Początek niezbyt mnie zaciekawił. Już po kilku kartkach zastanawiałam się czy nie odłożyć książki, ale kieruję się zasadą, że jak już coś zaczynam to to kończę, więc czytałam dalej, mimo że szło mi to dość opornie. Główny bohater, Staniek, nie wzbudził mojej sympatii, chociaż tutaj nawalić mogła jego prezentacja. Kompletnie nie mogłam wczuć się w jego historię, nie czułam emocji. Jeśli mam być szczera, to żaden bohater nie zapadł mi w pamięć. Postacie są słabo wykreowane, mało wyraziste i przez to, po kilkudziesięciu stronach, zdałam sobie sprawę, że ich los jest mi zupełnie obojętny.

Byłam ciekawa co autor zaoferuje mi w związku ze wspomnieniami mężczyzny z dzieciństwa. Tak naprawdę czekałam z niecierpliwością na to zło i koszmar, który wydarzył się kilkadziesiąt lat wstecz, bo była to nadzieja na to, aby książka zyskała w moich oczach. Niestety, nawet jeśli wstawki z wojennych lat wywołują przyjemne dreszcze i podekscytowanie, to są tak krótkie, że ledwie je odczułam. Miałam wrażenie, że wszystkie ważniejsze wątki autor przedstawił pobłażliwie i za szybko. Nie pomogło mi to zaangażować się w lekturę. Ponadto treść jest przedstawiona tak jakby była wyrwana z kontekstu. Fabuła nie jest płynna i dlatego miałam mętlik w głowie. Zamiast ekscytacji czułam irytację. I mimo że pomysł na książkę był niezły, to jego realizacja wypada licho. Plus jest taki, że zbliżając się ku finałowi, powieść nabrała tempa, a kilka zwrotów akcji mnie zaskoczyło i zdumiało, ale biorąc pod uwagę całość to dla mnie i tak za mało. Bicie serducha przyspieszyło, ale tylko na chwilę.

Kilka dni po przeczytaniu książki większość historii uciekła w niepamięć, i to sprawiło, że lekturę zaliczam do tych słabszych. Nie polecam jej ani też nie zniechęcam do niej. Szaleństwo przychodzi nocą ma wiele pozytywnych opinii, więc każdy sam powinien wyrobić sobie zdanie o tej książce.

Początek niezbyt mnie zaciekawił. Już po kilku kartkach zastanawiałam się czy nie odłożyć książki, ale kieruję się zasadą, że jak już coś zaczynam to to kończę, więc czytałam dalej, mimo że szło mi to dość opornie. Główny bohater, Staniek, nie wzbudził mojej sympatii, chociaż tutaj nawalić mogła jego prezentacja. Kompletnie nie mogłam wczuć się w jego historię, nie czułam...