Tematyka tego opowiadania jest mi bliska. Niestety znam osoby,które borykają się z problemem alkoholowym. Pisząc niestety nie mam na myśli tego,że wstydzę się tych znajomości lecz to,że w żaden sposób nie jestem w stanie tym osobom pomóc, gdyż one same nie chcą sobie pomóc. Żal mi tylko ich rodzin, gdyż wykazują one wyraźne symptomy współuzależnienia alkoholowego. Najsmutniejsze jest jednak to,że najbardziej w sytuacji uzależnienia któregoś z członków rodziny cierpią dzieci.
O tym właśnie jest to krótkie, a jakże wartościowe opowiadanie.
Główna bohaterka, dziewczynka o imieniu Justyna cierpi z powodu uzależnienia matki. Veronique Wolf w swoim dziele na podstawie przeżyć Justynki przedstawia schemat zachowań i uczuć osoby współuzależnionej. Od nadziei i wiary w wyjście z choroby bliskiej jej osoby, poprzez nienawiść do niej,wstyd, lęk,obwinianie siebie za alkoholizm członka rodziny,aż do uświadomienia sobie,że choć byśmy nie wiem jak bardzo chcieli nie jesteśmy w stanie pomóc alkoholikowi dopóty do póki on nie zechce pomóc sobie.

Jest to bardzo pouczająca pozycja, którą koniecznie należy przeczytać.
Polecam ją głównie osobom w których życiu jest osoba uzależniona od alkoholu by zdały sobie sprawę,że tak naprawdę nie są w stanie zrobić nic by wyrwać uzależnionego ze szponów nałogu. Paradoksalnie najlepsze co mogą dla niej zrobić to zostawić ją samej sobie i żyć własnym życiem. Z pewnością brzmi to okrutnie i wzbudzi oburzenie wielu osób czytających tę recenzje ale tak trzeba. Często alkoholik musi sięgnąć dna, by móc się od niego odbić.
Jednak nie jest to tylko coś dla uzależnionych i ich rodzin,ale jak najbardziej dla każdego, gdyż być może kiedyś zdarzy się tak,że na naszej drodze pojawi się osoba, która będzie chciała zwierzyć się nam ze swojego problemu,a wtedy będziemy gotowi by wysłuchać i służyć dobrą radą i słowem.
Ponadto poza kwestią alkoholizmu autorka porusza temat kilku innych dysfunkcyjnych zachowań.
Zdecydowanie polecam.
Moja ocena to 10/10
Pozdrawiam,
Agnieszka Kaniuk

Tematyka tego opowiadania jest mi bliska. Niestety znam osoby,które borykają się z problemem alkoholowym. Pisząc niestety nie mam na myśli tego,że wstydzę się tych znajomości lecz to,że w żaden sposób nie jestem w stanie tym osobom pomóc, gdyż one same nie chcą sobie pomóc. Żal mi tylko ich rodzin, gdyż wykazują one wyraźne symptomy współuzależnienia alkoholowego....