Im bardziej zagłębiałam się w książkę, tym bardziej miałam wrażenie, że pisana była na siłę - początek wygląda naprawdę dobrze (zwłaszcza w porównaniu z końcem),a potem... No po prostu czuć, że pomysłu zabrakło, że między punktem "A" historii, a zakończeniem, nie było żadnego pomysłu i wepchnięte zostało byle co, żeby zapchać tę pustkę i dodać książce rozmiarów.

Ale po kolei może - pierwszym aspektem rozróżniającym ten tom od poprzedniego jest to, że mamy teraz inną główną bohaterkę. Tym razem, zamiast Elphame mamy Brighit, czyli nieustraszoną centaurzą łowczynię. Zważając na to, jak różnią się te dwie postaci, była to miła odmiana, zwłaszcza, że dla historii Elphame istniało teraz albo sielankowe zakończenie, albo wojna, a jeśli mam być szczera - nie sądziłam, że autorka poradziła by sobie z którymkolwiek z tych w sposób, który dobrze by się czytało.

Duży aspekt historii pochłania również historia naszych nowych demonich potmoków, będących w połowie ludźmi - dzieci, które pragną wrócić do krainy matek i babek i żyć szczęśliwie. Jest to chyba najpiękniejszy kawałek książki, będący taką laurką przeciw rasizmowi, która naprawdę była dobrze przedstawiona, a zwłaszcza w odniesieniu do pierwotnej niechęci bohaterów i stopniowemu zakochiwaniu się w tych małych istotkach.

Niestety, tutaj moje pochwały mogą się skończyć. Pozostała część książki jest po prostu słaba. Nasza nieustraszona cenaturzyca zakochuje się w pogrążonym w depresji Cu, a potem co? No pomaga mu i nagle on również ją kocha, i wszystko gra, bo duch przyjaciółki pobłogosławił ich miłość. Brighit całe życie uciekała od bycia szamanką, nawet po śmierci matki, wiedząc, że brat szykuje się na wojne? Wyjebongo, ale no kiedy zdała sobie sprawę, że gdyby jednak była szamakną mogłaby się kochać z Cu jak człowiek z człowiekiem... NAGLE CHCE BYĆ SZAMAKNKĄ I JEDZIE ODEBRAĆ NALEŻNE JEJ MIEJSCE, CO ZA PRZYPADEK :^)

Na takich głupotach książka jednak się nie kończy - wepchnięta jest masa "konfliktów" które są strasznie nadmuchiwane tylko po to, żeby zamknąć je w parunastu stronach i to z użyciem rozwiązań na poziomie bajek dla dzieci typu "mówisz, że tak nie jest? ok, spoko, to nie ma problemu".

I nawet nie pytajcie o finalną scenę z ogniem... Mam wrażenie, że autorka nie ma pojęcia, jak wygląda pożar, ani jak działa ogień. Dosłownie miałam ochotę walić się książką po głowie widząc, że ktoś mógł to tak napisać i uznać to za dobre.

Epilog za to, czy jakkolwiek by tego nie nazwać... To było ciekawe, zainteresowało mnie na to, co mogły przynieść następne książki z tej serii, ale niestety nie powstały. To, co jest tomem 1, 2 oraz 3 tej serii to książki opowiadające o przeszłości tego świata - a przynajmniej to wywnioskowałam po tym, że postaci z przeszłości w tej książce pojawiają się w opisach tych tomów - co jest strasznie mieszające i szczerze mnie zawiodło. Nawet jeśli scope tego, co sugerowało takie zakończenie jest czymś, co nie uważam, że autorka umiałaby napisać dobrze, i tak chętnie bym przeczytała rozwinięcie sytuacji tego kalibru.

Definitywnie gorsze niż poprzednia część, ale nie umiem dać niższej oceny, ponieważ książka ma swoje dobre momenty.

Im bardziej zagłębiałam się w książkę, tym bardziej miałam wrażenie, że pisana była na siłę - początek wygląda naprawdę dobrze (zwłaszcza w porównaniu z końcem),a potem... No po prostu czuć, że pomysłu zabrakło, że między punktem "A" historii, a zakończeniem, nie było żadnego pomysłu i wepchnięte zostało byle co, żeby zapchać tę pustkę i dodać książce rozmiarów.

Ale po...

Książka jest dla kogoś kto lubi fantasy, polecam

Książka jest dla kogoś kto lubi fantasy, polecam

Po drugą część tej serii sięgnęłam po prawie 8 latach od przeczytania tomu pierwszego - "Przepowiedni". Wtedy nie wiedziałam jeszcze, jak długo mi to zajmie.
Muszę przyznać, że kolejna część historii podobała mi się dużo bardziej. O ile pierwsza połowa nieco się dłużyła, niespecjalnie wiele się w niej działo, o tyle akcja drugiej zagęściła się i zawierała parę momentów, kiedy np. po skończeniu rozdziału chciało się czytać dalej. Nie było to co prawda wbijanie w fotel czy coś w tym rodzaju, bynajmniej. Ale momenty, w których rosła ciekawość, co się zaraz wydarzy, jak najbardziej.
Tym razem bez jakiejkolwiek przerwy sięgnę po kontynuację czy też kolejną część serii.

