„Przepraszam, stary. Nie chciałem cię zabić.”

„Tom Raines chciałby być kimś wyjątkowym. Niestety jego życie jest wyjątkowo… nudne – to nieustająca wędrówka od kasyna do kasyna z ojcem, pechowym hazardzistą. Tom zarabia na nich obu, wyzywając innych na pojedynki w grach komputerowych. Pewnego dnia wszystko się zmienia. Ktoś dostrzega jego osiągnięcia w świecie wirtualnych potyczek. Tom dostaje propozycję – może zostać kadetem w Wieży Pentagonu, elitarnej akademii wojskowej. Jeśli przetrwa, stanie się członkiem Sił Układu Słonecznego i poprowadzi swój kraj do zwycięstwa w III wojnie pozaziemskiej(…)"

Na przeczytanie książki „Insygnia” namówiła mnie moja kuzynka. Była nią naprawdę zachwycona, i gorąco mi ja polecała. Przyznam się bez bicia, że na początku nie miałam ochoty jej czytać. Już dawno moje serce podbiły książki typu paranormal romance, chociaż okładka i opis powieści przyciągają czytelnika. Z relacji kuzynki na temat książki była ona wciągająca oraz zabawna. Kiedy wreszcie zdecydowałam się na kupno od razu zaczęłam czytać…
Na szczęście nie musiałam długo czekać na akcje. Już od samego początku w książce coś się dzieje, co bardzo lubię. Akcja jest genialna. Cały czas cos się dzieje, przygody bohatera nabierają tempa i ciągną za sobą ciekawskiego czytelnika. Nie brakuje również zabawnych momentów, które czasami potrafiły rozśmieszyć do łez.
„Uwagę Toma przykuł nagle widok własnych piersi. Sięgnął do nich i wsunął rękę za dekolt. Wyatt odchrząknęła znacząco.
- No co? - bronił się Tom. - Są moje.
- Chyba nie zamierzasz siedzieć tutaj i obmacywać się na moich oczach? To trochę niegrzeczne, nie uważasz?
Tom opuścił rękę, nieco zawstydzony.
- Daj spokój, ty też masz całkiem nowy sprzęt. Nie jesteś ciekawa?”
A wspominając o bohaterach… są naprawdę cudowni, pełni życia, zabawni, barwni. S.J. Kincaid świetnie sobie wszystko przemyślała, stworzyła inny, lepszy świat i oczywiście tak jak już wspomniałam niesamowitych bohaterów.
Od kiedy skończyłam „Insygnia”( w co nie mogłam uwierzyć, że tak szybko się to wszystko skończyło) zaczęło się moje zainteresowanie tego gatunku literaturą (fantastyka), ale chyba już nigdy nie spotkam równie ciekawej i zabawnej powieści tego typu. Podobało mi się w niej dosłownie wszystko bohaterowie, akcja, a najbardziej to że Tom znalazł w końcu swoje miejsce oraz prawdziwych przyjaciół na których mógł polegać…

PODSUMOWUJĄC:
Książka naprawdę wspaniała, pełna wrażeń. Polecam ja wszystkich!
Moja ocena to 9/10

„Przepraszam, stary. Nie chciałem cię zabić.”

„Tom Raines chciałby być kimś wyjątkowym. Niestety jego życie jest wyjątkowo… nudne – to nieustająca wędrówka od kasyna do kasyna z ojcem, pechowym hazardzistą. Tom zarabia na nich obu, wyzywając innych na pojedynki w grach komputerowych. Pewnego dnia wszystko się zmienia. Ktoś dostrzega jego osiągnięcia w świecie wirtualnych...