Tytuł: Tajemnice Wenecji (tom 1)
Autor: George Fullborn
Wydawnictwo: Dragon
Gatunek: literatura piękna
Format: papier
Ocena: 1/10⭐
Język: polski

Doskonale wiecie, że lubię książki o Wenecji. Sięgnęłam więc wreszcie po pierwszy tom Tajemnic Wenecji. Jednak zamiast tajemnic tego miasta otrzymałam tajemniczy tekst, z którego nic nie wynika, a wątki i postacie wyskakują jak Filip z konopii.

Wymęczyłam i jestem przerażona tym, że drugi tom jest prawie dwa razy grubszy.

Książka jest napisana źle. Inaczej tego nazwać niestety nie można. Nie wspominając już o błędach historycznych (chociażby takich jak akcja książki osadzona na przestrzeni 1200-1300, a w międzyczasie cześć akcji rozgrywa się na Moście Westchnień, który… został wybudowany jakieś… 300 lat później?). W dodatku postacie korzystają z broni, która również została wynaleziona niemal wiek później. Wiele zachowań postaci, wątków i samych postaci nie jest wyjaśnionych i egzystują „bo tak”.

Opisów czegokolwiek i kogokolwiek w książce BRAK. Niemal każde zdanie (nawet takie trzy-wyrazowe) rozpoczyna się od nowego akapitu, wiele rozdziałów rozpoczyna się trzy linijki nad stopką strony. Do tego źle opisane dialogi, przez co czytelnik nie wie jakie postacie w ogóle rozmawiają ze sobą. Denerwował mnie również dziwny język autora i jego „A teraz przenieśmy się tu i tu, kiedy stało się to i to”, co sprawiało, ze czułam się jakbym oglądała jakiś serial dla młodszych.

Lektura tej książki była po prostu zła i podczas niej musiałam sięgnąć po kolejną książkę, aby móc chociaż na chwile odpocząć.

Książki nie polecam. Nie marnujcie czasu.

Tytuł: Tajemnice Wenecji (tom 1)
Autor: George Fullborn
Wydawnictwo: Dragon
Gatunek: literatura piękna
Format: papier
Ocena: 1/10⭐
Język: polski

Doskonale wiecie, że lubię książki o Wenecji. Sięgnęłam więc wreszcie po pierwszy tom Tajemnic Wenecji. Jednak zamiast tajemnic tego miasta otrzymałam tajemniczy tekst, z którego nic nie wynika, a wątki i postacie wyskakują...

Wymęczyłam tę książkę na przełomie dwóch miesięcy, język nie był dla mnie straszny, wzorowany na szekspirowskim ale fabuła ......... nuda totalna :(

Wymęczyłam tę książkę na przełomie dwóch miesięcy, język nie był dla mnie straszny, wzorowany na szekspirowskim ale fabuła ......... nuda totalna :(

Fantastyczna powieść- pierwszy tom, przenosi nas w świat średniowiecznej Wenecji.Dominuje tu walka o władzę ,okrutne spiski oraz tajne wyroki. Główna bohaterka Edyta Amalfi nieślubna córka hrabiego Mariafiore, traci swojego ukochanego w niesprawiedliwym procesie.Dziewczyna nie poddaje się wraz z wyławiaczem trupów i jego córką walczą przeciw niesprawiedliwości. Na niekorzyść Edyty pojawia się fałszywy syn hrabiego.......
Ta mroczna i tajemnicza historia cały czas trzyma w napięciu.
Polecem serdecznie.

Fantastyczna powieść- pierwszy tom, przenosi nas w świat średniowiecznej Wenecji.Dominuje tu walka o władzę ,okrutne spiski oraz tajne wyroki. Główna bohaterka Edyta Amalfi nieślubna córka hrabiego Mariafiore, traci swojego ukochanego w niesprawiedliwym procesie.Dziewczyna nie poddaje się wraz z wyławiaczem trupów i jego córką walczą przeciw niesprawiedliwości. Na...

Trudno mi opiniować tę powieść. Bardzo męczył mnie język :/. Ale autor chciał oddać ducha czasów, które opisywał. Choć historia, intrygi wzbudziły zainteresowanie i fabuła sprawiała, że przekręcało się kolejne kartki tej powieści, to język... strasznie mnie męczył! Dlatego też historia pewnie zostanie w głowie, natomiast do następnych tomów nie sięgnę. Lektura ma dawać przyjemność, a nie męczyć.
Jak ktoś lubi klimaty inkwizytorsko - dworsko - sensacyjno - miłosno - polityczne, to myślę, że odnajdzie się w świecie tej powieści.

