Tom 2 to kontynuacja przygód kapitana Trappa, dalej w zabawnej groteskowej formie, z rewelacyjną postacią okrętowego mechanika. Chyba trochę bardziej zawiła akcja niż w części pierwszej i chyba trochę od niej słabsza ale i tak klimat nieźle rozrywkowy.

Tom 2 to kontynuacja przygód kapitana Trappa, dalej w zabawnej groteskowej formie, z rewelacyjną postacią okrętowego mechanika. Chyba trochę bardziej zawiła akcja niż w części pierwszej i chyba trochę od niej słabsza ale i tak klimat nieźle rozrywkowy.

Książkę przeczytałem w szpitalnej bibliotece na oddziale rehabilitacji we Wrocławiu. Wydana w niemal kieszonkowym formacie i niezbyt obszerna, a przede wszystkim lekka spełniała doskonale wymogi szpitalnego bytu. Czytana w łóżku, na parkowej ławce i na niektórych zabiegach dostarczała całkiem niezłej rozrywki.
Wartka akcja, nagłe zwroty akcji, absurdalny dowcip i morska tematyka - to główne atrybuty tej pozycji.

Książkę przeczytałem w szpitalnej bibliotece na oddziale rehabilitacji we Wrocławiu. Wydana w niemal kieszonkowym formacie i niezbyt obszerna, a przede wszystkim lekka spełniała doskonale wymogi szpitalnego bytu. Czytana w łóżku, na parkowej ławce i na niektórych zabiegach dostarczała całkiem niezłej rozrywki.
Wartka akcja, nagłe zwroty akcji, absurdalny dowcip i morska...

Nie pamiętam dokładnie, kiedy przeczytałem kontynuację rewelacyjnej "Wojny Trappa", więc datę podałem przybliżoną. Nie wiem, czy "Pokój Trappa" śmieszył mnie mniej, bo byłem już starszy, czy dltego, bo zużyła się konwencja, czy fktycznie Callison pisał tutaj gorzej. Tak czy inaczej "Wojnę Trappa" pamiętam niektóre sceny, a z pokoju Trappa pamiętam tylko rozczarowanie.

Nie pamiętam dokładnie, kiedy przeczytałem kontynuację rewelacyjnej "Wojny Trappa", więc datę podałem przybliżoną. Nie wiem, czy "Pokój Trappa" śmieszył mnie mniej, bo byłem już starszy, czy dltego, bo zużyła się konwencja, czy fktycznie Callison pisał tutaj gorzej. Tak czy inaczej "Wojnę Trappa" pamiętam niektóre sceny, a z pokoju Trappa pamiętam tylko...

Powierzyć kapitanowi Trapp'owi statek na pełnym morzu to tak jakby z góry ów okręt miał podzielić losy Titanica, tyle że w tym wypadku góra lodowa wcale nie musi być w pobliżu.
Kapitan Trapp to postać dość groteskowa. Dzięki swoim ograniczonym zasadom wpada w ciągłe tarapaty, a przy tym jest na tyle komiczny, że losy jego pozostawiającej wiele do życzenia załogi stanowią parodię życia na statku.

Trapp to chciwy i zarozumiały wilk morski, który dla kolejnych zysków gotowy jest poświęcić resztki godności, byleby tylko się wzbogacić. Nie dba o dobre imię, przecież pieniądz rządzi światem i za nim trzeba ślepo podążać! To własnie typowe postrzeganie rzeczywistości przez Trapp'a.

Jego kompani podczas zleconego rejsu to margines społeczny. Zwyczajna banda kryminalistów, którzy nadzwyczaj zasługują na miano pozbawionych rozumu istot. Swoim wydawałoby się upośledzonym odbiorem świata jak zawsze komplikują położenie ich przełożonego i tym samym pakują go w jeszcze większe tarapaty.
Jednak trudno się dziwić zaistniałym sytuacjom, kiedy przy dobieraniu załogi chodzi głównie o zachowanie kryterium, by każdy jej członek był głupszy od samego kapitana i przez to nie wchodził mu w drogę przy kierowaniu statkiem.

Efekty co do kwalifikacji upoważniających do pracy na statku wybranych delikwentów są takie, że np. mianowany przez Trapp'a na drugiego oficera "kiedyś rozpoczął korespondencyjny kurs nawigacji, ale nie zaszedł zbyt daleko", wyjaśniając przyczynę niepowodzenia w tym przedsięwzięciu tłumaczył się, że nie umie czytać ani pisać. Inny przypadek to mianowany na pierwszego mechanika, ten z kolei śmiałek zawdzięcza swoje stanowisko czternastoletniemu doświadczeniu, owszem mechanika nawet głównego, tyle, że na kolei! O reszcie warto przeczytać samemu;).

W zasadzie oczekiwałam, że lektura ta wywoła u mnie nieco więcej śmiechu, ale ostatecznie nie była zła:). Autor nakreślił ciekawą akcję, ciągle coś się działo.
Nie poleciłabym jednak tej książki tym młodszym czytelnikom, którzy dopiero budują swój system wartości, gdyż pozycja ta w zasadzie nic pouczającego nie wnosi do życia. Trapp jako nad wyraz podstępny i pozbawiony krzty honoru typ, który zaślepiony tylko własną korzyścią jest gotowy narazić życie własnej załogi, ostatecznie jednak zawsze spada na cztery łapy i wychodzi cało z opresji.

Powierzyć kapitanowi Trapp'owi statek na pełnym morzu to tak jakby z góry ów okręt miał podzielić losy Titanica, tyle że w tym wypadku góra lodowa wcale nie musi być w pobliżu.
Kapitan Trapp to postać dość groteskowa. Dzięki swoim ograniczonym zasadom wpada w ciągłe tarapaty, a przy tym jest na tyle komiczny, że losy jego pozostawiającej wiele do życzenia załogi stanowią...

Bawi równie dobrze jak inne mikropowieści o niezniszczalnym kapitanie Trappie.

Bawi równie dobrze jak inne mikropowieści o niezniszczalnym kapitanie Trappie.