Uwielbiam serię Delirium i ogromnie cieszę się, że choć na chwilę mogłam wrócić do tego świata i bohaterów. W tym dodatku poznajemy perspektywę Hany, Annabel, Raven i Aleksa. Są to krótkie opowiadania z wycinka ich życia, ale dzięki temu można dowiedzieć się ciekawych smaczków. Najbardziej podobały mi się rozdziały z punktu widzenia Annabel i Raven. Są to bohaterki, o których nie jest za wiele w poprzednich częściach, dlatego też bardzo zainteresowało mnie to, co się u nich kiedyś działo. Perspektywa Hany oraz Aleksa nie była czymś zaskakującym, ponieważ większość rzeczy została poruszona w poprzednich tomach. „Delirium. Opowiadania” to bardzo krótka książka dopełniająca poznaną wcześniej historię. Dla mnie mogła być ona zdecydowanie dłuższa i zawierać więcej informacji dotyczących drugoplanowych bohaterów. Ciężko mi z myślą, że już w 100% rozstaje się z tym światem, ale na pewno kiedyś do tej serii powrócę.

Uwielbiam serię Delirium i ogromnie cieszę się, że choć na chwilę mogłam wrócić do tego świata i bohaterów. W tym dodatku poznajemy perspektywę Hany, Annabel, Raven i Aleksa. Są to krótkie opowiadania z wycinka ich życia, ale dzięki temu można dowiedzieć się ciekawych smaczków. Najbardziej podobały mi się rozdziały z punktu widzenia Annabel i Raven. Są to bohaterki, o...

Hana 2,5/5 ⭐
Raven 5/5 ⭐
Annabel 4,5/5 ⭐
Alex 4,5/5 ⭐

Podobało mi się.

Opowiadanie Hany było najnudniejsze w mojej ocenie, zwłaszcza, że już w trzecim tomie dostajemy jej perspektywę i tak naprawdę wszystkie wątki i "zaskoczenia" już znaliśmy.

Za to o matko! Pozostałe były świetne. Zwłaszcza opowiadanie Raven, na którym aż ścisnęło mi się serce. Zwłaszcza znając jej losy pod koniec trzeciego tomu.

Bardzo ciekawe było czytanie opowiadania Annabel, szczególnie fragmentów, które dotyczyły jej losów przed pobytem w Kryptach. Brakowało mi trochę rozwinięcia wątku jej roli w ruchu oporu, ale tak czy siak mi się podobało.

Alex. Co ja z tobą mam. W trzecim tomie tak mnie niesamowicie wkurzał. Ale czytając to opowiadanie zmiękło mi serce. No kurde.

Przez te opowiadania nabrałam ochoty na jakąś kontynuację po trzecim tomie, choć wiem, że to nie nastąpi. Chociaż... Lauren Oliver, może coś dopiszesz?

Hana 2,5/5 ⭐
Raven 5/5 ⭐
Annabel 4,5/5 ⭐
Alex 4,5/5 ⭐

Podobało mi się.

Opowiadanie Hany było najnudniejsze w mojej ocenie, zwłaszcza, że już w trzecim tomie dostajemy jej perspektywę i tak naprawdę wszystkie wątki i "zaskoczenia" już znaliśmy.

Za to o matko! Pozostałe były świetne. Zwłaszcza opowiadanie Raven, na którym aż ścisnęło mi się serce. Zwłaszcza znając jej losy...

Piękne zakończenie trylogii.

W tej książce dowiadujemy się, co działo się na imprezie, na której była Hana, jakie emocje kierowały Annabel - mamą Leny - i co czuła, gdy spotkała Conrada, co robił Alex podczas ucieczki Leny i co łączyło Raven i Tacka.

Musze przyznać, że jest to najpiękniejsze dopełnienie serii książkowej, jakie czytałam, a na historii Raven puściłam łzę. A dlaczego? Sięgnijcie po ten tom i dowiedzcie się sami!

Polecam tę książkę każdemu fanowi tej trylogii, każdemu, kto kwestionował, czy Lena powinna być z Alexem, czy Julianem, każdemu, kto choć raz pozwolił łzie wypłynąć podczas czytania, każdemu, kto dostał delirii podczas czytania.

Piękne zakończenie trylogii.

W tej książce dowiadujemy się, co działo się na imprezie, na której była Hana, jakie emocje kierowały Annabel - mamą Leny - i co czuła, gdy spotkała Conrada, co robił Alex podczas ucieczki Leny i co łączyło Raven i Tacka.

Musze przyznać, że jest to najpiękniejsze dopełnienie serii książkowej, jakie czytałam, a na historii Raven puściłam łzę. A...

