Jezykowo i narracyjnie bardzo dobre, napisano zwiezle, dowcipnie, rzutko i brawutowo

Jezykowo i narracyjnie bardzo dobre, napisano zwiezle, dowcipnie, rzutko i brawutowo

Nie zachwyciły mnie „Opowiadania odeskie i inne” Nie wiele zostało w głowie. Przeczytane w 1.20 min.

Nie zachwyciły mnie „Opowiadania odeskie i inne” Nie wiele zostało w głowie. Przeczytane w 1.20 min.

Niedawno wróciłem z Odessy, a że bardzo lubię poznawać miejsca, z którymi coś mnie łączy z innej perspektywy, to przyznam, że "napaliłem się" na ten tomik. Zawartość wyjątkowo mnie rozczarowała. Z Odessą są związane tylko 2, czy 3 teksty. Nie wiem, czy Babel tylko tyle napisał, czy też twórcy kompilacji tylko tych kilka wybrali. Kompilacji -tak - bo na tych ledwie stu stronach najwięcej jest opowiadań wojennych, dosyć nudnych i dla mnie niestrawnych. Jedno tylko z opowidań urzekło mnie wyjątkowo. "Pocałunek". Trudno to wyjaśnić w kilku zdaniach, ale w tym jednym coś jest. Opisać miłość skazaną na rozstanie na kilku zaledwie stronach, to jest coś.
Tak więc poszukiwaczom uroków Odessy sprzed 100 lat odradzam ten tomik. Te opowiadanka, które można tam znaleźć przede wszystkim dotyczą środowiska żydowskiego, a do tego są całkiem uniwersalne. Gdybym nie wiedział, że napisał je Babel, założyłbym, że opisują przedwojenną Warszawę albo jakiekolwiek miasto w Europie wschodniej z tego czasu.
Mam jeszcze coś pana Babela na półce, więc liczę, że w dłuższych formach zyska więcej mojej przychylności.

Niedawno wróciłem z Odessy, a że bardzo lubię poznawać miejsca, z którymi coś mnie łączy z innej perspektywy, to przyznam, że "napaliłem się" na ten tomik. Zawartość wyjątkowo mnie rozczarowała. Z Odessą są związane tylko 2, czy 3 teksty. Nie wiem, czy Babel tylko tyle napisał, czy też twórcy kompilacji tylko tych kilka wybrali. Kompilacji -tak - bo na tych ledwie stu...

Krótkie opowiadania działające jak lupka na fragmenty życia mieszkańców Odessy. Pięknie intensywne i skondensowane

Krótkie opowiadania działające jak lupka na fragmenty życia mieszkańców Odessy. Pięknie intensywne i skondensowane

Babel opowiada i gawędzi smacznie, z inteligentną ironią. Mruga okiem do czytelnika, rozbawia, skłania do refleksji. Kapitalny tomik!

Babel opowiada i gawędzi smacznie, z inteligentną ironią. Mruga okiem do czytelnika, rozbawia, skłania do refleksji. Kapitalny tomik!

Drobna książeczka, opowiadania już kiedyś czytane, zapewne w innych tomach, i cóż? To samo odczucie, szczególnie w związku z "Armią Konną" - realia sowieckiego państwa pokazane w formie prześmiewczej przerażają nawet bardziej. Babel umiał dotrzeć do wrażliwości czytelnika nie wprost, i zapłacił za to głową. Szkoda, że ten tomik taki cienki, bo bablowe pisanie warte jest czytania, i dla jego kunsztowności, i ku pamięci i przestrodze.

Drobna książeczka, opowiadania już kiedyś czytane, zapewne w innych tomach, i cóż? To samo odczucie, szczególnie w związku z "Armią Konną" - realia sowieckiego państwa pokazane w formie prześmiewczej przerażają nawet bardziej. Babel umiał dotrzeć do wrażliwości czytelnika nie wprost, i zapłacił za to głową. Szkoda, że ten tomik taki cienki, bo bablowe pisanie warte jest...

Oto stare wydanie z kultowej już serii Koliber. Wydanie z roku 1973, więc na okładce bardzo oględna notka biograficzna dotycząca autora. Urodził się i wychował w Odessie, był żołnierzem czerwonej kozackiej konnicy. Tyle.

"A tymczasem nieszczęście snuło się pod oknami jak żebrak o świecie"*

Nie mówiło się w tamtych czasach głośno, że ten wspaniały pisarz został aresztowany w maju 1939 w ramach Wielkiej Czystki, podejrzany o szpiegostwo na rzecz Austrii i Francji, a także o działalność trockistowską i wiele innych absurdalnych oskarżeń. W maju 1940 Izaak Babel został rozstrzelany. Podczas przeszukań NKWD skonfiskowało wiele rękopisów, które bezpowrotnie zaginęły.
Niewiele więc z twórczości Babla ocalało - głównie opowiadania m.in. ze zborów "Armia konna" i "Opowiadania odeskie" i dwie sztuki "Zmierzch" i "Maria".

Wydanie Kolibra zawiera kilka niewielkich opowiadań:
"Armia konnej" - List, Sól, , Historia jednego konia, Historii jednego konia ciąg dalszy, Wdowa.
"Opowiadania odeskie" - Król, Tak to zrobiono w Odessie, Ojciec, Lubka Kozak
i dwa opowiadania niepowiązane z powyższymi zbiorami: Pocałunek, Nafta.
Opowiadania to perełki krótkiej formy, śmieszne i dramatyczne. Bohaterowie "Armii konnej" prymitywni i wręcz sadystyczni. Świat "Opowiadań odeskich" to półświatek żydowskiej dzielnicy Mołdawanki, plejada barwnych postaci, rozrachunków i zwykłego życia.

Niewątpliwie jedną z ciekawszych postaci przewijających się przez "Opowiadań odeskich" jest Benia Krzyk. "Bania mówi mało, ale on mówi smacznie. On mówi mało, ale człowiek ma chęć, żeby on jeszcze coś powiedział." I kiedy się czyta Babla ma się nieodpartą chęć wracać do jego prozy, bo wciąga niczym narkotyk, choć proza to niełatwa. Wymaga od czytelnika uwagi.

Oto stare wydanie z kultowej już serii Koliber. Wydanie z roku 1973, więc na okładce bardzo oględna notka biograficzna dotycząca autora. Urodził się i wychował w Odessie, był żołnierzem czerwonej kozackiej konnicy. Tyle.

"A tymczasem nieszczęście snuło się pod oknami jak żebrak o świecie"*

Nie mówiło się w tamtych czasach głośno, że ten wspaniały pisarz został...

Genialna książka na całe życie. I trzeba o nią dbać, by wnuczęta także mogły po nią sięgnąć, dowiadując się przy okazji, jak zafiksowane rzeczy czytał/a ich babcia/dziadek.

Genialna książka na całe życie. I trzeba o nią dbać, by wnuczęta także mogły po nią sięgnąć, dowiadując się przy okazji, jak zafiksowane rzeczy czytał/a ich babcia/dziadek.

Kto szuka łagodności, przemilczeń i cukierkowych bohaterów, temu odradzam tę książkę. Dla wszystkich szukających pisania o rzeczach przykrych, brzydkich i wstydliwych otwarcie- polecam!

Kto szuka łagodności, przemilczeń i cukierkowych bohaterów, temu odradzam tę książkę. Dla wszystkich szukających pisania o rzeczach przykrych, brzydkich i wstydliwych otwarcie- polecam!