"Kończy sie lato we Florencji, mieście książąt i tajemnic. Moja historia dopiero się zaczyna. Nazywam się Luca i zniknąłem. Dwoje ludzi poszukuje mnie: Anna, moja przyjaciółka, pogrążona w rozpaczy i dzielnie dążąca do prawdy, jakkolwiek by nie była dla niej bolesna i Leo, tajemniczy młody człowiek, którego często widuje się w okolicach dworca kolejowego. Muszę Wam jednak powiedzieć: jestem martwy. A jednak to ja do Was przemawiam."

Nie wiem, czy za mało wnikliwie śledziłam akcję, czy nie dostrzegłam głębi historii, ale powieść pozostawiła we mnie niedosyt, jakieś lekkie rozczarowanie.
Dobry język, ciekawi bohaterowie, choć mało wiarygodni są mówiąc tym samym stylem, niejako jednym głosem.
Może zakończenie nie przyniosło satysfakcji.

"A jeśli tak długo nosiło się w sobie tajemnicę, czy człowiek staje się lżejszy, gdy się jej pozbędzie? Czy - wprost przeciwnie - żałuje, że ją wyznał, ofiarował innym to, co należało tylko do niego? Czy czuje się wyzwolony, czy okradziony?"

Powieść do zapomnienia.

"Kończy sie lato we Florencji, mieście książąt i tajemnic. Moja historia dopiero się zaczyna. Nazywam się Luca i zniknąłem. Dwoje ludzi poszukuje mnie: Anna, moja przyjaciółka, pogrążona w rozpaczy i dzielnie dążąca do prawdy, jakkolwiek by nie była dla niej bolesna i Leo, tajemniczy młody człowiek, którego często widuje się w okolicach dworca kolejowego. Muszę Wam jednak...

"Chłopiec z Włoch" to spojrzenie z trzech stron na jedną osobę, która sama do końca siebie nie poznała.
Zaczątek miłości, próba przejścia na drugą stronę mostu, który oglądało się tęsknie przez okno.
W atmosferze mgły i leków nasennych, bo czy do końca jesteśmy pewni swoich działań? Chodzimy po ziemi nigdy do końca nie wiedząc czy to sen czy jawa.

To książka do przemyśleń, do czytania między wierszami.
Do zobaczenia, że rozwiązanie jedno i najptostsze może zepsuć głupi ludzki błąd.

"Chłopiec z Włoch" to spojrzenie z trzech stron na jedną osobę, która sama do końca siebie nie poznała.
Zaczątek miłości, próba przejścia na drugą stronę mostu, który oglądało się tęsknie przez okno.
W atmosferze mgły i leków nasennych, bo czy do końca jesteśmy pewni swoich działań? Chodzimy po ziemi nigdy do końca nie wiedząc czy to sen czy jawa.

To książka do...

"Kusi mnie, by powiedzieć, że czasami należy się wystrzegać oczywistości. Nieraz widziano, jak bezdyskusyjnie winni ludzie zostawali oczyszczeni, a niewiniątka przyznawały się do najgorszych zbrodni, zwyczajne zgony okazywały się niemal doskonałymi zbrodniami, a intrygujące śmierci były w rzeczywistości banalnymi wypadkami".

Oj, tak. Bardzo mnie kusi.

W moim odczuciu, Philippe Besson alegorycznie ujął cały świat na jednym dworcu, na którym niemal wszyscy się spieszą, podążają za jakimś celem, gubią się w tłumie. Ale są też wśród tych ludzi osoby poza tym czasem i miejscem, które oczekują na coś lub kogoś. Może to właśnie my. Trudno powiedzieć kto jest kim i czy w tym miejscu jakakolwiek pozycja społeczna ma znaczenie. Świat - jak pociąg - nie zaczeka na nikogo. A nasze wewnętrzne pociągi prędzej czy później pokonają dworcową zwyczajność, sprzeniewierzając się niepisanym zasadom. Para buchnie, a jaki będzie tego rezultat... możemy się tylko domyślać.

I choć na tym dworcu panuje chaos, to ma on swój tajemniczy porządek.

