Ojcu Chrzestnemu dałem ocenę 8, za to tej pozycji daję 9. Teraz się zastanawiam, czy czytając teraz trzecią książkę Mario Puzo nabieram coraz więcej sympatii do jego twórczości, czy faktycznie Głupcy umierają jest lepsze? Choć to i tak tylko i wyłącznie ocena liczbowa, a nie to się liczy.
Historia mnie wciągnęła, choć początek był nieco trudniejszy do przełknięcia. Mowa tu o kasynowych opisach. Żetony, bakarat (którego dopiero poznałem czytając tę książkę),karty, opis wygranych etc. Później jest lżej. Za to sama część ,,kasynowa" jest świetna. Szczególnie urzekła mnie postać Cullyego i bardziej czułem do niego sympatię, niż do głównego bohatera. Kiedy tylko wracał jego wątek to chęć na czytanie była jakaś większa.
Wątek Hollywood był interesujący, za to niczym gwiazda przepychała się Janelle i zaczęło robić się tłoczno. Czasami jej historie były przydługie i jej samej było zbyt gęsto. Poczułem się jakby nakładała prześcieradło na całą część powieści, którą przeczytałem przedtem.
W takim razie skoro są plusy i minusy (i to nie takie małe) skąd taka ocena? Wszystko za sprawą domknięcia książki, którą można byłoby podsumować tytułem książki.
Mamy tutaj barwne postacie, czujemy jak zniszczeni są ludzie, którzy pchną się po szczeblach - czy to hazardowych, czy artystycznych. Mamy tutaj grube ryby, które zjadają płotki. Za to próby bycia szczwanym lisem mogą okazać się śmiertelną porażką.

Ojcu Chrzestnemu dałem ocenę 8, za to tej pozycji daję 9. Teraz się zastanawiam, czy czytając teraz trzecią książkę Mario Puzo nabieram coraz więcej sympatii do jego twórczości, czy faktycznie Głupcy umierają jest lepsze? Choć to i tak tylko i wyłącznie ocena liczbowa, a nie to się liczy.
Historia mnie wciągnęła, choć początek był nieco trudniejszy do przełknięcia. Mowa tu...

Jestem zachwycona kreacją bohaterów. Czuło się każdą emocję. Część z hazardem w tle mnie lekko zniechęciła, ale potem było już tylko coraz lepiej, aż do finału i rewelacyjnego zakończenia. Samo życie !

Jestem zachwycona kreacją bohaterów. Czuło się każdą emocję. Część z hazardem w tle mnie lekko zniechęciła, ale potem było już tylko coraz lepiej, aż do finału i rewelacyjnego zakończenia. Samo życie !

Historia wciągająca, ale ten język przepiękny. A ostatni rozdział (krótki 2 str.) to językowy majstersztyk!

Historia wciągająca, ale ten język przepiękny. A ostatni rozdział (krótki 2 str.) to językowy majstersztyk!

Książka dwóch części - pierwsza część "hazardowa" bardziej dla mnie atrakcyjna, druga część "filmowa" bardziej nużąca. Podwójne życie, z miejscem dla kochanki Janelle, było ciekawe do momentu...jej poznania. Później robi się typowa obyczajówka łóżkowo-związkowa. Niemniej książka na plus. Puzo na plus.

Książka dwóch części - pierwsza część "hazardowa" bardziej dla mnie atrakcyjna, druga część "filmowa" bardziej nużąca. Podwójne życie, z miejscem dla kochanki Janelle, było ciekawe do momentu...jej poznania. Później robi się typowa obyczajówka łóżkowo-związkowa. Niemniej książka na plus. Puzo na plus.

Autor świetnie opowiada historie i doskonale kreśli charaktery swoich bohaterów. Pierwsza część skupiona na hazardzie jest interesująca, mimo że nie jest to tematyka jakoś specjalnie dla mnie interesująca. Natomiast druga skupia się właściwie na tym, że wszyscy ze wszystkimi się pie.... . Dla fanów tematyki jest to być może zajmujące. Mnie w takiej dawce zmęczyło niemiłosiernie.

Autor świetnie opowiada historie i doskonale kreśli charaktery swoich bohaterów. Pierwsza część skupiona na hazardzie jest interesująca, mimo że nie jest to tematyka jakoś specjalnie dla mnie interesująca. Natomiast druga skupia się właściwie na tym, że wszyscy ze wszystkimi się pie.... . Dla fanów tematyki jest to być może zajmujące. Mnie w takiej dawce zmęczyło...

Obowiązkowa pozycja dla fanów Mario Puzo. Ciekawa, wciągająca, intrygująca.

Obowiązkowa pozycja dla fanów Mario Puzo. Ciekawa, wciągająca, intrygująca.

