Finał, rozwiązanie - no rozczarowujące (szkoda, że bez jakiegoś filozoficznego zacięcia, bo mówilibyśmy o arcydziełku) ALE samo "gonienie króliczka" przyjemne jak diabli.

O czym to?
Detektyw (rodem z filmów noir),dużo papierosów, whisky, zagadka "ofiar" i ich całkowicie odmienionej osobowości i chodzenie od drzwi do drzwi, a wszystko to podlane lekkim Blade Runnerowym sosem (ale wiadomo, wszędzie gdzie detektyw z jakąś futurystyczną armatą, a dookoła komputerki to od razu BR).
W skrócie retrofuturystyczne noir.

A propos Dick'a to ("Szekspira SF" jak mówi Wikipedia, bo zajadów dostanę) - cudze chwalicie swego nie znacie.
Dick w ogóle, ale zwłaszcza przy panu Eugeniuszu, to miernota. Kropka. Amen.
(Mam na myśli styl, nie oceniam idei i konceptów.)

Pan Eugeniusz potrafi malować słowem, delektować się detalem, tańczącą whisky w szklance, papierosem sypiącym iskry po zderzeniu ze ścianą, a mówimy o, jakby nie patrzeć, literaturze rozrywkowej. Na okładce aluzja do Chandlera (którego jeszcze nie poznałem, a o którym też się mówi, że miał w ręku "pędzel" choć pisał kryminały) wierzę, że trafna.

Na pewno sięgnę po inne książki. Mam nadzieję, że to będzie ten sam EuGeniusz.

Finał, rozwiązanie - no rozczarowujące (szkoda, że bez jakiegoś filozoficznego zacięcia, bo mówilibyśmy o arcydziełku) ALE samo "gonienie króliczka" przyjemne jak diabli.

O czym to?
Detektyw (rodem z filmów noir),dużo papierosów, whisky, zagadka "ofiar" i ich całkowicie odmienionej osobowości i chodzenie od drzwi do drzwi, a wszystko to podlane lekkim Blade Runnerowym...

Wstępuje również pod tytułem: Ludzie z tamtej strony świata

Wstępuje również pod tytułem: Ludzie z tamtej strony świata