Trudno mi opiniować tę powieść. Bardzo męczył mnie język :/. Ale autor chciał oddać ducha czasów, które opisywał. Choć historia, intrygi wzbudziły zainteresowanie i fabuła sprawiała, że przekręcało się kolejne kartki tej powieści, to język... strasznie mnie męczył! Dlatego też historia pewnie zostanie w głowie, natomiast do następnych tomów nie sięgnę. Lektura ma dawać...

Lubię książki mroczne i tajemnicze.Lubię powieści osadzone w epoce średniowiecza.Gdy w moje ręce wpadła dwutomowa powieść "Tajemnice Wenecji" to od razu miałam ochotę ją przeczytać.Intrygujący tytuł sugerujący wielka przygodę-to jest to "co tygryski lubią najbardziej"!

Edyta Amalfi jest nieślubną córką hrabiego Mirafiore.O tym,że jest córką hrabiego nie wie nikt w mieście.

Hrabia zginął podczas burzy na morzu,gdy przewodził wyprawie przeciwko piratom.Nikt nie słyszał o jakimkolwiek testamencie hrabiego,w którym potwierdziłby swoje ojcostwo względem Edyty.Nie ma ustanowionego sukcesora majątku hrabiego.Nagle ni stąd ni zowąd w mieście pojawia się mężczyzna podający się za jedynego syna hrabiego -Wirgilio Mirafiore.Jeden z senatorów Brabantino potwierdza jego tożsamość w Pałacu Dożów.Mężczyzna dostaje więc klucze do pałacu i w kilka minut staje się jedynym spadkobiercą i zarządcą majątku Mirafiorich.

Gdy wy wyniku knowań inkwizycji ukochany Edyty hrabia Rodrigo Zeni zostaje stracony ,a w pałacu Mirafiore zaczyna swoje rządy fałszywy Wirgilio dziewczyna musi opuścić Wenecję i ukryć się przed grożącym jej niebezpieczeństwem.W ucieczce pomaga jej wyławiacz trupów i jego ułomna córka.Wenecja staje się areną krwawych knowań,mordów i zła czającego się za każdym jej zaułkiem.

W mieście pojawia się Bractwo Świętej Czaszy,którego członkowie próbują zaprowadzić porządek w Wenecji.Nie są w tych dążeniach osamotnieni .Na pomoc przychodzi im tajemnicze widmo ukazujące się na Mości westchnień i tajemnicza Królowa Nocy.

Kim są Królowa Nocy i tajemnicze widmo z Mostu Westchnień?

Czy uda im się uchronić członków Bractwa Świętej czaszy przed niebezpieczeństwem?

Czy zdołają w przywrócić w mieście spokój?

Czy Edyta odzyska majątek i pomści śmierć ukochanego Rodriga?

Wątków w powieści jest wiele,czasami nawet chyba za wiele.Ciężko jest tak naprawdę za wszystkim nadążyć.Trup ściele się gęsto,tajemnica goni tajemnicę,nie ma czasu na nudę!

Intrygi,spiski,tajemnicze morderstwa są tu na porządku dziennym.Wenecja jawi się nam w książce jako miasto wiecznego strachu,zła i potępienia.Miasto szpiegów i zdrajców,w którym nie ma miejsca dla uczciwych ludzi..Czy taka Wenecja była w średniowieczu naprawdę?

Dość dobra powieść sensacyjna.Dobrze wymyślone i opisane wątki.Jednak jest ich tak dużo i tak dużo jest w niej różnych postaci pobocznych,że czasami się w tym wszystkim gubiłam.Trochę to męczące,ale nie powiem,że nieprzyjemne.

Szukałam w internecie i na stronach wydawnictwa notatki o autorze i.....nie znalazłam!

Dlaczego?

Następna słodka tajemnica,która mi jednak w niczym nie przeszkodziła.Książka broni się sama i muszę przyznać,że w tym przypadku powiedzenie to sprawdziło się w stu procentach!

