Mijam wiele miast, powoli, jedno za drugim, nie próbuję nawet zapamiętać ich nazw. Są jak pułapki złożone ze snów, jak złudne miraże które niczym fatamorgana doprowadzają mnie do pomyłki i konieczności ponownego poszukiwania. Krążę po nich myślami i wciąż się zastanawiam, skąd te opisy pełne wybujałych nonsensów? Skąd pochodzą sprzeczności wyrastające jedna za drugą. Czy zwiedzając metropolie i małe miejscowości poznaję swoją przyszłość czy przeszłość? Podróżując w labiryntach pamięci widzę prawdziwą istotę życia tych miast, jednak czy aby na pewno to wszystko się dzieje? Może to jednak tylko moja wybujała fantazja, po raz kolejny sprowadza mnie na zdradliwe manowce wyobraźni.

Wędrówka na którą się wybrałem wspólnie z Italo Calvino, dowodzi ogromnej przestrzeni dla umysłu i wielkiej otwartości na nieznane, bo tylko szerokie horyzonty są w stanie objąć cuda proponowane przez tego pisarza. Czytając "Niewidzialne miasta" zastanawiałem się czy chcę widzieć to, co mi podsuwa Calvino, czy też sam tworzę wyśnione krajobrazy. Któż to wie, co tak naprawdę ukrywa autor książki, którego bohaterami są zagubione w zaświatach miasta dla których warto polecieć na skraj wszechświata. Bo tak naprawdę to one stanowią mapę nieba, lustrzane odbicie tego co jest w przestworzach. Jedne jak zagubione i pozbawione uroku punkty na mapie. Inne narzucające wszystkiemu co je otacza własną formę a jeszcze inne wspaniałe i bogate.

Można się też zastanowić czy aby przypadkiem te wszystkie miejsca opisane przez Italo Calvino nie są powiązane niewidzialnymi nićmi. To wszystko to miasta, które są możliwe co nie oznacza, że muszą istnieć poza naszą wyobraźnią. Jedno jest pewne, rozbudzają pragnienia ciągłego poznawania umysłu i jego wszechstronnego rozwijania. Włoski pisarz stworzył krótkie ale bardzo emocjonujące dzieło o czymś, co jest bardzo trudne do realnego umiejscowienia w czasie i przestrzeni. Tym samym każdy czytelnik musi sam wytężyć umysł, chcąc dostrzec rzeczy praktycznie niemożliwe. Chociaż nie ukrywam, że momentami te poetyckie impresje na temat mało prawdopodobnych miejsc wydały mi się tak realistyczne, że wystarczyło tylko otworzyć atlas geograficzny by sprawdzić gdzie jest ów przedmiot pożądania każdego podróżnika.

Cóż... mój apetyt na odkrywanie rzeczy nie do odkrycia bardzo się wzmógł po zakosztowaniu przyjemności obcowania z "Niewidzialnymi miastami". Bo podczas tych podróży jest ćwiczona na przemian, pamięć i wyobraźnia. Jak ze starych widokówek musimy rozpoznawać znajome kształty lub z zapisanych słów wyczarować obraz. Dzięki temu wśród niesamowitych kontrastów, nasze oko może dostrzec pogranicza wielu światów. Wobec tego proszę abyście na koniec lektury tej książki zadali sobie pytanie, co zobaczyliście a co tak naprawdę chcielibyście zobaczyć. Może wasze oczekiwania w starciu z realnymi faktami będzie można po prostu wyrzucić do kosza.

Mijam wiele miast, powoli, jedno za drugim, nie próbuję nawet zapamiętać ich nazw. Są jak pułapki złożone ze snów, jak złudne miraże które niczym fatamorgana doprowadzają mnie do pomyłki i konieczności ponownego poszukiwania. Krążę po nich myślami i wciąż się zastanawiam, skąd te opisy pełne wybujałych nonsensów? Skąd pochodzą sprzeczności wyrastające jedna za drugą. Czy...