Kurt Vonnegut z wyrozumiałością i czułością przygląda się niedoskonałym ludziom, którzy czują się nieszczęśliwi, są strachliwi, samotni i smutni, popełniają głupstwa, popadają w rutynę, ale pragną szczęścia i zrozumienia w "świecie niedorzecznie wielkim i brutalnym", "sknoconym nie do poznania". Starają się jakoś żyć, nie chcą niczego nadzwyczajnego, pracują, próbują trzymać się zasad i określonego rytmu. Są jak ziarnka piasku lub mrówki, maleńcy i bezsilni, nic od nich nie zależy, ale usiłują być szczęśliwi w rutynie życia. Świat byłby pewnie inny, gdyby wszyscy pozostali dziesięciolatkami: "Gdyby wszyscy mieli dziesięć lat, to może zasady, zdrowy rozsądek i zwykła przyzwoitość coś by na świecie znaczyły", nie byłoby zła i brutalności. Autor próbuje przywracać godność swym niebohaterskim bohaterom. Czasem wystarczy chłodna woda do kąpieli, odwaga mówienia prawdy, walka o sprawiedliwość dla innych, wiara w swoje zdolności, zgoda na własny strach, by przestać czuć się żałośnie: "Nie nadajemy się do pracy i walki w wielkich hordach, do kierowania się ślepym instynktem i niczym więcej, do bezrozumnego życia w ciemnym, wilgotnym mrowisku bez zastanawiania się dlaczego" ("Mrówcze skamieliny"). Wszystkie opowiadania zaskakują rozwojem wydarzeń. Teksty zwracają uwagę pięknymi zdaniami, opisującymi (bez)sens ludzkiego życia w kontekście upływającego czasu: "Lato zmarło spokojnie we śnie i jesień niczym złotousta wykonawczyni testamentu bezpiecznie zamykała życie na klucz do czasu, gdy upomni się o nie wiosna". Czy zgadzamy się z ponurą wizją świata Kurta Vonneguta? Czy jesteśmy zadowoleni ze swego życia? Pisarz stawia przed nami poważne pytania w przyjaznej formie. Zachęcam do lektury.

Kurt Vonnegut z wyrozumiałością i czułością przygląda się niedoskonałym ludziom, którzy czują się nieszczęśliwi, są strachliwi, samotni i smutni, popełniają głupstwa, popadają w rutynę, ale pragną szczęścia i zrozumienia w "świecie niedorzecznie wielkim i brutalnym", "sknoconym nie do poznania". Starają się jakoś żyć, nie chcą niczego nadzwyczajnego, pracują, próbują...