Przyznam szczerze, że liczyłam na coś więcej. Kiedy usłyszałam o powieści, której fabuła kręci się wokół synestezji, stwierdziłam, że muszę ją mieć. Bo tak się składa, że ja też jestem synestetykiem. Ten dar bardzo pomaga mi w życiu i byłam bardzo ciekawa, jak mógł wpłynąć na życie innej kobiety, żyjącej w najgorszych czasach nowożytnego świata i obcującej na co dzień ze sztuką.

Powieść toczy się dwutorowo - na zmianę w Monachium w okresie międzywojennym i współcześnie w Stanach Zjednoczonych. Współczesna to właściwie opis dwóch spotkań starszej pani z bliżej nieokreśloną dziennikarką. Wiadomo, że staruszka to córka Hanny Fleichmann, kobiety, która pomagała Hitlerowi sprzedawać sztukę współczesną za granicę i finansować w ten sposób zbrojenia dla armii Trzeciej Rzeszy.

W innych rozdziałach poznajemy historię samej Hanny, opowiedzianą z jej perspektywy. Jako młoda dziewczyna z bawarskiej wsi trafiła do Monachium, gdzie wzorem starszej siostry trafiła na służbę do znanego żydowskiego marszanda, Herr Fleichmanna. Przez kilka lat opiekowała się jego żoną, jednocześnie zdobywając wiedzę na temat sztuki. Między nią a chlebodawcą nawiązała się serdeczna przyjaźń, dzięki której po śmierci Helene Hanna została następną żoną marszanda. Oboje byli specjalistami w dziedzinie sztuki współczesnej. Ich szczęśliwe życie przekreśliło dojście Hitlera do władzy. Fuhrer, jako niespełniony artysta, nienawidził sztuki abstrakcyjnej i planował eksterminację Żydów. Zanim jednak zniszczył obrazy, które uznał za zdegenerowane, zaangażował Hannę do wybrania najbardziej wartościowych z nich na aukcję w Szwajcarii. W całą tę historię wplątana jest niezbyt prawdopodobna historia miłosna, kontrast między życiem w USA i w Niemczech i kwestia traktowania w tamtym okresie osób niepełnosprawnych.

Tę część czytałam z zainteresowaniem, ale rozdziały dotyczące współczesnej rozmowy to zupełna porażka i, brutalnie mówiąc, flaki z olejem. Dziennikarka, której intencji nie udało mi się pojąć, skupia się głównie na tym, czy mąż odpisał na jej SMS, z zaangażowaniem ogląda zastawę stołową, a starsza pani streszcza to, co zostało już zawarte w historii Hanny. Synestezja właściwie nie ma znaczenia dla akcji, jedynie skłoniła główną bohaterkę do zainteresowania się sztuką. Czytało się szybko i z zainteresowaniem, ale nie uważam, żeby była to lektura aż tak godna zainteresowania, jak zapewnia wydawca.

Mam nadzieję, że nie jest to zapowiedź spadku jakości publikacji Wydawnictwa Albatros po śmierci Andrzeja Kuryłowicza.

Przyznam szczerze, że liczyłam na coś więcej. Kiedy usłyszałam o powieści, której fabuła kręci się wokół synestezji, stwierdziłam, że muszę ją mieć. Bo tak się składa, że ja też jestem synestetykiem. Ten dar bardzo pomaga mi w życiu i byłam bardzo ciekawa, jak mógł wpłynąć na życie innej kobiety, żyjącej w najgorszych czasach nowożytnego świata i obcującej na co dzień ze...