W Trylogii są te "opowiadania", już parę lat temu przeczytałam

W Trylogii są te "opowiadania", już parę lat temu przeczytałam

Te opowiadania dostałam w prezencie, już jakiś czas temu.
Okładka, co jakiś czas, przyciągała uwagę, ale dopiero wzrok K., który mi je kupił, i który patrzył z wyrzutem na każde jej pomijanie, sprawił, że po nie sięgnęłam.
Przepadłam, w tej książce, już od pierwszej strony...
Poczułam przedsmak niesamowitej przygody...
Już szukam trylogii!
... choć zdaję sobie sprawę, że to najpierw ją powinnam była przeczytać...

Te opowiadania dostałam w prezencie, już jakiś czas temu.
Okładka, co jakiś czas, przyciągała uwagę, ale dopiero wzrok K., który mi je kupił, i który patrzył z wyrzutem na każde jej pomijanie, sprawił, że po nie sięgnęłam.
Przepadłam, w tej książce, już od pierwszej strony...
Poczułam przedsmak niesamowitej przygody...
Już szukam trylogii!
... choć zdaję sobie sprawę, że to...

Rzadko sięgam po uzupełnienia książek. Dla mnie wraz z przeczytaniem ostatniego tomu, kończy się pewna historia i nie lubię żadnych dodatkowych książek. W przypadku „Delirium” postanowiłam jednak zrobić wyjątek. Dlaczego? Bo czegoś mi w tym wszystkim zabrakło, potrzebowałam pewnych dopowiedzeń i na szczęście takie dostałam.

Bardzo szybko okazało się, że historia z perspektywy innych postaci może być angażująca. Te kilka opowiadań pochłonęło mnie do tego stopnia, że przeczytałam je za jednym razem, żałując, że były one tak krótkie. O ile w dwóch tomach Raven nie wzbudziła we mnie szczególnych uczuć, tak dzięki tej książce ją pokochałam - fajnie było dowiedzieć się, co nią kierowało. Szkoda tylko, że autorka poświęciła jej zaledwie kilkadziesiąt stron, bo z chęcią przeczytałabym o niej osobną historię.

Co do Alexa to cóż… doskonale wiecie, że ciągle mi go mało. Kocham tego chłopaka, jego charakter, a dzięki opowiadaniu, które przeczytałam, tylko utwierdziłam się w przekonaniu, że dobrze wybrałam. Team Alex od zawsze na zawsze… Żałuję jedynie, że nie powstała osobna książka opowiadająca wydarzenia z jego perspektywy, bo myślę, że byłoby to bardzo ciekawe.

Historie Annabel i Hany były równie intrygujące, jednak wciąż uważam tą drugą za okropną egoistkę i nikt nigdy nie zmieni mojego zdania. Jednak pomimo mojej niechęci do Hany uważam, że jeśli lubicie tę serię lub tak jak ja sądzicie, że czegoś w niej zabrakło, to musicie koniecznie sięgnąć po te opowiadania. Gwarantuję Wam, że będziecie z nich zadowoleni i świetnie uzupełnią Wam one historię Delirium.

Rzadko sięgam po uzupełnienia książek. Dla mnie wraz z przeczytaniem ostatniego tomu, kończy się pewna historia i nie lubię żadnych dodatkowych książek. W przypadku „Delirium” postanowiłam jednak zrobić wyjątek. Dlaczego? Bo czegoś mi w tym wszystkim zabrakło, potrzebowałam pewnych dopowiedzeń i na szczęście takie dostałam.

Bardzo szybko okazało się, że historia z...

Współpraca reklamowa: @moondrive.books

Ocena: 10/10✨

Recenzja:

Chyba wiecie jak bardzo pokochałam trylogię “Delirium”. Dzięki niej znowu mogłam powrócić do ukochanych czasów dystopii itd. Ten motyw jest jednym z lepszych dla mnie i chyba to widać po mojej miłości do “Więźnia labiryntu” hahah.

Cała ta seria jest przepiękna. Opowiada o trudnych czasach, kiedy miłość była niemożliwa, a nawet zakazana. Brzmi dziwnie? Też mi się tak zdaje.

Rozstać się z tą serią było mi bardzo ciężko. To zupełnie takie samo uczucie, jakbyście mieli zostawić ukochane miejsce, wyjechać z niego i na długi czas nie powracać. Wiadomo, zawszę mogę ją jeszcze raz przeczytać, tylko że to już nie będzie to samo. Po części będę pamiętać niektóre losy, jak i wydarzenia.

