Dzielny szeryf, prawy i uczciwy, w dodatku świetny strzelec i przyjaciel czerwonoskórych, Binio Bill, będzie miał za zadanie uniemożliwić podstępnym złoczyńcom zagarnięcie skarbu Indian. Czy mu się ta akcja powiedzie? Nie odpowiem przecież na to pytanie, bo po cóż wtedy czytelnik miałby sięgać po komiks. Główny bohater bardzo przypomina innego szeryfa, znanego z komiksów, Lucky Luke’a. Sposób narracji również jest podobny. A już przedstawianie konfliktów między Indianami a białymi – wyjątkowa sztampa. Przeczytać się da, kreska dość przyjemna, lecz nie liczcie na to, że lektura w jakikolwiek sposób wzbogaci waszą wiedzę. To czysta rozrywka. I to dla tych nie za bardzo wybrednych. Polecać specjalnie nie będę.

Dzielny szeryf, prawy i uczciwy, w dodatku świetny strzelec i przyjaciel czerwonoskórych, Binio Bill, będzie miał za zadanie uniemożliwić podstępnym złoczyńcom zagarnięcie skarbu Indian. Czy mu się ta akcja powiedzie? Nie odpowiem przecież na to pytanie, bo po cóż wtedy czytelnik miałby sięgać po komiks. Główny bohater bardzo przypomina innego szeryfa, znanego z komiksów,...

Powoli wyczuwam zmęczenie materiału. Klasyczny finał zakończony pościgiem z uśmiechem na ustach. Humor, dialogi na miejscu, ale momentami zahaczający o gatunkowe reperkusje. Młodzieżowy western z jego powabem i minusami. Wciąż jestem zdania, że najlepsze przygody z Binio Bill odkryłem na początku przygody z wesołym, dzielnym szeryfem. Dziki Zachód już nie smakuje jak dawniej, ale weterani europejskiego e-sternu znajdą coś dla siebie.

Powoli wyczuwam zmęczenie materiału. Klasyczny finał zakończony pościgiem z uśmiechem na ustach. Humor, dialogi na miejscu, ale momentami zahaczający o gatunkowe reperkusje. Młodzieżowy western z jego powabem i minusami. Wciąż jestem zdania, że najlepsze przygody z Binio Bill odkryłem na początku przygody z wesołym, dzielnym szeryfem. Dziki Zachód już nie smakuje jak...

To jedyny tomik Binio Billa, który przeczytałem dawno dawno temu, gdy jeszcze chodziłem do szkoły podstawowej. I przyznam, że nie zachwycił mnie wówczas. W ogóle nie rozumiałem, o co w tym chodzi. I wróciłem do Kajka i Kokosza, którego mogłem czytać w nieskończoność. Teraz jestem w stanie docenić operowanie konwencją i wyczuwam miłość do gatunku, bo ponoć Autor uwielbiał wszelkie westerny. Nie zmienia to jednak faktu, że dalej mam wrażenie, że to raptem przeciętny komiks. Najwyraźniej nie załapałem się na "BinioBillo-manię".

To jedyny tomik Binio Billa, który przeczytałem dawno dawno temu, gdy jeszcze chodziłem do szkoły podstawowej. I przyznam, że nie zachwycił mnie wówczas. W ogóle nie rozumiałem, o co w tym chodzi. I wróciłem do Kajka i Kokosza, którego mogłem czytać w nieskończoność. Teraz jestem w stanie docenić operowanie konwencją i wyczuwam miłość do gatunku, bo ponoć Autor uwielbiał...

SKARB PRZODKÓW

Po trzech tomach zbierających łącznie siedem opowieści o Binio Billu, pierwotnie wydanych w latach 1980–1986, nadszedł czas na ostatni album z klasyczną historią o tym bohaterze. Binio Bill i skarb Pajutów, bo o nim mowa, przez długie lata pozostawał ostatnią odsłoną cyklu. Teraz kolejne pokolenie czytelników może odkryć go na nowo i przekonać się, czym przed laty zaczytywali się ich ojcowie, a także co ma do zaoferowania klasyka rodzimego komiksu. Co prawda to taka swojska kopia Lucky Luke’a, a na dodatek nie dorównuje przygodom kowboja strzelającego szybciej niż jego cień, jednak to naprawdę udana historia, po którą warto sięgnąć nie tylko z sentymentu.

Wielki duch we śnie przekazuje wodzowi Pajutów informacje, gdzie ukryta jest mapa do ukrytego skarbu ich plemienia. Kiedy okazuje się to prawdą, Indianie postanawiają odnaleźć kosztowności. Problem w tym, że w miejscu ich zakopania stoi obecnie miasteczko Rio Klawo. Jak mają tego dokonać bez zdradzania prawdziwego powodu swojej obecności? Postanawiają udawać, że chcą zabrać nieco ziemi swoich przodków do obecnego miejsca. Binio Bill, szeryf Rio Klawo, zgadza się na ich działania, ale te zaczynają budzić niezdrową ciekawość innych mieszkańców miasta…

Całość mojej recenzji na portalu NTG: https://nietylkogry.pl/post/recenzja-komiksu-binio-bill-i-skarb-pajutow/

SKARB PRZODKÓW

Po trzech tomach zbierających łącznie siedem opowieści o Binio Billu, pierwotnie wydanych w latach 1980–1986, nadszedł czas na ostatni album z klasyczną historią o tym bohaterze. Binio Bill i skarb Pajutów, bo o nim mowa, przez długie lata pozostawał ostatnią odsłoną cyklu. Teraz kolejne pokolenie czytelników może odkryć go na nowo i przekonać się, czym...

;)

;)

Absolutne dzieło sztuki. Intryga kryminalna wokół tytułowego skarbu jest tak doskonale skonstruowana, że to aż zapiera dech. Trudno znaleźć "Lucky Luke'a" z tak kapitalną łamigłówką. KONIECZNIE!

Absolutne dzieło sztuki. Intryga kryminalna wokół tytułowego skarbu jest tak doskonale skonstruowana, że to aż zapiera dech. Trudno znaleźć "Lucky Luke'a" z tak kapitalną łamigłówką. KONIECZNIE!