Wzruszająca, a zarazem wstrząsająca, budząca niesamowicie skrajne emocje, książka jakiej dawno nie czytałam, która wyzwalała we mnie pokłady współczucia, miłości i nienawiści.
Dziunia - główna bohaterka tej historii jest "owocem miłości", a właściwie błędu dwojga nastolatków, dzieckiem, które - w ocenie swoich rodziców - od początku sprawiało same kłopoty. Nie koniecznie wychowawcze, bo tych nie było wiele, a poza tym nikt ich nie widział, bo i tak nikt na Dziunię nie zwracał uwagi; Dziunia po prostu była dziwna, i inteligentna i debilka. Miała własny sposób postrzegania świata i jego oceny. Była wyjątkowo wrażliwa na otaczającą ją rzeczywistość, a "... jej układ nerwowy zawierał kilka omyłkowo poprzestawianych połączeń i działał wadliwie. W praktyce sprowadzało się to niemożności zapomnienia słów, obrazów i wszelkich innych zmysłowych odczuć. A przede wszystkim towarzyszących im emocji." (str.291)
Dziuni nikt nie kochał i nie rozumiał, dla matki była potwierdzeniem zmarnowanego życia przy boku męża alkoholika, dla ojca - nikim godnym jakichkolwiek uczuć. Nie miała przyjaciół (poza Bunią o rok młodszą), nikogo komu mogłaby się zwierzyć, zaufać. Jedynie dziadkowie ze strony matki byli dla niej wsparciem, tylko ich naprawdę kochała, ale oni byli daleko. W swoim czternastoletnim życiu przeszła przez prawdziwe piekło samotności, niezrozumienia, braku akceptacji, wsparcia.
To trudna emocjonalnie książka, która zadziwia i oburza nas okrucieństwem rodziców, ich perfidią, brakiem jakiejkolwiek więzi z dzieckiem, miłości, zrozumienia jego potrzeb. Pokochałam Dziunię za jej hart ducha, za odwagę życia w tym przesiąkniętym obłudą i fałszem świecie, za poczucie własnej wartości, którą próbowano stłamsić.
Z niecierpliwością czekam na dalsze losy Dziuni, bo warto je poznać i wierzę, że się odmienią.

Wzruszająca, a zarazem wstrząsająca, budząca niesamowicie skrajne emocje, książka jakiej dawno nie czytałam, która wyzwalała we mnie pokłady współczucia, miłości i nienawiści.
Dziunia - główna bohaterka tej historii jest "owocem miłości", a właściwie błędu dwojga nastolatków, dzieckiem, które - w ocenie swoich rodziców - od początku sprawiało same kłopoty. Nie koniecznie...