Choć narracyjny charakter tekstu (w opozycji do muzealnego z pierwszych dwóch tomów) został tu utrzymany i wydaje się, że już tak zostanie, jest to trochę słabszy tom od póki co najlepszego czwartego (acz tylko od tego), mimo że sztuka baroku zdobywa mnie chyba jeszcze bardziej niż sztuka renesansu. Lekki chaos i brak wyraźnej osi chronologicznej jest problemem całej serii, lecz tutaj odczułem je w szczególności. Autorka niby snuje jakąś opowieść, ale łatwo odnieść wrażenie, że opowiada zbyt wiele wątków naraz. Jej styl nie jest też tak ciekawy i lekki jak Susanny Buricchi, która pisała o dojrzałym renesansie. I jeszcze jedna formalna uwaga: autorka, pisząc o danym dziele, często wspomina w nawiasie, w którym muzeum się ono znajduje, co jest marnowaniem cennego miejsca na tekst, skoro w podpisie każdego zdjęcia muzeum i tak jest wskazane. Największe zalety wydawnictwa nie zostały jednak zatracone, piękna i fascynująca lektura.

7.5/10

Choć narracyjny charakter tekstu (w opozycji do muzealnego z pierwszych dwóch tomów) został tu utrzymany i wydaje się, że już tak zostanie, jest to trochę słabszy tom od póki co najlepszego czwartego (acz tylko od tego), mimo że sztuka baroku zdobywa mnie chyba jeszcze bardziej niż sztuka renesansu. Lekki chaos i brak wyraźnej osi chronologicznej jest problemem całej serii,...