Tytułowy okręt to krążownik przeciwlotniczy, w rzeczywistości nieistniejący, jednak jego dzieje oparte są na wydarzeniach w których brały udział rzeczywiście istniejące brytyjskie krążowniki tej podklasy. Użycie w tytule nazwy okrętu jest odrobinę mylące, bo gra on w powieści rolę drugoplanową. Głównym bohaterem jest dowodzący nim kapitan i jego problemy psychiczne związane ze stresem bojowym, odpowiedzialnością za podległych ludzi oraz ze sposobu wychowania w domu rodzinnym. Przez pierwsze sto stron bohater zmaga się ze sobą będąc na granicy załamania nerwowego wynikającego z urazów psychicznych, wywołanych wcześniejszą służbą, potem pojawia się HMS Marathon, dostaje torpedę i przez dwieście stron jest holowany do portu. W tym czasie zasadniczo nic się nie dzieje poza zimnem, zmęczeniem i ogólną lipą emocjonalną. Kapitan nieustannie wszystko mocno przeżywa. W porcie z miejsca się załamuje i ląduje w psychiatryku. Kolejne sto stron jest poddawany psychoanalizie, godzi się z ojcem, kocha z żoną i wszyscy żyją długo i szczęśliwie (poza tymi co umarli od torpedy i innych drobiazgów). Ergo nie jest to stricte powieść marynistyczna ale raczej psychologiczna. Psychologizowanie autora jest raczej mierne i dość nudne tudzież męczące, choć, trzeba przyznać, wziął się za temat w sumie dość interesujący.

Styl niewybijający się, potoczny, przeciętny. Czyta się. Tłumacz wydaję się niezachwycającym. Z jakiegoś powodu krążownik ma dzioba, nie wiedzieś czemu Jervis Bay miast być krążownikiem pomocniczym jest "krążownikiem pomocniczym" i takie tam.

Postacie skrojone dość przyjemnie, mimo tej amatorki psychologicznej, można się na chwilę z nimi zaprzyjaźnić.

Morskie detale odrobione przyzwoicie, chociaż tu i tam są potknięcia. Np. artylerzyści ładują armatę workami z prochem, oddają strzał, a po otwarciu zamka wypada z niego łuska.

W miarę przyjemne czytadło krzyżujące powieść marynistyczną z obyczajem. Ambitna chęć zwrócenia uwagi na problemy wynikające ze stresu bojowego, z braku umiejętności, udała się średnio.

5/10

Tytułowy okręt to krążownik przeciwlotniczy, w rzeczywistości nieistniejący, jednak jego dzieje oparte są na wydarzeniach w których brały udział rzeczywiście istniejące brytyjskie krążowniki tej podklasy. Użycie w tytule nazwy okrętu jest odrobinę mylące, bo gra on w powieści rolę drugoplanową. Głównym bohaterem jest dowodzący nim kapitan i jego problemy psychiczne związane...

Bardziej rys psychologiczny dowódcy po przejściach niż walki morskie, a zapowiadanych na okładce U-bootów ni na lekarstwo. Tylko dla zatwardziałych marynistów. Ja byłem rozczarowany.

Bardziej rys psychologiczny dowódcy po przejściach niż walki morskie, a zapowiadanych na okładce U-bootów ni na lekarstwo. Tylko dla zatwardziałych marynistów. Ja byłem rozczarowany.