Delirium short story: Raven

Pewnym rodzajem stereotypu stało się to, że w serii "Delirium" można kochać tylko drugą połówkę. Nie, przepraszam - właśnie nie można. Ale przecież dla nikogo tajemnicą nie jest, że dwie przeznaczone sobie dusze zawsze się odnajdą, nawet w warunkach takich, jak w postapokaliptycznym świecie stworzonym przez Lauren Oliver. A jednak.. miłość do małej i nieporadnej istotki, nawet nie spokrewnionej z głównym bohaterem również została uwzględniona w świecie Leny. To przedstawienie różnych rodzajów miłości, a każdego równie silnego, jest już zdecydowanym plusem, który rzuca się w oczy już od pierwszych stron.

Raven poznaliśmy w drugim tomie serii, "Pandemonium". Była bohaterem dość ważnym acz właściwie nam nieznanym. W tomie 2,5 maska skrytości pęka. Dowiadujemy się wiele o przeszłości dziewczyny, o jej charakterze. Kim więc jest Raven?

Przede wszystkim jest to samotna, skryta dziewczyna. Okoliczności zmusiły ją do stania się twardą i szorstką osobą. Trochę przypominającą mi Scarlett O'Harę (tak, został mi pewien rodzaj skrzywienia po tej książce, ale JEST MI Z TYM DOBRZE :D) - silna młoda kobieta nie patrząca wstecz i czasem raniąca innych, patrząca trzeźwo na świat, a jednak czasem przyłapującą się na niemożliwych do zrealizowania marzeniach.. (kocham takie postacie!) i przede wszystkim: potrzebującą miłości. Ostatni warunek był na szczęście spełniony, jej chłopakiem był również poznany w "Pandemonium" Tack.

"Lies are just stories, and stories are all that matter. We all tell stories. Some are more truthful than others, maybe, but in the end the only thing that counts is what you can make people believe."

Akcja - choć nie "oficjalnie" podzielona na 'teraz' i 'wtedy' - toczy się zarówno w teraźniejszości jak i w przeszłości. Raven opowiada o swoich początkach w Głuszy, znalezieniu Blue, pierwszych miłosnych doświadczeniach, przemocy w dawnym domu. Ten ostatni temat bardzo mnie poruszył, muszę to przyznać. Natomiast akcja dziejąca się w teraźniejszości to po prostu uratowanie Juliana i Leny z kliniki - to już było w "Pandemonium".

"Alone. I'd been alone my whole life. (...) Then he kissed me. He leaned over and just touched his lips to mine with Blue held between us like a secret, and I knew then that I not be so alone anymore."

"DSS: Raven" to kolejna świetna książka pani Oliver. Autorka dokonała świetnej kreacji bohaterów, posługiwała się barwnymi opisami. Mimo tak małej objętości można zaobserwować stopniowe nabieranie tempa akcji. Wątek romantyczny przedstawiony jest dosyć delikatnie, choć to właściwie on jest tu głównym tematem. Po raz kolejny autorka pokazuje swoją umiejętność obierania w słowa myśli i stanów, a tym samym zmusza do przemyśleń.
Moja ocena? Oczywiście 10/10.
"Raven" polecam wszystkim fanom "Delirium"; wszystkim poszukującym swojego miejsca na ziemi i oczywiście.. miłości.

recenzja z mojego bloga: http://wpapierowymswiecie.blogspot.com/

Delirium short story: Raven

Pewnym rodzajem stereotypu stało się to, że w serii "Delirium" można kochać tylko drugą połówkę. Nie, przepraszam - właśnie nie można. Ale przecież dla nikogo tajemnicą nie jest, że dwie przeznaczone sobie dusze zawsze się odnajdą, nawet w warunkach takich, jak w postapokaliptycznym świecie stworzonym przez Lauren Oliver. A jednak.. miłość do...