Krew woła krew a jej żałosne nawoływania słychać przez trzydzieści osiem długich lat. Już wszyscy w Jefferson dobrze wiedzą, że nie można wykarczować i zaorać w pamięci tych okropnych jęków z przeszłości. Przefiltrowany przez psychikę osad najtwardszych doznań, stworzył niezniszczalny grobowiec ludzkich lęków. Czas zakończyć tę grę, łamigłówkę ułożoną z trzytomowego dzieła Williama Faulknera. "Rezydencja" jest jej zwieńczeniem, sanktuarium niegodziwości. Przyznam, że amerykański noblista potrafił wyjątkowo dobrze przećwiczyć moją cierpliwość. Nauczyłem się przez ten czas wiele o taktyce, stosowanej przez mistrza wyszukanej prozy. Zapamiętam z tych lekcji kilka najcenniejszych dla mnie rzeczy. Nic innego oprócz czekania nie jest możliwe. Cierpliwość stanowi część dumy a niektórzy ludzie nie mogą nawet oddychać tym samym powietrzem.

Gdyby własna nieustępliwość bohaterów Faulknera mogła ich zabić, to by to zrobiła. Pamiętliwość tych ludzi stanowi długi i okrutny rytuał, nawet zjawisko przemijania nie jest w stanie zapobiec wydarzeniom, które muszą mieć miejsce. Kiedy William Faulkner coś postanowi, to rękoma tragicznych postaci wiele wykona, żelazna ręka niezłomnego pisarza jest bezwzględna. A to wszystko wśród mogłoby się wydawać sielankowych bawełnianych i kukurydzianych pól. Przeczytałem kilka dzieł Faulknera, wiem, co to duszący pot ściekający po czole. Rozumiem, co mówi człowiek, kiedy prawie nie wypowiada słów. Czuję, co się dzieje we wnętrzu osoby, której każda komórka jej ciała wyje z bezsilnej słabości. Literatura tego Amerykanina to potężna dawka wiedzy o psychologicznych konfliktach.

Dla wielu czytelników lektura "Rezydencji" może się okazać straszliwym wysiłkiem. Domyślam się, że pod przygniatającym ciężarem faulknerowskiego Amerykańskiego Południa poległo już wielu śmiałków, próbujących zrozumieć nieprzebyte mury podziału, jakie wznosi w swej twórczości Faulkner. Jednak bez tych niezdobytych twierdz najskrytszych zakamarków umysłu, nie byłoby "Absalomie, Absalomie" i "Światłości w sierpniu". Bez tego ciągłego i skazanego na niepowodzenie wyboru nie powstałoby "Kiedy umieram" oraz wszystkie książki z cyklu "Zaścianek". Bez ogromnego emocjonalnego wyczucia amerykańskiego prozaika nie poczulibyśmy smrodu rasizmu. Tak, on potrafi tak mocno napędzić tę obrzydliwą woń ludzkich uprzedzeń w stronę osób czytających jego dzieła, że aż wypada wstać i powiedzieć: dość rasowej dyskryminacji!

Pewnie czasami przypomnę sobie słowa, według których "nie trzeba było już wysilać się walcząc w pojedynkę, nie o prawa i sprawiedliwość dla siebie, bo to już było stracone, lecz w obronie samej zasady, swoich praw do sprawiedliwości". Okrutny jest fakt, że w powieści Faulknera rachunki pomiędzy ludźmi opierają się nie tylko na pieniądzach. Można przeklinać prawo odwetu, będące kręgosłupem tej prozy. Nawet można wspomnieć o moralności i zadać pytanie, czy w epoce drapieżności ona jeszcze istnieje. William Faulkner na przestrzeni kilkuset stron każdego swojego dzieła nie zapomniał o tych fundamentalnych dla każdego człowieka sprawach. A ja, dzięki temu, że dostałem ten przywilej czytania o ludzkiej krzywdzie, staję się bardziej otwarty na inność.

Krew woła krew a jej żałosne nawoływania słychać przez trzydzieści osiem długich lat. Już wszyscy w Jefferson dobrze wiedzą, że nie można wykarczować i zaorać w pamięci tych okropnych jęków z przeszłości. Przefiltrowany przez psychikę osad najtwardszych doznań, stworzył niezniszczalny grobowiec ludzkich lęków. Czas zakończyć tę grę, łamigłówkę ułożoną z trzytomowego dzieła...

Niektóre fragmenty „Rezydencji” były równie dobre jak dwie poprzednie części, jednak chwilami dygresje autora zaczęły nużyć. Moim zdaniem najsłabsza część, powiązana oczywiście z poprzednimi nie tylko wydarzeniami ale poprzednie wszystkim bohaterami, a tych Faulkner kreuje po mistrzowsku.

Niektóre fragmenty „Rezydencji” były równie dobre jak dwie poprzednie części, jednak chwilami dygresje autora zaczęły nużyć. Moim zdaniem najsłabsza część, powiązana oczywiście z poprzednimi nie tylko wydarzeniami ale poprzednie wszystkim bohaterami, a tych Faulkner kreuje po mistrzowsku.

Kiedy już masz wszystko nagle pojawi się duch z przeszłości by wyrównać rachunki...

Kiedy już masz wszystko nagle pojawi się duch z przeszłości by wyrównać rachunki...

V.K.Ratliff zostanie chyba jednym z moich ulubionych bohaterów literackich. ;)

V.K.Ratliff zostanie chyba jednym z moich ulubionych bohaterów literackich. ;)