"Jesteśmy tylko ludźmi, których bogowie uformowali do miłości. Oto istota naszej chwały i naszej tragedii."

Tak... wiem... wstyd...

Wstyd, że dopiero teraz, wstyd, że ekranizacja przed książką, ale co sie stało to się nie odstanie. Jeszcze jakiś czas temu sądziłam, że tego typu książki nie są dla mnie, a kiedy na ekranach pojawił się serial, nie czułam podekscytowania. Nie miałam pojęcia, że w ogóle istnieje ktoś taki jak George R.R. Martin ani, że w ogóle coś napisał. Oglądałam serial, w którym było tak wielu bohaterów, że początkowo czułam się zagubiona a jednocześnie wciągnięta w fabułę, której jak się teraz okazało wcale tak dobrze nie rozumiałam. Kiedy postanowiłam spróbować przeczytac książkę, fakty poznane w serialu psuły mi cała przyjemność z czytania i mniej więcej po 10% książki poddałam się z planami sięgnięcia po nią za jakiś czas. I teraz przyszedł ten czas. Mimo, że nadal najważniejsze kwestie pozostały w mojej pamięci (kto umarł, kto jest po czyjej stronie, kto jest czyją rodziną) to jednak przyjemność z czytania wróciła od razu i to ze zdwojoną siła. Książka jest wielowątkowa, przez co na początku troszeczkę wprowadza za dużo zamieszania i niepewności (coś w stylu: "aaaa... to ten od tego lorda co... a... jednak nie, toż to przecież syn brata króla... a może jednak bękart jego kuzyna?"), to potem ta wielowątkowość sprawia, że książka w ogóle sie nie nudzi, wręcz nie ma prawa.
Obecnie przeszkadzają mi troche tylko postacie drugoplanowe, które co rusz umieraja i zastępuje je ktos nowy i nawet nie mam za bardzo czasu przypisać je gdzieś konkretnie. Doszło więc do tego, że zaczynam je troszczke ignorować a w przypadku tych bardziej aktywnych, selektywnie je zapamiętuję. Tutaj tez właśnie ekranizacja jest bardzo pomocna, bo mogę przypisac im twarze. Wracając jednak do książki - nie sądziłam, że tak wiele braków mam w znajomości fabuły. Wszystko zostało teraz zweryfikowane, rozumiem więcej, wiem więcej a zachowania poszczególnych postaci sa mi teraz dużo bliższe. Dobrze było też co nie co przypomnieć sobie z tych pierwszych chwil Starków, Lannisterów, Targaryenów i innych, którzy w mojej głowie są teraz bardziej wyraziści niż kiedykolwiek byli podczas oglądania serialu. Martin zrobił coś niesamowitego i zdecydowanie mam zamiar kontynuować lekturę, tak długo jak zechce kontynuować sagę. Brakuje mi tutaj tego elementu zaskoczenia ktory towarzyszyć powinien przy najwazniejszych zwrotach akcji i jedynym pocieszeniem jest dla mnie to, ze piata seria rózni się od piątego tomu. Pierwszy raz książka dostarczyła mi takiej satysfakcji z samego tylko poznania postaci, ich myśli i piorytetów niż z fabuły.

Polecać chyba nie muszę... "Gra o Tron" jest reklamą samą w sobie.

"Jesteśmy tylko ludźmi, których bogowie uformowali do miłości. Oto istota naszej chwały i naszej tragedii."

Tak... wiem... wstyd...

Wstyd, że dopiero teraz, wstyd, że ekranizacja przed książką, ale co sie stało to się nie odstanie. Jeszcze jakiś czas temu sądziłam, że tego typu książki nie są dla mnie, a kiedy na ekranach pojawił się serial, nie czułam podekscytowania....