Nie porwała mnie. Wątek kasyna i hazardzistów ciekawy, wątki artystów jakoś nie zainteresowały mnie.

Nie porwała mnie. Wątek kasyna i hazardzistów ciekawy, wątki artystów jakoś nie zainteresowały mnie.

Oceniłam tą książkę jako arcydzieło i taka według mnie jest.Uwielbiam styl pisania Puzo.Potrafi opisać otoczenie ,ale bez rozwlekłej nudy.Dzięki niemu czułam atmosferę kasyna i hazardu.Myślałam,że to autor jednej powieści,bo kojarzył mi się przede wszystkim z Ojcem chrzestnym.Teraz wiem,że to pomyłka i tak jak bohater jego powieści jest magiem.

Oceniłam tą książkę jako arcydzieło i taka według mnie jest.Uwielbiam styl pisania Puzo.Potrafi opisać otoczenie ,ale bez rozwlekłej nudy.Dzięki niemu czułam atmosferę kasyna i hazardu.Myślałam,że to autor jednej powieści,bo kojarzył mi się przede wszystkim z Ojcem chrzestnym.Teraz wiem,że to pomyłka i tak jak bohater jego powieści jest magiem.

Mam dziwne wrażenie, że kiedyś, bardzo dawno temu, czytałem już tę książkę, ale pod tytułem „Śmierć frajerom”, ale… mniejsza z tym.

"Ale, ale, nie zniechęcaj się. To nie jest ckliwy romans. Sprawię, że poczujesz bolesne piękno dziecka, zwierzęcą żądzę dorastającego chłopca i samobójcze nastroje nastolatki. A potem (to będzie chyba najtrudniejsze) ukażę ci, jak czas zmienia mężczyznę i kobietę, ich ciała i umysły".

Stany Zjednoczone, kilkanaście lat po wojnie. Życie, miłość, śmierć, seks, władza, zdrady, duże pieniądze, nadzieje i beznadzieje, plany, zawody i rozczarowania, zawodowi gracze, szulerzy, nałogowcy oraz przeróżne odmiany gier hazardowych w kasynie Xanadu, czyli po prostu blaski i cienie Las Vegas. Akcja powieści dzieje się przez kilka, może nawet kilkanaście lat i nie tylko w samym Vegas, ale wydaje mi się, że miasto kasyn i hazardu zawsze jest obecne gdzieś w tle. Poza tym jest to wielowątkowa opowieść o pisarstwie, książkach i pisarzach, o recenzjach i recenzentach, o scenariuszach, scenarzystach, producentach i aktorach, o kręceniu filmów w Hollywood, o chorobach wenerycznych, miłości i zdradach…

"Każdy ma gotowe wytłumaczenie na złamanie swoich zasad. Prawda jest taka, że łamiesz się, jeśli jesteś do tego przygotowany".

Dałem się zaskoczyć. Osoba, którą brałem za głównego bohatera, rozstała się z życiem zaraz na początku, a ja wtedy dopiero zorientowałem się, że Jordan, kolega od trzech tygodni Cully’ego, Merylina i Diany, był w pewnym sensie katalizatorem kilku dalszych zdarzeń i to nie tych najważniejszych, ale nie znaczącą postacią dramatu. Pytanie, czemu strzelił sobie w łeb, po wygraniu fortuny w kasynie, przewija się przez wszystkie lata, w których toczy się akcja powieści.

"Nigdy nie traktuj kobiety zbyt dobrze. Kobiety trzymają się ochlapusów, kurwiarzy, szulerów i brutali. Nie mogą wytrzymać ze słodziutkim, milusim facetem. A wiesz, dlaczego? Nudzą się. Nie chcą być szczęśliwe. To nudne".

„Głupcy umierają” nie jest klasycznym kryminałem, czy sensacją, choć naruszenia prawa zdarzają się w książce, jak najbardziej. Jest to raczej powieść obyczajowa oraz dramat psychologiczny. Emanuje z niej… beznadzieja, smutek, życiowa przegrana, nawet jeśli komuś udało się wygrać pieniądze lub zrobić jakąś tam karierę.

Całkiem niezła – o ile pamięta się, sięgając po „Głupców”, że to nie jest powieść mafijna!

Mam dziwne wrażenie, że kiedyś, bardzo dawno temu, czytałem już tę książkę, ale pod tytułem „Śmierć frajerom”, ale… mniejsza z tym.

"Ale, ale, nie zniechęcaj się. To nie jest ckliwy romans. Sprawię, że poczujesz bolesne piękno dziecka, zwierzęcą żądzę dorastającego chłopca i samobójcze nastroje nastolatki. A potem (to będzie chyba najtrudniejsze) ukażę ci, jak czas zmienia...

Jedna z moich ulubionych powieści . Przepięknie napisana

Jedna z moich ulubionych powieści . Przepięknie napisana