Po drugą część tej serii sięgnęłam po prawie 8 latach od przeczytania tomu pierwszego - "Przepowiedni". Wtedy nie wiedziałam jeszcze, jak długo mi to zajmie.
Muszę przyznać, że kolejna część historii podobała mi się dużo bardziej. O ile pierwsza połowa nieco się dłużyła, niespecjalnie wiele się w niej działo, o tyle akcja drugiej zagęściła się i zawierała parę momentów,...

Hmm. Skończyłam ją w piątek zeszły a dopiero teraz piszę o niej hah. No ale więc tak. Bardzo długo ją szukałam ;-) i w końcu ją przeczytałam.
Książka od samego początku mnie wciągneła,losy Bri i Cu były ciekawe każde z nich musiało odszukać siebie,Cu po stracie ukochanej ;-( aż się popłakałam eh no ale życie się toczy się dalej, Gdyby nie Bri to Cu by się zabił z tej tęsknoty heh jego druga dusza jak to tam nazywali była w innym świecie tam szczęsliwa i dzięki Bri udało się go uleczyć ;-) .. Jeju nie umiem opisywać hehe. Najwspanialszy był moment kiedy Bri i Cu się pobrali no ale wiadomo on człowiek a ona Centaur hehe ale kiedy Brii wypiła z tego kielicha i stała się Szamanką to mogła zmieniać ciało ;-, Najlpsze było zakończenie tej całej historii ;) .. Lepiej sobie przeczytajcie Sami ! :P

Hmm. Skończyłam ją w piątek zeszły a dopiero teraz piszę o niej hah. No ale więc tak. Bardzo długo ją szukałam ;-) i w końcu ją przeczytałam.
Książka od samego początku mnie wciągneła,losy Bri i Cu były ciekawe każde z nich musiało odszukać siebie,Cu po stracie ukochanej ;-( aż się popłakałam eh no ale życie się toczy się dalej, Gdyby nie Bri to Cu by się zabił z tej...

OSTRZEŻENIE! Nie tykać, pod żadnym pozorem nie czytać, przesuwać za pomocą kija najlepiej w kombinezonie ochronnym. "Zawartość słowna silnie trująca,mieszająca w głowie: niepożądane efekty uboczne takie jak ból głowy, czkawka spowodowana histerycznym śmiechem" Popełniłam duży błąd sięgając po kontynuację, ponieważ miałam nikła nadzieję że druga część okaże się bardziej znośna niż pierwsza- jak głosi przysłowie,jednak, "Nadzieja matką głupich".

OSTRZEŻENIE! Nie tykać, pod żadnym pozorem nie czytać, przesuwać za pomocą kija najlepiej w kombinezonie ochronnym. "Zawartość słowna silnie trująca,mieszająca w głowie: niepożądane efekty uboczne takie jak ból głowy, czkawka spowodowana histerycznym śmiechem" Popełniłam duży błąd sięgając po kontynuację, ponieważ miałam nikła nadzieję że druga część okaże się bardziej...

Poprzednia część była lepsza, śmieszna. Ale to przez Cu, był taki przygnębiony przez większość książki. Mimo wszystko mnie się podobała. Taka ,o, książka. Takie czytadło... Niby nic, ale czas spędzony przyjemnie.

Poprzednia część była lepsza, śmieszna. Ale to przez Cu, był taki przygnębiony przez większość książki. Mimo wszystko mnie się podobała. Taka ,o, książka. Takie czytadło... Niby nic, ale czas spędzony przyjemnie.

Przeczytane!

Przeczytane!

Jeśli komuś spodobała się pierwsza cześć to druga jest jeszcze fajniejsza:)

Jeśli komuś spodobała się pierwsza cześć to druga jest jeszcze fajniejsza:)

wciągnęła szczególnie im dalej tym ciekawiej. Zdaje się że jest więcej części więc niebawem poszukam i dorzucę do przeczytanych.

wciągnęła szczególnie im dalej tym ciekawiej. Zdaje się że jest więcej części więc niebawem poszukam i dorzucę do przeczytanych.

Książka nie była zła, aczkolwiek nie była także nie wiadomo jak fajna. W połowie ją odłożyłam, bo mnie znudziła. Dokończyłam ją po ponad roku, gdy już na prawdę nie miałam co czytać.

Książka nie była zła, aczkolwiek nie była także nie wiadomo jak fajna. W połowie ją odłożyłam, bo mnie znudziła. Dokończyłam ją po ponad roku, gdy już na prawdę nie miałam co czytać.