Główną bohaterką "Kądzieli" jest Taida Skarszewska, owdowiała zaledwie kilka lat po ślubie, z dwójką synów, sama na marniejącym majątku ziemskim. Dzięki uporowi, hardemu charakterowi i niezwykłej pracowitości kobieta staje na wysokości zadania. Wychowuje synów, posyła ich następnie do szkół, przygotowuje przyszłą schedę. To stanowi podstawę opowieści. Przez cały czas jednak obserwujemy poczynania mnóstwa bohaterów, w większości kobiet, które znajdują się w otoczeniu Taidy.
Mamy tu wachlarz portretów przedstawicielek płci żeńskiej, ich poglądy na życie, a przede wszystkich sprawę emancypacji kobiet. Kobiet, które jedne - chcą być za wszelką cenę niezależne, traktowane jak "człowiek pełnoprawny", wykształcone, ale mimo wszystko gubią się w swoich "wysokich" dążeniach, drugie - przyklaskują konwenansom, konserwatywnie i trochę zaściankowo trzymają się "starego świata", nieraz mylnie acz komicznie pojmując pojęcie "kobiecości".

I nie jest to powieść hucznie opiewająca emancypację, wręcz w drugą stronę - mamy tu pozytywną ocenę niezależności, samodzielności, ale także klarownie pokazane wszelkie wady i złe pojmowanie tego pojęcia. Przez to mimo "czytadłowatego" charakteru książki jest ona warta uwagi i o wiele bardziej podobała mi się od "Nieoswojonych ptaków", jakie przed nią czytałam tejże autorki.

Cytaty z powieści:

"Nie ma małej roboty, są tylko mali ludzie"

"Pokochaj trud swój, a do doskonałości go doprowadzisz"

Główną bohaterką "Kądzieli" jest Taida Skarszewska, owdowiała zaledwie kilka lat po ślubie, z dwójką synów, sama na marniejącym majątku ziemskim. Dzięki uporowi, hardemu charakterowi i niezwykłej pracowitości kobieta staje na wysokości zadania. Wychowuje synów, posyła ich następnie do szkół, przygotowuje przyszłą schedę. To stanowi podstawę opowieści. Przez cały czas jednak...