Ocean na końcu drogi
- Kategoria:
- fantasy, science fiction
- Tytuł oryginału:
- The Ocean at the End of the Lane
- Wydawnictwo:
- Mag
- Data wydania:
- 2013-10-09
- Data 1. wyd. pol.:
- 2013-10-09
- Liczba stron:
- 216
- Czas czytania
- 3 godz. 36 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788374803465
- Tłumacz:
- Paulina Braiter-Ziemkiewicz
- Inne
Książka jest historią opowiadaną przez mężczyznę, który wspomina pewne zdarzenie ze swojego życia - kiedy miał 7 lat, lokator mieszkający u jego rodziny ukradł ich samochód i popełnił w nim samobójstwo. Śmierć ta przywołuje starożytne złe moce, których rodzina może uniknąć jedynie dzięki pomocy trzech tajemniczych kobiet mieszkających na końcu ulicy. Najmłodsza z nich uważa, że staw przy jej domu to ocean, a najstarsza pamięta Wielki Wybuch…
Ta błyskotliwie opowiedziana historia autorstwa współczesnego mistrza cudów i grozy jest pierwszą powieścią Neila Gaimana skierowaną do dorosłych czytelników od czasów notowanych na .1 miejscu listy bestsellerów New York Times „Chłopaków Anansiego”.
Neil Gaiman, światowej sławy pisarz, scenarzysta, reżyser, autor tekstów piosenek, scenarzysta komiksowy. Uznany przez krytyków i kochany przez czytelników jest laureatem kilkudziesięciu międzynarodowych nagród. Jego powieści „Koralina”, „Gwiezdny pył” i „Amerykańscy bogowie” zostały sfilmowane. „Amerykańscy bogowie” to serial wyprodukowany przez HBO, którego emisja 6 sezonów zapowiadana jest na jesień 2013.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Potwory obok nas
Siedmioletni chłopiec, główny bohater najnowszej powieści Gaimana, jest bardzo wrażliwym dzieckiem. Ta cecha pozwala mu dostrzec o wiele więcej, niż by chciał. A już niedługo zaczną się wokół dziać dziwne i niezbyt przyjemne rzeczy. Na początek nowy lokator, który wprowadził się do jego rodzinnego domu nagle popełnia samobójstwo. Tym samym obudzi siłę nieczystą, której żywiołem jest czynienie zła i krzywdzenie ludzi. Chłopiec będzie musiał się z nią zmierzyć, bo zagrozi ona także jego rodzinie. W walce z ciemnymi mocami pomóc mogą mu jedynie trzy tajemnicze kobiety mieszkające na końcu drogi.
Po raz kolejny Neil Gaiman stworzył na pozór rzeczywisty świat, zaludniając go potworami żyjącymi w ludzkiej wyobraźni. Niesamowita opowieść ma cechy baśni, raczej dla dorosłych, choć jej bohaterem uczynił dziecko. Nieprzypadkowo autor cytuje Maurice’a Sendaka: Bardzo dokładnie pamiętam swoje dzieciństwo… Wiedziałem wówczas straszne rzeczy. Ale wiedziałem też, że nie mogę pozwolić, by dorośli zorientowali się, że wiem. To by ich przeraziło.* Czytelnik poznaje świat przedstawiony z perspektywy prostolinijnego dziecka: niezakłamany, wyraźny, czarno-biały. Bo też na co innego zwróci uwagę dorosły, a co innego dostrzeże dziecko. Ma ono w spojrzeniu świeżość, nie myśli utartymi schematami, jeszcze nie zdążyło poznać zła tego świata, choć już zaczyna je przeczuwać. I wierzy w to, co niezwykłe, posiadłszy umiejętność dostrzegania elementów nadprzyrodzonych w otaczającej rzeczywistości.
Dużo pisze Gaiman o uczuciach wkraczającego w życie chłopca: zło, ból, niezrozumienie, strach, ale też dziwienie się światu i ciekawość popychająca bohatera ku przygodzie. Są takie sceny, których dziecko nie rozumie, ale instynktownie wyczuwa, że dzieje się coś złego. Potrafi rozszyfrować intencje dorosłych, choć nie zawsze umie je nazwać. A kiedy jest mu naprawdę źle – ucieka: Książki były znacznie bezpieczniejszym towarzystwem od ludzi.* Pisarz zagląda w najciemniejsze zakamarki ludzkiej duszy, pokazuje nie zawsze kryształowe ludzkie charaktery, zapuszcza się w mroczne rejony osobowości. Ale nie tylko. Pisze też o jaśniejszej stronie życia, przyjaźni, bezinteresowności, poświęceniu.
Gaiman stworzył nieco surrealistyczną rzeczywistość, podobnie jak w „Koralinie” czy „Wilkach w ścianach” i zręcznie połączył z realizmem, doprawionym sennym koszmarem. Sugestywne opisy momentalnie przenoszą czytelnika do wykreowanego świata, a wiele z nich tkwi pod powiekami jeszcze długo po zamknięciu książki. Groza przeplata się z baśniową metaforyką. I wszechobecną, choć nie zawsze na pierwszy rzut oka zauważalną magią, dostrzeganą jedynie przez dzieci i tych, którzy po dziecięcemu patrzą na świat. Jest w tej książce melancholia i żal po utraconym dzieciństwie i, co za tym idzie, dziecięcej niewinności.
