"Musik ist höhere offenbarung als alle weisheit und philosophie" - Muzyka jest wyższym objawieniem niż jakakolwiek religia lub filozofia


Witkacy zaskakuje (niestety) po raz ostatni swoim dramatem i robi to znakomicie. Napisany w 1925 a opublikowany w 1933 "dramat w trzech aktach" pokazuje z czym tak naprawdę boryka się autor w dzisiejszych czasach. Stojący wobec kryzysu kultury i impasu sztuki musi mimowolnie poszukiwać natchnienia. Jedynym dostępnym rozwiązaniem jest całkowite wyrzeczenie się siebie jako osoby, poddanie się siłom wyższym (można rzecz, że jest to podpisanie paktu z diabłem). Dzięki temu artysta-marionetka, staje się przedmiotem w diablim ręku, poświęcając siebie będąc tym samym skazanym na nicość, tworzy wówczas swoje jedyne i niezapomniane najwybitniejsze dzieło.

"Musik ist höhere offenbarung als alle weisheit und philosophie" - Muzyka jest wyższym objawieniem niż jakakolwiek religia lub filozofia


Witkacy zaskakuje (niestety) po raz ostatni swoim dramatem i robi to znakomicie. Napisany w 1925 a opublikowany w 1933 "dramat w trzech aktach" pokazuje z czym tak naprawdę boryka się autor w dzisiejszych czasach. Stojący wobec kryzysu...

Hrabia Istvan chce skomponować sonatę Belzebuba. Wg legendy to taka sonata, która swoim pięknem przyćmi wszystkie dotychczasowe dzieła, tak, że sam Belzebub nią nie pogardzi. Tego wieczora przyjeżdża z Brazylii wuj Istvana - hrabia de Baleastadar. Okazuje się, że jest kimś innym, niż ten za kogo się podaje...
Początkowo akcja rozgrywa się w spokojnej atmosferze ("mordowarski wieczór"),później następuje pomieszanie rzeczywistości z fantazją. Sztuka to głównie rozważania o sztuce, jej roli i znaczeniu w życiu człowieka, tzw. "Forma", osobowość artysty, sens tworzenia, wpływ tworzenia na życie twórcy. Autor w te rozważania wplata rozważania o miłości i naturze ludzkiej. Nie brakuje (jak to u Witkacego) sarkazmu, morderstw (choć mniej niż w innych jego dziełach). Sonata Belzebuba jest bardziej w tym zakresie stonowana, spokojniejsza, dotyczy bardziej filozoficznych rozważań o sztuce niż krytyki rzeczywistości.

Hrabia Istvan chce skomponować sonatę Belzebuba. Wg legendy to taka sonata, która swoim pięknem przyćmi wszystkie dotychczasowe dzieła, tak, że sam Belzebub nią nie pogardzi. Tego wieczora przyjeżdża z Brazylii wuj Istvana - hrabia de Baleastadar. Okazuje się, że jest kimś innym, niż ten za kogo się podaje...
Początkowo akcja rozgrywa się w spokojnej atmosferze...

Jest to świetna KOMEDIA Z TRUPAMI, do której można też podejść poważnie z pewną dozą pompatyczności. Najwybitniejszy znawca Witkacego, autor wspaniałego dzieła pt „Witkacego portret wielokrotny”, prof. zw. Janusz DEGLER /z Wrocławia/ pisze:
„Witkacy, podejmując wątek faustyczny i interpretując go zgodnie z doświadczeniem swego czasu, wpisuje się Sonatą Belzebuba w długą, datującą się co namniej od romantyzmu tradycję sporu o to, czy sztuka może podlegać jakiejkolwiek ocenie moralnej i czy status artysty nie zwalnia go z różnego typu ograniczeń, powinności i serwitutów, jakie społeczeństwo nakłada na człowieka. Czy wielkość dokonań twórczych nie stanowi dostatecznego usprawiedliwienia dla wszelkich prób naruszenia ustalonego porządku i wszystkich odstępstw od obowiązujących zasad?”
Witkacy wyprzedził Manna serwując nam Istvana zamiast Fausta, a Belzebuba zapowiedział już w pierwszej scenie, gdy Babcia przypominając starą baśń mówi:
„Miał to być — to znaczy ten Belzebub — podobno całkiem zwykły pan z czarną brodą, ubrany trochę ze staroświecka, coś jakby nasz brazylijsko-portugalski hidalgo: de Campos de Baleastadar”.
A że Witkacy ma poczucie humoru, to już same nazwiska pobudzają do śmiechu: stryj Rio Ramba, demoniczna śpiewaczka Hilda FAJTCACY czy INTRIGUEZ de ESTRADA. Do tego stateczna BABCIA wyznaje:
„Byłam potworem moralnym w młodości, a fizycznie tak byłam pociągająca, że ludzie wypruwali sobie dla mnie żyły”.
Rio RAMBA popełnił dla niej malwersacje i uciekł do Brazylii, a wszystko dzieje się na Węgrzech, w MORDOWARZE, które jakoś przypomina Zakopane... i czytajcie dalej sami, i to natychmiast, bo wystarczy wejść na „wolne lektury”. Dobrej zabawy!

Jest to świetna KOMEDIA Z TRUPAMI, do której można też podejść poważnie z pewną dozą pompatyczności. Najwybitniejszy znawca Witkacego, autor wspaniałego dzieła pt „Witkacego portret wielokrotny”, prof. zw. Janusz DEGLER /z Wrocławia/ pisze:
„Witkacy, podejmując wątek faustyczny i interpretując go zgodnie z doświadczeniem swego czasu, wpisuje...