Lubię książki mroczne i tajemnicze.Lubię powieści osadzone w epoce średniowiecza.Gdy w moje ręce wpadła dwutomowa powieść "Tajemnice Wenecji" to od razu miałam ochotę ją przeczytać.Intrygujący tytuł sugerujący wielka przygodę-to jest to "co tygryski lubią najbardziej"!

Edyta Amalfi jest nieślubną córką hrabiego Mirafiore.O tym,że jest córką hrabiego nie wie nikt w...

Wyobraźcie sobie średniowieczną Wenecję, gdzie na porządku dziennym są kolorowe gondole, a także ukryta władza, przed którą drżą ze strachu mieszkańcy tego, na pozór, urokliwego miejsca. To właśnie tutaj, co kilka dni, wyławiacz trupów odnajduje zwłoki kolejnego skazańca, który niekoniecznie został słusznie oskarżony. W takich warunkach przyszło żyć Edycie Amalfi, która straciła swojego ukochanego Rodriga. Kobieta planuje pomścić śmierć niewinnego człowieka i rozpoczyna walkę z inkwizytorami. Ale to nie koniec sensacji. W mieście pojawia się hrabia Mirafiore, którzy komplikuje wiele spraw. Na jego drodze stanie senator Brabantino, ale czy zostanie jego sprzymierzeńcem? Dodatkowo istnieje Bractwo Świętej Czaszy, którzy próbują zapanować nad miastem i stworzyć względny porządek.

Grzegorz Füllborn w swojej powieści umieścił tak wiele wątków, że niekiedy trudno byłoby mi się połapać kto jest kim, kto gdzie działa, dlaczego stało się tak, a nie inaczej. Zwłaszcza, kiedy odkładałam książkę na dzień czy dwa z powodu obowiązków. Dodatkowo akcja niekiedy pędzi tak szybko, że odruchowo wstrzymywałam oddech. Autor posługuje się dość specyficznym stylem. Nie potrafię określić, czy przypadł mi do gustu czy nie. Niekiedy denerwowały mnie zbyt długie rozdziały, w których działo się naprawdę wiele, by następnie przeczytać kilka króciutkich, które z kolei nic nie wniosły do lektury.

W Wenecji oczami autora, chlebem powszednim są intrygi, spiski i tajne wyroki. W każdym rozdziale możemy przeczytać choć wzmiankę o choć jednej intrydze, którą planują mnisi z Bractwa Św. Czaszy, inkwizytorzy, senator Brabantino, czy chociażby Jingo Foscari. Niektóre już od samego początku są dla nas jasne, przejrzyste, ale przy niektórych sami musimy główkować - co, jak, dlaczego tak, dla kogo, po co? Jeżeli chodzi o tajną władzę i ich wyroki, przez całą lekturę zastanawiałam się, jak to jest w praktyce. Żeby wykonać wyrok, kilka osób musi mieć bezpośredni kontakt z inkwizytorami. Czy mają do siebie aż takie zaufanie? I nie chodzi o same maski, które w razie wątpliwości zakładają. Jak zwoływane są obrady? Przecież jakiś szpieg może podsłuchać, czy są aż tacy ostrożni? Chyba ta sprawa głównie mnie nurtuje.

Choć tom pierwszy miał być poświęcony głównie Edycie Amalfi, okazuje się, że tak nie jest. Owszem, wątki jej poświęcone mają tutaj miejsce, lecz jest ich zdecydowanie zbyt mało. Oczekiwałam, że będzie więcej. A tu głównie czytałam o intrygach, o władzy, o spiskach i tajnych spotkaniach. Może w tomie drugim się to wszystko wyjaśni? Bo, że akcja dzieje się wokół tej kobiety i jej pochodzenia, nie mam wątpliwości. Jednak nadal uważam, że samej dziewczyny jest tu zdecydowanie za mało. Mimo wszystko, ten mały niedopracowany szczegół nadrabia mnóstwo bohaterów, którzy są przeróżni. Każdy indywidualny, posiada gamę własnych cech. Mało kto jest do siebie podobny.

