"Pierwsze, drugie, zapnij mi obuwie
Trzecie, czwarte, zamknij drzwi otwarte..."

Chętnie podałabym całą rymowankę, ale że była ona dawkowana w książce, więc się wstrzymam. :D Ziarnko do ziarnka, a zbierze się miarka. :D Oczywiście mogę zgodzić się, że została wykorzystana do stworzenia czegoś skomplikowanego (wydaje mi się, że trochę i przekombinowanego), ale nie miała tak ścisłego związku z fabułą jak w "I nie było już nikogo". Dlatego jestem zawiedziona, może powodem tego jest też tłumaczenie (na pewno wpłynęło na rymy), trudno mi to stwierdzić. Zabójcę odgadłam według zasady "najmniej podejrzany jest winny".

Sama opowieść jest nawet zgrabna, zostaje zamordowany dentysta u którego wcześniej był sam Poirot (nasz detektyw też za takimi wizytami nie przepada, z tego powodu już zdaje się być bardziej ludzkim :D), okaże się, że to nie koniec i historia ma dalszy ciąg... Pojawiają się wątki polityczne, szpiegowskie, czyżby chodziło o dużą aferę? Sprawdźcie to sami, jeśli lubicie zagadki.

"Pierwsze, drugie, zapnij mi obuwie
Trzecie, czwarte, zamknij drzwi otwarte..."

Chętnie podałabym całą rymowankę, ale że była ona dawkowana w książce, więc się wstrzymam. :D Ziarnko do ziarnka, a zbierze się miarka. :D Oczywiście mogę zgodzić się, że została wykorzystana do stworzenia czegoś skomplikowanego (wydaje mi się, że trochę i przekombinowanego), ale nie miała tak...