Bo takie jest życie. Nic dodać, nic ująć. Niezwykłe w całej swojej zwyczajności. Czasem nawet zaskakuje bezruchem.

Tak widzę to ja, ale ciekaw jestem Twojego zdania. No więc?

"Kusi mnie, by powiedzieć, że czasami należy się wystrzegać oczywistości. Nieraz widziano, jak bezdyskusyjnie winni ludzie zostawali oczyszczeni, a niewiniątka przyznawały się do najgorszych zbrodni, zwyczajne zgony okazywały się niemal doskonałymi zbrodniami, a intrygujące śmierci były w rzeczywistości banalnymi wypadkami".

Oj, tak. Bardzo mnie kusi.

W moim odczuciu,...

Kocham Kocham Kocham. To ostatnie zdanie.... ach..

Kocham Kocham Kocham. To ostatnie zdanie.... ach..

Dlaczego (prawie) wszystkie książki o gejach muszą być smutne? Chciałabym kiedyś przeczytać dobrą książkę ze szczęśliwym zakończeniem.

Dlaczego (prawie) wszystkie książki o gejach muszą być smutne? Chciałabym kiedyś przeczytać dobrą książkę ze szczęśliwym zakończeniem.

Krótka, treściwa. Forma pisania stronicowymi rozdziałami, w których każdy z bohaterów przedstawia historię ze swojego punktu widzenia... z poczatku przyprawiała o zawrót głowy. Kto jest winien? Czemu? Kto kocha? Kto się bawi? Niesamowite nacechowanie emocjonalne bohaterów! Po zakończeniu lektury pozostał niedosyt... i tęskni się za tymi szybko przewracanymi stronicami (i poglądami :))

Krótka, treściwa. Forma pisania stronicowymi rozdziałami, w których każdy z bohaterów przedstawia historię ze swojego punktu widzenia... z poczatku przyprawiała o zawrót głowy. Kto jest winien? Czemu? Kto kocha? Kto się bawi? Niesamowite nacechowanie emocjonalne bohaterów! Po zakończeniu lektury pozostał niedosyt... i tęskni się za tymi szybko przewracanymi stronicami (i...

Zgrzyt. Może musiało się tak skończyć. Z przesytu i z jednostajności stylu. Czwarta książka Bessona i czwarta pisana identycznym językiem. Tutaj jest to tyleż problematyczne, że narracja prowadzona jest z trzech punktów widzenia, a ich języki niestety nie są spersonalizowane - wszyscy mówią językiem autora. Dodatkowo fabuła tej powieści jest tak prościutka, że aż żenująco zawstydzająca. Autor zgłębia tajemnice głównego bohatera, ale głębia to jakaś wysilona i pozorna. Cienka granica pomiędzy literaturą prostą a banalną została tu jak dla mnie przekroczona, a niektórym zdaniom niebezpiecznie blisko do grafomanii. Niestety.

Zgrzyt. Może musiało się tak skończyć. Z przesytu i z jednostajności stylu. Czwarta książka Bessona i czwarta pisana identycznym językiem. Tutaj jest to tyleż problematyczne, że narracja prowadzona jest z trzech punktów widzenia, a ich języki niestety nie są spersonalizowane - wszyscy mówią językiem autora. Dodatkowo fabuła tej powieści jest tak prościutka, że aż żenująco...

Rzadko spotyka się taką narrację.

Rzadko spotyka się taką narrację.

Pomysł dobry. I na początku nawet wciąga. Jednak z czasem odniosłem wrażenie, że nie o pomysł i historię tu chodzi... Niestety

Pomysł dobry. I na początku nawet wciąga. Jednak z czasem odniosłem wrażenie, że nie o pomysł i historię tu chodzi... Niestety

Niesamowita. Na początku myślałam, że będzie nudna i po 10 stronach ją odłożę. Musiałam skończyć czytać tego samego dnia. Polecam!

Niesamowita. Na początku myślałam, że będzie nudna i po 10 stronach ją odłożę. Musiałam skończyć czytać tego samego dnia. Polecam!