitwie nad Bzurą a jedynie niemrawo próbował otworzyć im przejście do Warszawy już po klęsce.
Mimo wszysko sporo danych, sporo rozkazów, sporo map, całość jest więc całkiem dobra.

Udane.
Na walki we wrześniu '39 trzeba przepatrzeć pryzmat wojny o granice i walk z bolszewikami. Wtedy to przeprowadzono z bardzo dobrym skutkiem manewr odwrotowy z Kijowa. manewrem tym dowodził Rydz-Śmigły a dwaj najważniejsi dowódcy którzy umożliwili mu przeprowadzenie tego manewru z taka gracją to nie kto inny Juliusz Rómmel i Dąb-Biernacki.
Nic zatem bardziej...