Pamiętam jeszcze w liceum jak mój nauczyciel od języka polskiego henbił się stwierdzeniem Słowackim wielkim poetą był.. Po przeczytaniu autobiografii Diego, dalej można powtrzymać że boski Argentyczyk wielkim piłkarzem był ale także osobwością, który w piłce jak mawia osiągnął prawie wszystko. Nie zdobył mistrzowstwa swojego kraju w barwach ukochanego od zawsze Boca , nie zdobył Pucharu Wyzwolicieli a także nie udało mu się sięgnać z reprezentacją Argentyną po Copa America- cóż nie wszystko można mieć zawsze, ale wracając do książki. Diego nie jest wielki pisarzem, bo jak by miał być - ale widać że książkę swoją napisał z wielkim sercem miłością- czuć ową miłość od samego początku do końca;) Poznajemy jego historia od powijaków od pierwszego kopnięcia piłką aż do zakończenia kariera, którą miał barwą i chciał i przeżył to jak chciał, mimo że był i jest kontrowesyjny, ale czy to go stawia w złym świetle? Otóż wie można nawet pokusić się o stwierdzenie , jest wielkim człowiem , mimo że i książkę nie przebiera w słowach jeśli ocenia sytuacji , ludzi które go napotkały- przyznać mu trzeba zawsze , ale to zawsze potrafi spojrzeć prawdzę prosto w oczy i wykrzyczeć ją światu , ale tak żeby nie skrzywdzić swojej rodziny: Żony, Córek, Rodziców czy rodzeństwa - kochał ich i będzie kochał ponad życia.
Autobiografie czyta się szybko z wypiekami na twarzy, czasami ze łzami w oczach od śmiechu czy płaczu- a gdy już człowiek skończy jej czytanie dochodzi do wniosku , że chciałbym ją przeczytać jeszcze raz i jeszcze raz i zobaczyć gole , które strzelał Diego..

Pamiętam jeszcze w liceum jak mój nauczyciel od języka polskiego henbił się stwierdzeniem Słowackim wielkim poetą był.. Po przeczytaniu autobiografii Diego, dalej można powtrzymać że boski Argentyczyk wielkim piłkarzem był ale także osobwością, który w piłce jak mawia osiągnął prawie wszystko. Nie zdobył mistrzowstwa swojego kraju w barwach ukochanego od zawsze Boca , nie...