„Bracia Sisters” to ciemna strona Dzikiego Zachodu zdominowanego przez czarne charaktery oraz czarny humor. Jednocześnie powieść ma tę niezwykłą właściwość, że wywołuje skrajne odczucia u czytelnika. Jeszcze chwilę temu śmiałeś się z bohaterów, a teraz jakiś brutalny epizod z ich udziałem wprawia cię w konsternację. Czego zatem możemy spodziewać się po „Braciach Sisters”? Wszystkiego.

Z braćmi Sisters nie ma żartów. Lepiej nie wchodzić im w drogę, bo Eli i Charlie z zabijania uczynili swoją profesję. Na dźwięk ich nazwiska kobiety niemal mdleją, a mężczyźni tracą rezon oraz ochotę do zaczepki. Powodzi im się nieźle, bo są całkiem dobrzy w tym, co robią. Tym razem obrotni bracia otrzymują zlecenie od Komandora, który domaga się śmierci rzekomego złodzieja. Bez wahania i zadawania zbędnych pytań Charlie wraz z Elim wyruszają do Kalifornii, by wykonać wyrok śmierci na nieszczęśniku.

W czasie tej podróży przez drogę głównych bohaterów przewinie się cała galeria barwnych postaci oraz dziwnych zdarzeń, których nie powstydziłby się żaden szanowany twórca spaghetti westernów. Przeżyliśmy z Charliem wiele przygód i widzieliśmy rzeczy, których większość ludzi nigdy nie zobaczy. To wszystko opowie nam w rozbrajającym stylu młodszy z braci, Eli. To właśnie jego narracja, refleksje oraz sposób postrzegania świata czynią tę powieść unikalną. W konsekwencji łatwo jest polubić tę dwójkę, a także wybaczyć im ich karygodne zachowania, tudzież moralne potknięcia.

„Bracia Sisters” wymykają się sztywnym schematom. Mamy tu elementy westernu, komedii, dramatu i noir. Z jednej strony powieść deWitta jest zbyt poważna i krwawa by nazwać ją komedią. Z kolei nadużyciem byłoby uznać ją za typowy dramat ze względu na wisielczy humor, absurd czy też pełną wyczucia opowieść Eliego. Trzeba za to przyznać, że w powietrzu unosi się klimat Dzikiego Zachodu połowy XIX wieku. Niemniej jednak nie uświadczymy tu spektakularnych pogoni, ani pojedynków – bracia Sisters nie mają naturalnych wrogów w postaci szeryfa czy innego prawego obywatela. W tym miejscu kończy się western a zaczyna noir.

Choć momentami trudno traktować tę książkę poważnie, to wnioski z niej płynące wcale nie nastrajają optymistyczne. Patrick deWitt na swój własny, oryginalny sposób rozprawia się z mitem Dzikiego Zachodu ogarniętego gorączką złota. Mało kto tu wygrywa, a większość doświadcza sromotnej klęski oraz bolesnego upadku. A nad tym wszystkim unosi się żądza krwi i pieniądza.

Dopracowana w każdym szczególe, tragikomiczna powieść „Bracia Sisters” rzuci na kolana nie tylko wielbicieli westernów, ale także wszystkich pasjonatów dobrej literatury. Na potwierdzenie tych słów wystarczy wspomnieć, że książka dostała się do ścisłej czołówki nominowanych do The Man Booker Prize w 2011 roku. Na potrzeby powieści stworzono również bardzo charakterystyczną okładkę, obok której nie sposób przejść obojętnie. Zdecydowanie stanowi ona przedsmak tego, co kryje się w środku.

Anna Aniszczenko

Cytaty za: „Bracia Sisters” Patrick deWitt, wyd. Czarne, 2013 r.