O ile uwielbiam powieści Grahama Greene tak ,,Podróże z moją ciotką" nieco mnie zawiodły. Postać ciotki, która z pozoru mieni się egzotycznymi barwami i jak na osobę 70 -letnią jest niezwykle energetyczna a nawet zadawałoby się seksowna w gruncie rzeczy jest jak dla mnie irytująca a jej przygody z iście szpiegowskiego filmu naprawdę nierealne. To co czyni tę powieść wartą przeczytania to jej przesłanie zdające się mówić, że życie przeciętnego Kowalskiego jest szare , bo brakuje nam często odwagi by coś zmienić i jak zawsze u Greene przysłowiowe ,,złote myśli" jak na przykład ,,Życie to ulica jednokierunkowa, na której nie można zawrócić".

O ile uwielbiam powieści Grahama Greene tak ,,Podróże z moją ciotką" nieco mnie zawiodły. Postać ciotki, która z pozoru mieni się egzotycznymi barwami i jak na osobę 70 -letnią jest niezwykle energetyczna a nawet zadawałoby się seksowna w gruncie rzeczy jest jak dla mnie irytująca a jej przygody z iście szpiegowskiego filmu naprawdę nierealne. To co czyni tę powieść wartą...

Postać narratora taka trochę bez krwi i kości. :)

Postać narratora taka trochę bez krwi i kości. :)

NIe przypadła mi do gustu, chyba nie w moim stylu.

NIe przypadła mi do gustu, chyba nie w moim stylu.

Czyta się naprawdę fajnie, choć końcówka została napisana, bo musiano ją skończyć, ale bez polotu. Całokształt jak najbardziej na +.

Czyta się naprawdę fajnie, choć końcówka została napisana, bo musiano ją skończyć, ale bez polotu. Całokształt jak najbardziej na +.

Pomysł na fabułę tej powieści był prosty: emerytowany kawaler pod wpływem energicznej ciotki porzuca swoje wygodne życie, by po całym świecie poszukiwać sekretów swoich rodziców. Scenerią tych działań jest zaś szalony, wielki świat: luksusowy międzynarodowy pociąg, drogie hotele czy podejrzana restauracja odwiedzana przez nieciekawe towarzystwo. Nie brakuje też policji czy służb specjalnych, z którymi styka się nudny emerytowany bankier. Główną wadą książki jest brak pomysłu na połączenie często bezsensownych zdarzeń w całość; pozorne bogactwo ma na celu zamaskować niedostatki autora. Jaskrawy kontrast stanowi pozbawiony energii narrator z nadaktywną ciotką, która prowadziła barwne życia w całej Europie – między takimi postawami jest mnóstwo postaw pośrednich, które można wyznawać. Autor chciał zapewne gloryfikować wielkopańskie życie z przepychem jak z dawnych filmów i powieści o arystokracji (w opozycji do nudnego mieszczaństwa),co mu się nie udało. Całość dobija psychologia i postawa narratora – jest cały czas bierny, bez cienia refleksji daje się wpakować w niebezpieczne sytuacje, które przyjmuje za normalność. Niestety nie jestem w stanie przyjąć takiej niewiarygodnej sylwetki bohatera i zrozumieć jego tok myślenia.

Pomysł na fabułę tej powieści był prosty: emerytowany kawaler pod wpływem energicznej ciotki porzuca swoje wygodne życie, by po całym świecie poszukiwać sekretów swoich rodziców. Scenerią tych działań jest zaś szalony, wielki świat: luksusowy międzynarodowy pociąg, drogie hotele czy podejrzana restauracja odwiedzana przez nieciekawe towarzystwo. Nie brakuje też policji czy...

Niezwykła kombinacja cudownej angielskiej staroświeckości i dobrego kryminału, łącząca w sobie nutę przygody oraz powiew egzotyki. Do tego ten nienaganny styl, który tak urzekł mnie u Greene'a już w "Pożycz nam męża, Poopy". Znakomita proza.

Niezwykła kombinacja cudownej angielskiej staroświeckości i dobrego kryminału, łącząca w sobie nutę przygody oraz powiew egzotyki. Do tego ten nienaganny styl, który tak urzekł mnie u Greene'a już w "Pożycz nam męża, Poopy". Znakomita proza.

Och ta Ciotunia z walizką pieniędzy przekraczająca granicę. No bo kto by u starszej pani szukał. A jak jednak szukają, to trzeba zapalić świecę. Bo przy świecy lepiej wygląda cera szanownej cioci. Główny bohater, emerytowany dyrektor filii banku nie ma pojęcia w co go wplącze i gdzie zawiedzie nowo poznana krewna.

Och ta Ciotunia z walizką pieniędzy przekraczająca granicę. No bo kto by u starszej pani szukał. A jak jednak szukają, to trzeba zapalić świecę. Bo przy świecy lepiej wygląda cera szanownej cioci. Główny bohater, emerytowany dyrektor filii banku nie ma pojęcia w co go wplącze i gdzie zawiedzie nowo poznana krewna.

Miało być zabawnie, miało być ciekawie - nie było

Miało być zabawnie, miało być ciekawie - nie było

Podróże z moją ciotką to lektura lekka, łatwa i zabawna. W sam raz na wakacje. Nie wymagająca, ale też nic w niej szczególnego. Ot, takie czytadło na niezłym poziomie. Odprężająca. Jednak dla tych, którzy szukają czegoś więcej, drugie dno też jest łatwe do odczytania. Nieskomplikowane.

Podróże z moją ciotką to lektura lekka, łatwa i zabawna. W sam raz na wakacje. Nie wymagająca, ale też nic w niej szczególnego. Ot, takie czytadło na niezłym poziomie. Odprężająca. Jednak dla tych, którzy szukają czegoś więcej, drugie dno też jest łatwe do odczytania. Nieskomplikowane.

Pozytywna powieść, która porusza kwestie sensu życia. Niezwykłe jest to, że ten przekaz nie jest podany wprost. Jest to zawarte między wierszami. Można to traktować jako powieść przygodową ale można też doszukiwać się głębi. Polecam.

Pozytywna powieść, która porusza kwestie sensu życia. Niezwykłe jest to, że ten przekaz nie jest podany wprost. Jest to zawarte między wierszami. Można to traktować jako powieść przygodową ale można też doszukiwać się głębi. Polecam.