Dałabym wyższą ocenę, gdyby nie zakończenie, które jest z mojej perspektywy dziwną fantasmagorią i wprowadza do książki jakąś fałszywą nutę, zupełnie niepasującą do całości.

Dałabym wyższą ocenę, gdyby nie zakończenie, które jest z mojej perspektywy dziwną fantasmagorią i wprowadza do książki jakąś fałszywą nutę, zupełnie niepasującą do całości.

Wartościowa, bardzo emocjonalna książka, która jest debiutem Philippe Bessona. 16-letni narrator, który poprzez piękne słowa przeżywa pierwsze intelektualne, a także cielesne.. zauroczenie? zakochanie? coś więcej? Jest wiele głębi w tej powieści, wiele emocji i wiele przemyśleń. Końcówka również nieco zaskakuje, ale w tej powieści nie o zwroty akcji chodzi. Przeczuwamy, dokąd prowadzi nas powieść. Możemy cieszyć się tylko tym, co jest tu i teraz. Bardzo podoba mi się podejście do narracji, tak silna pierwszoosobowość. Wszystko staje się prawdziwsze, rzeczywistsze, naturalniejsze i intymniejsze. Polecam - powieść zostaje w czytelniku długo po jej przeczytaniu.

Wartościowa, bardzo emocjonalna książka, która jest debiutem Philippe Bessona. 16-letni narrator, który poprzez piękne słowa przeżywa pierwsze intelektualne, a także cielesne.. zauroczenie? zakochanie? coś więcej? Jest wiele głębi w tej powieści, wiele emocji i wiele przemyśleń. Końcówka również nieco zaskakuje, ale w tej powieści nie o zwroty akcji chodzi. Przeczuwamy,...

"Jeśli ktoś pewnego dnia znajdzie moje zeszyty, niech nie wątpi, że to wszystko jest prawdą, niech się nie wstydzi, bo w nas nie ma wstydu, niech raczej wyjawi nasze imiona potomnym, a nie ukrywa ich odruchowo przed spojrzeniami, niech ma świadomość, że to historia miłości"

W Europie trwa Wielka Wojna. Vincent był zbyt młody, by na nią wyruszyć, dlatego pozostaje w rodzinnych stronach, kontemplując przemiany zachodzące w nim samym - koniec dzieciństwa i rozkwitającą młodość. Decydującymi wydarzeniami w jego życiu stają dwa niezwykłe spotkania - ze słynnym pisarzem, Marcelem Proustem, oraz Arturem, żołnierzem, który przez tydzień przebywa na przepustce. Z tym pierwszym łączy go intelektualna fascynacja, z drugim - namiętność i przywiązanie. Między wysublimowanym światem salonu a grozą wojny rozgrywa się indywidualny dramat pierwszej miłości, osobliwa przyjaźń, zmysłowość i z dawna skrywana tajemnica.

"Pod nieobecność mężczyzn" to prawie wyłącznie monolog wewnętrzny obojętnego i wiecznie milczącego chłopca dojrzałego i wrażliwego ponad swój wiek. W formie zapisków z pamiętnika i listów otrzymujemy wzruszający i wypełniony liryzmem obraz dojrzewania oraz rozwijających się uczuć, które rozgrywają się nie tylko w słowach, ale również w ciszy zapadającej między postaciami. Domyślam się, że książka ta, choć krótka, może znudzić czytelników oczekujących wartkiej akcji, ale i tak polecam po nią sięgnąć. Urzekająca jest jej subtelność, a sposób opisu podobny nieco do tego w "Portrecie Doriana Graya" czy "Pamiętnikach młodego Wertera".

"Jeśli ktoś pewnego dnia znajdzie moje zeszyty, niech nie wątpi, że to wszystko jest prawdą, niech się nie wstydzi, bo w nas nie ma wstydu, niech raczej wyjawi nasze imiona potomnym, a nie ukrywa ich odruchowo przed spojrzeniami, niech ma świadomość, że to historia miłości"

W Europie trwa Wielka Wojna. Vincent był zbyt młody, by na nią wyruszyć, dlatego pozostaje w...

Natknęłam się tutaj na trzy główne części, z których druga wywołała największy ból w sercu, a trzecia spotęgowała go za pomocą zaskoczenia. Nie pamiętam kiedy ostatnio czytałam tak pięknie i dogłębnie opisane uczucia.
Ale zanim do tego dotarłam, musiałam przebrnąć przez pierwszą część. Myślę, że miała ona przedstawić mentalność Vincenta, a zarazem użyć jej jako zwierciadło dla postaci Marcela i Artura. Oprócz trudnej do zrozumienia formy narracji, mam zastrzeżenie co do relacji bohaterów - według mnie, rozwinęły się one nierealistycznie szybko. Nie zdziwiłabym się, gdyby ktoś odpuścił sobie lekturę jeszcze gdzieś przed końcem pierwszej części, bo tak naprawdę jedyne co ją ratuje w moich oczach to piękne, subtelne opisy spojrzeń, zmian wewnętrznych oraz toku myślenia Vincenta.

Natknęłam się tutaj na trzy główne części, z których druga wywołała największy ból w sercu, a trzecia spotęgowała go za pomocą zaskoczenia. Nie pamiętam kiedy ostatnio czytałam tak pięknie i dogłębnie opisane uczucia.
Ale zanim do tego dotarłam, musiałam przebrnąć przez pierwszą część. Myślę, że miała ona przedstawić mentalność Vincenta, a zarazem użyć jej jako zwierciadło...

