Wspaniała, niewielka książka a tak bogata w przeróżne treści. Jest w niej obraz szwedzkiego społeczeństwa lat 60-tych z głównymi tendencjami polityczno-społecznymi , jest indywidualna historia samotności i pytań o prawdę miłości, są przenikliwe uwagi o edukacji szkolnej i byciu nauczycielem, są też prawdziwe emocje i mnóstwo celnych spostrzeżeń i refleksji. Najważniejsze z literackiego punktu widzenia jest jednak to, że Gustafsson świetnie to wszystko komponuje,niczego nie jest za dużo a fabuła płynie bardzo naturalnie.

Wspaniała, niewielka książka a tak bogata w przeróżne treści. Jest w niej obraz szwedzkiego społeczeństwa lat 60-tych z głównymi tendencjami polityczno-społecznymi , jest indywidualna historia samotności i pytań o prawdę miłości, są przenikliwe uwagi o edukacji szkolnej i byciu nauczycielem, są też prawdziwe emocje i mnóstwo celnych spostrzeżeń i refleksji....

Lars Herdin jest samotny i zrezygnowany. Już jako dziecko postanowił, że kiedyś popełni samobójstwo. Nie miał ku temu żadnych szczególnych powodów, po prostu czuł nieznośną pustkę i nie potrafił nawiązać z nikim serdecznych więzi.
Więcej tu
http://koczowniczkablog.blogspot.com/2017/03/wena-lars-gustafsson.html

Lars Herdin jest samotny i zrezygnowany. Już jako dziecko postanowił, że kiedyś popełni samobójstwo. Nie miał ku temu żadnych szczególnych powodów, po prostu czuł nieznośną pustkę i nie potrafił nawiązać z nikim serdecznych więzi.
Więcej tu
http://koczowniczkablog.blogspot.com/2017/03/wena-lars-gustafsson.html

Starając się ocenić tę książkę, mam wrażenie, że jeszcze zbyt mało z niej wyciągnęłam, aby to zrobić. Jest to niekończąca się opowieść, do której powinno się wracać na różnych etapach życia, aż pewnego dnia, poczuje się całą jej moc. Niemniej jestem oczarowana tą pozycją. Czuję, jak wpłynęła na mnie, wypełniając malutki kawałek serca. Już teraz wiem, że będę do niej wracać,a z każdym powrotem, dostanę kolejny kawałeczek. Bardzo polecam, szczególnie ludziom, którzy niekoniecznie radzą sobie z porządkiem współczesnego świata.

Starając się ocenić tę książkę, mam wrażenie, że jeszcze zbyt mało z niej wyciągnęłam, aby to zrobić. Jest to niekończąca się opowieść, do której powinno się wracać na różnych etapach życia, aż pewnego dnia, poczuje się całą jej moc. Niemniej jestem oczarowana tą pozycją. Czuję, jak wpłynęła na mnie, wypełniając malutki kawałek serca. Już teraz wiem, że będę do niej...