Lubię przyglądać się ludziom. Mam ku temu wiele okazji, między innymi w szkole starszego syna. Często widzę w dzieciach wokół pewien niedosyt, brak, ranę – nieobecnego ojca. Choć oczywistym jest to, że ktoś musi rodzinę utrzymać, to wśród rówieśników Jaśka wiele jest chłopców, którzy swoich ojców praktycznie nie znają.

Czy to tylko efekt rozwodów i pracy za granicą? Myślę, że nie. To nieumiejętność bycia takim ojcem, jakiego potrzebuje dziecko. Nie ma szkoły, która przygotuje mężczyznę do tej roli, więc uczą się oni stąpając po cienkim lodzie kruchego serca dziecka. Dlatego niezmiernie cieszę się, że na polskim rynku wydawniczym pojawiają się takie książki jak ta…

"Tato jakiego potrzebują twoje dzieci. Jak zbudować trwałe relacje z dziećmi?" to mała, niepozorna książka z wielkim ładunkiem wiedzy, inspiracji, świadectw innych ojców (i samotnej matki). Zebrano wiele historii o pięknie i trudach ojcostwa, bez owijania w bawełnę, bez ograniczeń, bez nadmiernego skupiania się na swoim wizerunku – wszystko po to, by stać się lepszym ojcem.

Od zabawnej historii taty w szlafroku (umiesz droczyć się ze swoim potomkiem, tak by wiedział jak bardzo mu na tobie zależy?),po opowieści o ojcu, który zginął, a samotna matka chciała przekazać to, czego o ojcostwie nauczył ją mąż. O tym, jak ważna jest wieź, ponad to, czego chcesz nauczyć.

"Jeśli jednak budujesz z tym dzieckiem więź, ryzyko wystąpienia takiego radykalnego buntu znacznie się zmniejsza. Tym, co zwykle sprowadza dziecko z powrotem, nie są te wszystkie prawdy, które usiłowałeś mu wpoić, ale rodzaj relacji, jaką udało się wam zbudować". Str. 33

Bolesna opowieść ojca, którego córka nie namalowała na rodzinnym portrecie. Umiejętność bycia autorytetem, ojcem zachęty, a nie podcinania skrzydeł. Uczenie się zabawy z dzieckiem, według jego planu. Nadanie dziecku przydomku, który będzie dla niego źródłem siły i samoakceptacji. Sztuka pisania listów w ważnych momentach jego życia czy pokazywanie dziecku świata, bez narzucania mu na siłę swojej pasji. Nauka odpowiedzialności przez wyciąganie konsekwencji ze złych wyborów. Nauka dawania i dzielenia się z innymi. To tylko kilka przykładów tego, co proponują autorzy rozważań.

Wiele spojrzeń, różne, bo napisane przez kilku autorów. Prowadzą do głębi ojcowskiego serca. Każdy rozdział zawiera praktyczne rady, zadania, miejsce na notatki.

Nie jest to łatwa lektura, choć bardzo pobudzająca, dająca nadzieję. Urzekła mnie w niej szczerość autorów, którzy nie kreują się jako super ojcowie. Wręcz przeciwnie – pokazują co im w życiu nie wychodzi, nad czym muszą pracować, a dzieląc się tym, dają nadzieję, że nie ma problemów bez wyjścia.

Uważam, że ta publikacja zasługuje na uznanie. Zasłużenie została wyróżniona jakiś czas temu w kategorii „rodzina, wychowanie” w plebiscycie portalu Granice.pl.

Jeśli szukasz wartościowej lektury na dzień ojca – podejrzewam, że lepszej nie znajdziesz… Polecam nie tylko młodym tatom, ale również dziadkom i kobietom, które pragną wspierać mężczyzn wokół siebie. Wobec tej lektury nie da się przejść obojętnie!

https://niezawodnanadzieja.blog.deon.pl/2019/06/08/tato-jakiego-potrzebuja-twoje-dzieci-jak-zbudowac-trwale-relacje-z-dziecmi-red-carey-casey/

Lubię przyglądać się ludziom. Mam ku temu wiele okazji, między innymi w szkole starszego syna. Często widzę w dzieciach wokół pewien niedosyt, brak, ranę – nieobecnego ojca. Choć oczywistym jest to, że ktoś musi rodzinę utrzymać, to wśród rówieśników Jaśka wiele jest chłopców, którzy swoich ojców praktycznie nie znają.

Czy to tylko efekt rozwodów i pracy za granicą? Myślę,...

Książka kierowana dla Ojców, Tatusiów i tych co nie chcą się do tego przyznać. Jest mocno katolicka, co czuć w każdym rozdziale. Mi to osobiście nie przeszkadzało, ale przyrównywanie każdego problemu w formie wersetów w Biblii jakby trochę naciągane. Nie pasowała mi również forma spisania na końcu każdego rozdziału rzeczy, myśli, planów, działań, które mamy w przeciągu 24-48h wykonać by zmienić siebie, podejście do dzieci, do rodziny. Podobne jest to trochę do pozycji „Jak mówić do dzieci…”. Do mnie ta forma nie trafia.

Przeczytałem tą pozycję jednak z zaciekawieniem. Mało jest książek dla ojców czy tatusiów, więc chłonę co się da i recenzuje na blogu www.TataRadzi.pl. Każdy rozdział to inne opowiadanie ojca (w jednym przypadku Matki). Wszyscy Panowie to raczej bardzo bogaci ludzie, znani, z wielkich organizacji pozarządowych, sportowych czy innych. Mają zupełnie inne problemy niż w Polsce, inny tryb życia, model rodziny. Zwykle nie mają czasu dla dzieci i to ich frapuje. To główne ich problemy. Opowiadają po krótce o swoim życiu, co źle robili i jak to zmienili. Rady są cenne, uczciwe i prawdziwe. Wiele z nich wiedziałem, wiele nie wykorzystam.

Gdyby na rynku było sporo pozycji dla ojców pewnie nigdy bym nikomu tej książki nie polecił. A tak to niestety jestem zmuszony. Wolę jednak przeczytać Achaję, czy jakiś polski kryminał, niż jeszcze raz wziąć do ręki tą książkę.

Dla kogo?
Tatusiów, ojców, ojczymów. Broń boże matek!
Słaba na prezent.

Książka kierowana dla Ojców, Tatusiów i tych co nie chcą się do tego przyznać. Jest mocno katolicka, co czuć w każdym rozdziale. Mi to osobiście nie przeszkadzało, ale przyrównywanie każdego problemu w formie wersetów w Biblii jakby trochę naciągane. Nie pasowała mi również forma spisania na końcu każdego rozdziału rzeczy, myśli, planów, działań, które mamy w przeciągu...

Książkę polecam każdemu tacie, który pragnie zbudować ze swoimi dziećmi trwałe relacja, które są na całe życie. A także mamom, żeby mogły wiedzieć, do czego swoich mężów zachęcać i w czym ich nie wyręczać. ;)
Książka jest bardzo cenna ze względu na praktyczne przykłady i doświadczenia, którymi się dzielą poszczególni ojcowie. Warto uczyć się na cudzych błędach, aby nie popełniać tych samych. Warto - ze względu na twoje dzieci.

Książkę polecam każdemu tacie, który pragnie zbudować ze swoimi dziećmi trwałe relacja, które są na całe życie. A także mamom, żeby mogły wiedzieć, do czego swoich mężów zachęcać i w czym ich nie wyręczać. ;)
Książka jest bardzo cenna ze względu na praktyczne przykłady i doświadczenia, którymi się dzielą poszczególni ojcowie. Warto uczyć się na cudzych błędach, aby nie...