Książka obyczajowa? Na pewno. Ale nie tylko i to jedno określenie nie scharakteryzuje jej odpowiednio. Jest to też książka psychologiczna i nawet filozoficzna w dużej mierze. Osadzona jest w realiach lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku w Polsce. Nie jest długa i zawiera opowiadanie Władysława Orłowskiego. Opowiadanie to ma w sobie wszystkie cechy potrzebne, żeby nazwać je wybitnym.
Piotr Stachoń (główny bohater) jest kierowcą samochodu i gdy prowadzi w urodzinowy wieczór dochodzi do wypadku. Ginie człowiek. Prokuratura nie stawia naszemu bohaterowi zarzutów, sprawę uznaje za zakończoną i nie uznaje winy kierowcy. Piotr ma jednak wyrzuty sumienia. Dręczą go wątpliwości, nie może normalnie funkcjonować po tym fatalnym wydarzeniu. I ta książka ukazuje właśnie jego dylematy, jego problemy i rozpatruje tę interesująca sprawę. Poznajemy rożne racje, argumenty, opinie członków rodziny, przyjaciół, znajomych. Znajdziemy tu wiele refleksji dotyczących odpowiedzialności człowieka, jego sumienia, ciekawe powiązania i nawiązania filozoficzne, natury prawnej oraz moralnej. Książka według mnie bardzo udana.
Książkę doceniam i wystawiam wysoką ocenę. Książkę tę też wychwalam i zachęcam wszystkich zainteresowanych do jej lektury. Ja wspominam ją bardzo dobrze. Ciekawa, zajmująca, intrygująca. Wyróżniająca się i polecam ją koniecznie.

Książka obyczajowa? Na pewno. Ale nie tylko i to jedno określenie nie scharakteryzuje jej odpowiednio. Jest to też książka psychologiczna i nawet filozoficzna w dużej mierze. Osadzona jest w realiach lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku w Polsce. Nie jest długa i zawiera opowiadanie Władysława Orłowskiego. Opowiadanie to ma w sobie wszystkie cechy potrzebne, żeby nazwać...

Ciekawa. Zupełnie różne poglądy bohatera od dzisiejszych

Ciekawa. Zupełnie różne poglądy bohatera od dzisiejszych