Każdy kto interesuje się tematem "ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej" zna jeden z jej symboli, jakim jest konferencja w willi Wannsee, która odbyła się w styczniu 1942 roku. 15 osób pod przewodnictwem Heydricha spotkało się w tej willi celem przedyskutowania "problemu żydowskiego". Autor pokazuje w tej książce kto został zaproszony na to spotkanie, jakie były głoszone przez poszczególne osoby poglądy, mamy pokazany protokół z tego spotkania (jedyny zachowany, oznaczony numerem 16, odnaleziony po wojnie). Autor stawia pytania i stara się na tyle na ile może na nie odpowiedzieć. Pyta po co odbyło się to spotkanie? Mimo tego, że do stycznia 1942 roku zgładzono w sumie ok. 10% z zamordowanych w II wojnie światowej Żydów, a w 1942 roku aż 50%, Autor stawia tezę, że nawet bez Wannsee ludobójstwo i tak miałoby w 1942 roku zastraszający wymiar. Już przed Wannsee trwało mordowanie Żydów (szczególnie na terenach ZSRR), zapoczątkowano budowę miejsc zagłady takich jak Bełżec, czy Chełmno. Wannsee dało raczej sygnał, że RSHA zaczyna ten proces koordynować, Heydrich staje się jego głównym "liderem", jeżeli można w ogóle użyć takiego określenia. Heydrich raczej oczekiwał od czołowych postaci III Rzeszy zaangażowanych w kwestie Żydów przyzwolenia na jego przywództwo, akceptacji i przyjęcia przez nich tego do wiadomości. Przed Wannsee dostał od samego Goringa rozkaz zajęcia się kwestią żydowską w III Rzeszy i na terenach podbitych. Autor pokazuje również jak dużo czasu poświęcono na tym spotkaniu kwestii "mieszańców" ("Mischlinge"). Nie używano określeń eksterminacja, ale deportacja, ale wiadomo było, że za tym określeniem stało uruchomienie mechanizmów eksterminacji Żydów w Europie. W pierwszym rozdziale Autor (chociaż w stopniu bardzo ogólnym) pokazuje ewolucję postaw Niemców w walce z Żydami od emigracji, przesiedlenia na Madagaskar, przewiezienia do gett na Wschód takich jak w Łodzi, czy getta w Generalnym Gubernatorstwie, morderczych działań Einsatzgruppen w ZSRR, aż do pierwszych eksperymentów z obozami zagłady. Autor pokazał, że w tej kwestii nie było żadnej odgórnej koordynacji, ścisłych wytycznych, rozkazów. Żydzi byli przesiedlani i w miejscach takich jak GG pojawiał się problem przeludnienia, z którym mieli radzić sobie ludzie tacy jak Buhler i Frank. Książka podejmuje temat bardzo ciekawy, a kończy ją "Protokół z Wannsee nr 16".
Wannsee to bardzo ciekawy epizod II wojny światowej, gdzie "w dystyngowanej atmosferze eleganckiej willi, na wytwornym przedmieściu Berlina spotkało się piętnastu wykształconych, cywilizowanych urzędników, reprezentujących cywilizowane, wykształcone społeczeństwo, by przy zachowaniu wszelkich form towarzyskich wyrazić milczącą zgodę na ludobójstwo" (ośmiu z piętnastu miało tytuł doktora).

Każdy kto interesuje się tematem "ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej" zna jeden z jej symboli, jakim jest konferencja w willi Wannsee, która odbyła się w styczniu 1942 roku. 15 osób pod przewodnictwem Heydricha spotkało się w tej willi celem przedyskutowania "problemu żydowskiego". Autor pokazuje w tej książce kto został zaproszony na to spotkanie, jakie były...