Dzięki temu dodatkowi miałam ponowną możliwość spotkania się z bohaterami. Nie wszystkimi, ale jednak. Wy chyba wiecie jak bardzo uwielbiam Aleksa? Właśnie na jego część czekałam najbardziej i się nie zawiodłam.

Dodatek składa się z opowiadań losów: Annabel, Hany, Raven oraz Aleksa!

Każdy z nich ma swoją trudną, ale także niesamowitą historię. Ich dzieje chyciły mnie za serce i jeszcze bardziej ich pokochałam. Tak samo z całą serią.

Ta książka to jakby dopełnienei tego wszystkiego. Czułam się, jakbym znalazła ostatni barkujący kawałek i włożyła go na odpowiednie miejsce. Dzięki temu powstała jedna, wspólna, nierozerwalna część.

Autorka znowu mnie nie zawiodła. Książkę przeczytałam na jednym posiedzeniu i nie mogłam się od niej oderwać. Mimo, że opowiadania były krótkie, to ja wciąż mówiłam: “więcej!”. Takim sposobem przewracały się kolejne kartki, aż doszłam do końca.

Trudno znowu było ją odłożyć. Nie chciałam się z nimi rozstawać, jednak myśl, że skończyło się tak jak chciałam, ba! Dostałam nawet dodatkowe historie, przez co ta seria jeszcze bardziej zakorzeniła się w moim sercu.

Trafia ona do topki ulubionych serii <3

Poświęćmy jeszcze chwilę jak piękne są te okładki.
Wydawnictwo @moondrive.books robi najlepszą robotę! Wszystko układa się w jedną całość i na zdjęciu możecie zobaczyć, jak świetnie wyglądają razem grzbiety. Tutaj wszystko jest dopracowane, żeby na waszych półkach mogło się najlepiej prezentować!

Dziękuję jeszcze raz @moondrive.books za przepiękną paczkę i za wydanie tej świetnej historii.

Współpraca reklamowa: @moondrive.books

Ocena: 10/10✨

Recenzja:

Chyba wiecie jak bardzo pokochałam trylogię “Delirium”. Dzięki niej znowu mogłam powrócić do ukochanych czasów dystopii itd. Ten motyw jest jednym z lepszych dla mnie i chyba to widać po mojej miłości do “Więźnia labiryntu” hahah.

Cała ta seria jest przepiękna. Opowiada o trudnych czasach, kiedy miłość była...

Książka przedstawia historie postaci drugoplanowych, na co jak zakładam musiało czekać bardzo dużo osób włącznie ze mną. Jest napisana prosto, wszystko jest przejrzyste i szybko się ją czyta, tak jak całą trylogię delirium. Cieszę się że miałam okazję ją przeczytać, i ubolewam nad tym że nie będzie już nic więcej z tym związanego, ale ta książka zaspokoiła moją ciekawość.

Książka przedstawia historie postaci drugoplanowych, na co jak zakładam musiało czekać bardzo dużo osób włącznie ze mną. Jest napisana prosto, wszystko jest przejrzyste i szybko się ją czyta, tak jak całą trylogię delirium. Cieszę się że miałam okazję ją przeczytać, i ubolewam nad tym że nie będzie już nic więcej z tym związanego, ale ta książka zaspokoiła moją ciekawość.

8/10
Szczerze mówiąc, w głębi duszy liczyłam, że te opowiadania domkną otwarte zakończenie trzeciej części trylogii "Delirium". Niestety tak się nie stało. Mimo to, uważam, że ten dodatek był potrzebny, bo dzięki niemu mamy okazje poznać nieznane nam dotąd historie bohaterów.
Często tego typu dodatki są robione na siłę i są zbędne. W tym wypadku, zdecydowanie tak nie jest.
Polecam każdemu kto po przeczytaniu "Requiem", tak samo jak ja, czuł lekki niedosyt.

8/10
Szczerze mówiąc, w głębi duszy liczyłam, że te opowiadania domkną otwarte zakończenie trzeciej części trylogii "Delirium". Niestety tak się nie stało. Mimo to, uważam, że ten dodatek był potrzebny, bo dzięki niemu mamy okazje poznać nieznane nam dotąd historie bohaterów.
Często tego typu dodatki są robione na siłę i są zbędne. W tym wypadku, zdecydowanie tak nie...

Taka wisienka na torcie dla fanów, nic odkrywczego. Jako,że posiadam trylogię i opowiadania w jednej książce to juz przeczytałam za jednym zamachem inaczej pewnie bym po nie nie sięgnęła.

Taka wisienka na torcie dla fanów, nic odkrywczego. Jako,że posiadam trylogię i opowiadania w jednej książce to juz przeczytałam za jednym zamachem inaczej pewnie bym po nie nie sięgnęła.