2 tomy, ponad 800 stron esejów, wspomnień, recenzji. Kto czytał inne książki Czapskiego w podobnym klimacie ("Patrząc", "Czytając") z pewnością się nie zawiedzie.

2 tomy, ponad 800 stron esejów, wspomnień, recenzji. Kto czytał inne książki Czapskiego w podobnym klimacie ("Patrząc", "Czytając") z pewnością się nie zawiedzie.

Rozproszone to prawdziwa uczta dla miłośników Czapskiego. Rozproszone to zbiór artykułów pisanych przez Czapskiego od roku 1925 do roku 1988, czyli w ciągu 63 lat. Do najbardziej wstrząsających należą artykuły z 1944 roku zwłaszcza List otwarty do Jacques'a Mariana i Francois Mairiaca. Mi osobiście bardzo podobały się artykuły z lat 80 tych, które są bardziej refleksyjne i czuć w nich doświadczenie Czapskiego, jego wiedzę, jego lata. Wzruszył mnie mocno artykuł Richard Aechlimann i wyznanie malarskie z 1986r. w którym Czapski w wieku lat 90 wyznał, że nie osiągnął tego co chciał w malarstwie wyrazić, że wylądował na innym brzegu, o tym że poczuł się oszukany i przeżył „ostry atak ponurości”. Rozproszone to fantastyczna podróż przez czas, przez doświadczenie, przez emocje. Po zakończonej lekturze pozostaje wielki żal, że tak niezwykłego człowieka nie ma już wśród nas, człowieka którego wiedza, wrażliwość i inteligencja nie miały sobie równych. Nieprzeciętny człowiek w nieprzeciętnych czasach.

Rozproszone to prawdziwa uczta dla miłośników Czapskiego. Rozproszone to zbiór artykułów pisanych przez Czapskiego od roku 1925 do roku 1988, czyli w ciągu 63 lat. Do najbardziej wstrząsających należą artykuły z 1944 roku zwłaszcza List otwarty do Jacques'a Mariana i Francois Mairiaca. Mi osobiście bardzo podobały się artykuły z lat 80 tych, które są bardziej refleksyjne i...