I w tej opowieści również głównym bohaterem pisarz uczynił dziecko, które musi zmierzyć się ze światem dorosłych i nadprzyrodzonymi mocami. A postacie pojawiające się na kartach książki są nietuzinkowe i intrygujące. Każdy z nich to indywidualista skrywający jakąś tajemnicę. Bohaterowie są wielowymiarowi, czasami groteskowi a przez to ciekawi i nieprzewidywalni. I jakby znajomi. Kim są trzy kobiety pomagające głównemu bohaterowi? Gaiman nie daje prostych odpowiedzi, my możemy się jedynie domyślać, a i wtedy nie będziemy mieć pewności, czy o to właśnie chodziło. A zakończenie i tak będzie zaskakujące.
Idealnie pasuje do opowieści okładka Irka Koniora, z niepokojąco rozmytymi, jakby falującymi konturami. Przypomina senną wizję, zatrzymaną pod powiekami, tuż po przebudzeniu. Zawarł w niej to, co w książce najważniejsze, idealnie oddając niepokojącą nastrojowość. Szarobura, brudna kolorystyka fascynuje i przyciąga wzrok. Aż chciałoby się zobaczyć więcej takich ilustracji w środku!
Wyobraźnia i fantazja Gaimana idą w parze z poetyckim stylem i lekkim piórem. Tak powstała piękna, nastrojowa (choć momentami przerażająca) baśń z elementami fantasy. Jej niejednoznaczność i wielopłaszczyznowość pozwalają na wielość interpretacji. Bo tak do końca nie mamy pewności, czy te zdarzenia miały miejsce w rzeczywistości czy są tylko wytworem bujnej wyobraźni małego chłopca. Może ktoś podczas lektury poczuje, że to książka po części o nim. Że niektóre doświadczenia są wspólne dla wszystkich dzieci. Jest to również opowieść o potędze wyobraźni, podróży w głąb siebie i zacieraniu się wspomnień. „Ocean na końcu drogi” jest jak podróż, którą raz w życiu każdy powinien odbyć by odkryć, czy na końcu drogi faktycznie znajduje się ocean czy tylko mętna kałuża.
* Cytaty pochodzą z recenzowanej książki.
Magdalena Świtała
Oceny
Książka na półkach
- 5 669
- 4 047
- 2 046
- 298
- 173
- 100
- 96
- 87
- 79
- 72
Opinia
„Ocean na końcu drogi” to kolejna udana opowieść Neila Gaimana. Jest to utwór może i niewielkich rozmiarów, ale o bardzo interesującej treści i niepowtarzalnym klimacie.
Najbardziej cenię książki, które sprawiają, że zapominam o rzeczywistości całkowicie zagłębiając się w opowieści i tak jest właśnie w tym przypadku. Powieść czyta się jednym tchem – fabuła obfituje w niezwykłe i niesamowite zdarzenia, nie sposób przewidzieć co się za chwilę wydarzy, napięcie rośnie z każdą stroną – ta opowieść naprawdę wciąga i jest pełna niespodzianek i zaskoczeń. Czytelnik wraz z narratorem, a jednocześnie głównym bohaterem przeżywa niesamowitą i niebezpieczną przygodę. Przed postaciami stoją wyzwania nie z tego świata. Są momenty grozy, niebezpieczeństwa, ale i zabawne czy wzruszające.
Opowieść utrzymana jest w typowym dla Gaimana klimacie,(który uwielbiam) niezwykłości, tajemniczości, przedziwnych zdarzeń, mieszania się jawy ze snem. Plastyczne i przemawiające do wyobraźni opisy tylko mocniej oddziaływają na czytelnika. Fantazyjna aura udziela się podczas czytania.
Mocną stroną opowieści są nietuzinkowi i ciekawi bohaterowie. Polubiłam zarówno zagadkową Lettie Hempstock jak i pozostałe panie Hempstock. Cały czas zastanawiam się kim tak naprawdę są. Od samego początku moją sympatię zdobył również główny bohater – narrator – wrażliwy mól książkowy, obdarzony wielką wyobraźnią. Nie da się nie lubić tego dzieciaka.
„Ocean na końcu drogi” to intrygująca historia, którą można interpretować na wiele sposobów. Możemy potraktować ją jako opowieść czysto fantasy lub szukać ukrytych i podwójnych znaczeń. Dla jednych czytelników będzie to magiczna opowieść, inni mogą dopatrzyć się w niej historii traktującej na poważne i trudne tematy, gdzie elementy fantastyczne są tylko sposobem radzenia sobie małego chłopca z rzeczywistymi problemami w rodzinie. Z pewnością jest to niezwykle oryginalny i interesujący utwór, który oddziałuje na czytelnika. Żałuję tylko , że opowieść jest tak krótka, gdyż trudno mi się rozstać z niezwykłym światem i postaciami „Oceanu na końcu drogi”.
Moim zdaniem warto przeczytać. Polecam w szczególności wszystkim obdarzonym wyobraźnią, a także lubiącym intrygujące i niejednoznaczne opowieści oraz oczywiście wszystkim miłośnikom autora. Mi bardzo się podobało.
„Ocean na końcu drogi” to kolejna udana opowieść Neila Gaimana. Jest to utwór może i niewielkich rozmiarów, ale o bardzo interesującej treści i niepowtarzalnym klimacie.
więcej Pokaż mimo toNajbardziej cenię książki, które sprawiają, że zapominam o rzeczywistości całkowicie zagłębiając się w opowieści i tak jest właśnie w tym przypadku. Powieść czyta się jednym tchem – fabuła obfituje w...