Niezwykle subtelny, pełen emocji i pragnień portret miłości homoseksualnej, platonicznej i cielesnej, spełnionej i wytęsknionej, mocnej jak śmierć, zarysowany na tle okrucieństwa I wojny światowej i rozpadu starego świata uosabianego przez wielkiego Marcela Prousta. Poruszająca, wrażliwa i uwrażliwiająca proza.

Niezwykle subtelny, pełen emocji i pragnień portret miłości homoseksualnej, platonicznej i cielesnej, spełnionej i wytęsknionej, mocnej jak śmierć, zarysowany na tle okrucieństwa I wojny światowej i rozpadu starego świata uosabianego przez wielkiego Marcela Prousta. Poruszająca, wrażliwa i uwrażliwiająca proza.

Jedna z nielicznych książek, którą przeczytałam kilkukrotnie.. I pewnie nie raz do niej wrócę. Piękna historia miłości oraz przyjaźni. Surowe, ale urzekające opisy.

Jedna z nielicznych książek, którą przeczytałam kilkukrotnie.. I pewnie nie raz do niej wrócę. Piękna historia miłości oraz przyjaźni. Surowe, ale urzekające opisy.

Surowa z genialnym słownictwem.

U Vincenta już na początku zauważyłam cechy psychopaty. Brzmi to może zbyt ostro, ale sam mówi o sobie: "Z jednego świata przechodzę w drugi. To nie jest takie trudne.". Do tego nazywa siebie dzieckiem, chłopcem; usprawiedliwia się wiekiem - jednak to on doskonale wie czego chce. A potem zatraca się całkowicie, a na końcu... no właśnie.
I czytelnik też jest jak Vincent. Zatraci się totalnie w treści, a niby to tylko książka. Niepozorna, bo niecałe 200 stron.
Płakałam, nie zwracałam uwagi na to by jeść, momentami nie mogłam oddychać i nie wiedziałam, że sięgnę do dna moich emocji. Tego nie da się powtórzyć. Nie da się opisać. Każdy przeżyje to inaczej, wrażliwi najmocniej.

Wojna.
Znów w dość krótkim czasie się z nią spotkałam. I ponownie wywołała najgorsze uczucia obrzydzenia i smutku.
Ale te barwy miłości, wojny, rozstania, tęsknoty z zapachem listów może w genialny sposób połączyć tylko artysta.
Genialny pisarz.

Ta książka jest dla mnie osobiście nowym odkryciem.

Ps. Do przyszłych czytelników: zwróccie uwagę kiedy dotarł list ze strony 158, a kiedy ten ze strony 162.

Surowa z genialnym słownictwem.

U Vincenta już na początku zauważyłam cechy psychopaty. Brzmi to może zbyt ostro, ale sam mówi o sobie: "Z jednego świata przechodzę w drugi. To nie jest takie trudne.". Do tego nazywa siebie dzieckiem, chłopcem; usprawiedliwia się wiekiem - jednak to on doskonale wie czego chce. A potem zatraca się całkowicie, a na końcu... no właśnie.
I...

Jedna z niewielu książek, które przeczytałam więcej,
niż jeden raz. Świetne studium postaci, miłości oraz
pierwszego zauroczenia. Wspaniałe opisy. Gorąco polecam!

Jedna z niewielu książek, które przeczytałam więcej,
niż jeden raz. Świetne studium postaci, miłości oraz
pierwszego zauroczenia. Wspaniałe opisy. Gorąco polecam!

Jak znaleźć się poza miejscem i czasem?

"Wystarczy" żyć w czasach wojny i nie zostać wcielonym w szeregi armii, choćby z powodu wieku.

Vincent był na to za młody.
Marcel, zbyt stary.
Artur... Artur nie miał szczęścia.

Ci, którzy zostali - trwają oczekując.
Pozostali zmieniają losy świata amunicją.

Jest jeszcze Miłość, która nie zważa na nic co istnieje poza nią, przenosząc ciężar istnienia.

To za jej sprawą Vincent zatrzasnął się pomiędzy tymi co trwają, a tymi co walczą.

Według mnie P. Besson doskonale rozłożył ciężar powieści pomiędzy wspomnianych trzech mężczyzn, ale to pojawiająca się tylko raz w głównym nurcie powieści kobieta nadaje jej szczególnego wymiaru.

Kobieta, która - moim zadaniem - okazuje się silniejsza od każdego z głównych bohaterów.




"Fakt, że należę do czyichś myśli pozwala mi żyć." - wojna, dwie osoby i nić jaką stanowią współdzielone myśli. Mojry już zacierają ręce...

Jak znaleźć się poza miejscem i czasem?

"Wystarczy" żyć w czasach wojny i nie zostać wcielonym w szeregi armii, choćby z powodu wieku.

Vincent był na to za młody.
Marcel, zbyt stary.
Artur... Artur nie miał szczęścia.

Ci, którzy zostali - trwają oczekując.
Pozostali zmieniają losy świata amunicją.

Jest jeszcze Miłość, która nie zważa na nic co istnieje poza nią,...

To jedna z najpiękniejszych książek jakie w życiu przeczytałem. Cudowna historia męskiej miłości i przyjaźni w trudnych czasach wojny. Bardzo dobrze przetłumaczona na język polski. Proza Bessona jest bardzo ciekawa, ale w tej książce pokazał pełnię swojego talentu.

To jedna z najpiękniejszych książek jakie w życiu przeczytałem. Cudowna historia męskiej miłości i przyjaźni w trudnych czasach wojny. Bardzo dobrze przetłumaczona na język polski. Proza Bessona jest bardzo ciekawa, ale w tej książce pokazał pełnię swojego talentu.