Już od dłuższego czasu miałam w swych czytelniczych planach zapoznanie się z twórczością Johna Irvinga - tak się złożyło, że swoją znajomość z tym autorem zaczynam właśnie od 'Hotelu New Hampshire'.

Książka ma swój specyficzny klimat, który pewnie nie każdemu przypadnie do gustu. Sama historia jest zwariowana, a czytelnik śledzi losy rodziny Berrych (która swoją drogą przypomina przejażdżkę rollercoasterem) z zapartym tchem, w towarzystwie całego wachlarza emocji. Tu czarny humor przeplata się ze smutkiem, nostalgią i dramatem; śmiech to nieodłączny towarzysz łez - niczym w prawdziwym życiu. Choć w moim odczuciu wątki tragiczne zostały zbyt płytko ujęte przez autora, ale zgaduję że miało tak być, aby całość była utrzymana w konwencji. Sam język powieści jest bardzo bezpośredni i niektórym czytelnikom może nie odpowiadać, tak samo jak część rubasznych, a nawet lekko wulgarnych, elementów w fabule.

Mnie autor ujął tą zabawą absurdem, a i zgrabnym przemyceniem kilku alegorii oraz głębszych myśli. Na pewno wrócę do jego innych dzieł.

Już od dłuższego czasu miałam w swych czytelniczych planach zapoznanie się z twórczością Johna Irvinga - tak się złożyło, że swoją znajomość z tym autorem zaczynam właśnie od 'Hotelu New Hampshire'.

Książka ma swój specyficzny klimat, który pewnie nie każdemu przypadnie do gustu. Sama historia jest zwariowana, a czytelnik śledzi losy rodziny Berrych (która swoją drogą...