Autorka książki - Katie Byron, doświadczyła w swoim życiu bardzo wielu koszmarów. Przez wiele lat przebywała w licznych zakładach dla chorych psychicznie. Całe jej życie było wtedy jedną wielką udręką. Męczyła się okropnie z innymi, jak i z samą sobą, a raczej ze swoim sposobem myślenia.

"To nie problem sprawia, że cierpisz, lecz twój sposób myślenia o nim." To jej fundamentalne odkrycie. Odkrycie, które nazwała "przebudzeniem się do rzeczywistości." Jak wiadomo, w wielu dziedzinach życia istnieje "baza" i "nadbudowa". Taką bazą jest tutaj sama rzzeczywistość - świat taki, jakim jest. Z kolei nadbudową będą tutaj wszelkie przekonania na temat surowych faktów, a więc nasze ich interpretacje. Jak napisał F. Nietzsche: "Nie ma faktów, są tylko interpretacje." W istocie jest przeciwnie, bowiem istnieje tylko prawda, istnieją tylko suche, surowe fakty. Lecz myślicielowi temu szło zapewne o to, że te interpretacje stają się naszym światem, zastępując go - naszym życiem. Przestajemy żyć prawdą rzeczywistości i żyjemy tym wszystkim, czego nauczyli nas rodzice, szkoły, cała kultura. Wyrażając się terminologią postmodernistyczną, można śmiało stwierdzić, że mapa przerosła terytorium, któremu miała służyć odwzorowując je. Ta przerośnieta mapa stała się naszym życiem.

Katie Byron - jak sama to nazywa - przebudziła się do rzeczywistości, co było jej odkryciem osobistym, gdyż nigdy wcześniej nie interesowała się samorozwojem, rozwojem duchowym, nie uczyła się medytacji. Jej odkrycie pozostaje jednak z nimi wszystkimi zgodne. I pozostaje też w zgodzie z cała tradycją i kultura człowieka Zachodu, który nie musi już "uciekać w Himalaje" by odkryć prawdę o sobie i świecie. A prawda ta jest bardzo prosta i wyzwalająca. Dzięki niej możemy zacząć żyć rzeczywistością a nie oczekiwaniami, fałszywymi przekonaniami, iluzorycznymi myślami, które powoduja cierpienie. Wystarczy każde takie przekonanie, każdą taką myśl, w którą wierzymy poddać weryfikacji. I nie chodzi tu tylko o to, że większość z nich mija się w prawdą, ale także i o to, jak bardzo wielu rzeczy, jak bardzo wielu prawd dowiadujemy się przy tym zabiegu o nas samych, naszych nieświadomych oczekiwaniach, osądach, wymaganiach sprzecznych z faktami. Jak bardzo nie zgadzamy się na rzeczywistość faktów tworząc własne mitologie, całe mitologiczne systemy wierzeń.

"Praca" - bo tak swoją metodę nazywa autorka, uczy nas akceptacji rzeczywistości czyli tego wszystkiego, co mamy. Miłości do prawdy, otwartości, gotowości na los. Uzmysławia, jak bardzo cała nasza kultura żyje wspomnianą myślową nadbudową mitów. Wniosek jest tytułem: "Kochaj co masz!" Czyli - innymi słowy - "Amor Fati!"

Autorka książki - Katie Byron, doświadczyła w swoim życiu bardzo wielu koszmarów. Przez wiele lat przebywała w licznych zakładach dla chorych psychicznie. Całe jej życie było wtedy jedną wielką udręką. Męczyła się okropnie z innymi, jak i z samą sobą, a raczej ze swoim sposobem myślenia.

"To nie problem sprawia, że cierpisz, lecz twój sposób myślenia o nim." To jej...