Pomyślałam, że 2016 otworzę jakąś lekką książką, szczególnie, że przez jakiś czas w ogóle odstawiłam czytanie na bok. Wybór padł na "Całą prawdę o mężczyznach". W końcu co złego może się stać?

Odpowiedź przyszła szybko: wszystko. Dawno nie czytałam już poradnika, który byłby równie tępy. W ogóle nie jestem fanką poradników, więc biorę to pod uwagę, ale objawione prawdy pana Smitha przewracały mi flaki (bo delikatniej się tego nie da ująć). O ile niektóre rzeczy mają sens, tak jak na przykład to, że w 99% przypadków zainteresowanie drugą osobą zaczyna się od ocenienia jej fizyczności (uwaga! Szok! Niedowierzanie! U kobiet też to tak działa!), o tyle każde zdanie nadchodzące po takim stwierdzeniu zakopywało książkę pod warstwą mułu i zażenowania.

Wspominałam już w innej recenzji, że jestem uczulona na formy "Powinnaś/powinieneś", "Musisz" i tym podobne. Działają na mnie jak płachta na byka, ale podejrzewam, że to po prostu po części moje personalne odbieranie poradników. Problem w "Całej prawdzie" polega na tym, że mogą czytać go osoby, które naprawdę wezmą te złote rady do serca. Apogeum kretynizmu nastąpiło już na stronie 62, gdzie Porada numer 2 wyjawiała mi jak zachować się podczas gorącego wieczoru z mężczyzną, który nie ma ze sobą prezerwatyw. Okazuje się, że nawet jeśli ja mam, bo cenię sobie swoje zdrowie, to w większości przypadków nie powinnam proponować użycia ich, bo ów pan może sobie o mnie źle pomyśleć. Naprawdę..? Czy mężczyźni naprawdę są tak spłyceni i głupi? Szczerze wątpię - co więcej - WIEM nawet, że nie! Taka jestem naiwna.

Nie sposób streścić tych pełnych rad stron, po prostu się nie da. To twór pokroju "Dlaczego mężczyźni kochają zołzy", czyli, oczywiście, kolejny tom pełen prawd objawionych (i takich, które o kant tyłka rozbić).

Ledwo da się to czytać; język jest prosty, ale właśnie te frazesy i złote myśli, porady i przykłady sytuacji, uwagi co do zachowania kobiet (chyba bym sfiksowała, gdybym miała tak wszystkim się przejmować i wszystko analizować) powodują, że cienka książka nabiera cech jakiegoś tomiszcza. Nie polecam nikomu, MOŻE tylko ludziom którzy potrafią do takich tworów podejść z ogromną dozą sarkazmu i rozumieją, że oto mają przed sobą kolejnego męskiego mesjasza, jednego z wielu, ale wciąż - według siebie - proroka.

Pomyślałam, że 2016 otworzę jakąś lekką książką, szczególnie, że przez jakiś czas w ogóle odstawiłam czytanie na bok. Wybór padł na "Całą prawdę o mężczyznach". W końcu co złego może się stać?

Odpowiedź przyszła szybko: wszystko. Dawno nie czytałam już poradnika, który byłby równie tępy. W ogóle nie jestem fanką poradników, więc biorę to pod uwagę, ale objawione prawdy...