Trudno jest mi ocenić tę książkę, jeszcze trudniej przelać wszystkie myśli. Choć książka nie należy do tzw. cegiełek, to autor umieścił w niej naprawdę sporo wątków. Nadal jestem w szoku, w jaki sposób Grzegorzowi Füllborn się to udało! Niekiedy zbyt dużo opisów bohaterów mnie irytowało, ale te odnośnie samej Wenecji już nie. Autor pokazał nam magię tego miasta. Czytając o nim czułam, jakbym płynęła w gondoli, chodziła po Moście Westchnień, przemykała między pokojami w Pałacu Dożów. Opisy były tak realistyczne, że nietrudno o wczucie się w akcję.

Czy polecam "Tajemnice Wenecji"? Owszem. Może nie jest to literatura na miarę Agathy Christie, jest niedopracowana pod niektórymi względami, ale ma potencjał. Historia jest ciekawa, akcja nie ciągnie się jak krówki-ciągówki, bohaterowie przeróżni, trudno tutaj o nudę. Ja z przyjemnością sięgnę po tom drugi, którzy zapowiada się ciekawiej, ponieważ prawdopodobnie otrzymam rozwiązania zagadek i odpowiedzi na postawione przez siebie pytania.

Wyobraźcie sobie średniowieczną Wenecję, gdzie na porządku dziennym są kolorowe gondole, a także ukryta władza, przed którą drżą ze strachu mieszkańcy tego, na pozór, urokliwego miejsca. To właśnie tutaj, co kilka dni, wyławiacz trupów odnajduje zwłoki kolejnego skazańca, który niekoniecznie został słusznie oskarżony. W takich warunkach przyszło żyć Edycie Amalfi, która...

Tom pierwszy to część pierwsza: Edyta.

Mroczne zaułki średniowiecznej Wenecji, przebiegłe spiski, tajne wyroki, walka o władzę i wielka miłość...

Edyta Amalfi, nieślubna córka i spadkobierczyni fortuny hrabiego Mirafiore, traci swojego ukochanego Rodriga. Dziewczyna musi opuścić Wenecję, ale odważnie podejmuje walkę przeciwko najwyższej władzy - okrutnym inkwizytorom. Wyławiacz trupów i jego ułomna córka pomagają jej walczyć o sprawiedliwość, jednak potężni członkowie tajnego trybunału wydają kolejne wyroki... Senator Brabantino knuje intrygę za intrygą, pragnąc niepodzielnie panować w Pałacu Dożów. W realizacji morderczych planów wspiera go jego przyjaciel Jingo Foscari, oszust i nikczemnik. Kim jest tajemnicze widmo ukazujące się na Moście Westchnień? Czy Królowa Nocy zdoła ocalić mnichów z Bractwa Św. Czaszy? Czy Edycie Amalfi uda się pomścić śmierć ukochanego i odzyskać spadek?

Sensacyjny wątek, przeplatający się z miłosnym, wartka akcja i interesująco przedstawione główne postaci powieści, na tle barwnego obrazu życia średniowiecznej Wenecji - to tylko niektóre zalety tej porywającej opowieści

Tom pierwszy to część pierwsza: Edyta.

Mroczne zaułki średniowiecznej Wenecji, przebiegłe spiski, tajne wyroki, walka o władzę i wielka miłość...

Edyta Amalfi, nieślubna córka i spadkobierczyni fortuny hrabiego Mirafiore, traci swojego ukochanego Rodriga. Dziewczyna musi opuścić Wenecję, ale odważnie podejmuje walkę przeciwko najwyższej władzy - okrutnym inkwizytorom....

Książka może byłaby ciekawa, gdyby nie styl. Chyba ktoś utwierdził autora w przekonaniu, że pisząc powieść należy używać jak największej ilości przymiotników i każdego bohatera, na każdym kroku, opisywać za pomocą charakterystyki bezpośredniej. Gdyby ktoś opisał te same wydarzenia innym stylem, byłabym wdzięczna. ;-)

Książka może byłaby ciekawa, gdyby nie styl. Chyba ktoś utwierdził autora w przekonaniu, że pisząc powieść należy używać jak największej ilości przymiotników i każdego bohatera, na każdym kroku, opisywać za pomocą charakterystyki bezpośredniej. Gdyby ktoś opisał te same wydarzenia innym stylem, byłabym wdzięczna. ;-)

Nie polecam. Książka napisana prostym, męczącym językiem, momentami męcząca, przewidywalna

Nie polecam. Książka napisana prostym, męczącym językiem, momentami męcząca, przewidywalna

Książka nie dla mnie.

Książka nie dla mnie.