Dwie minipowieści, które są ze sobą chronologicznie i tematycznie powiązane. Główny bohater to trzydziestokilkuletni "staruszek", który praktykuje oszustwa matrymonialne choć powszechnie wiadomo, że jest już na to za stary. Szczegóły oszustw obmyśla i planuje w najdrobniejszych szczegółach jego przyjaciel, który właściwie przyjacielem nie jest.
Rzecz dzieje się na obczyźnie - w Izraelu, a bohaterowie są Polakami. Obaj nie mają pieniędzy, często głodują, zapożyczają się, mieszkają w podrzędnych pokojach hotelowych, wiele czasu zajmuje im tworzenie drobiazgowych scenariuszy zdarzeń, które mają prowadzić do wyłudzenia pieniędzy od naiwnych kobiet. Scenariuszy drastycznych, niebezpiecznych, niemoralnych.
Bardzo smutna historia człowieka, który nie ma nadzieli. Odrzuca kolejne szanse na szczęście jakby nie wierzył, że ono mu się należy.

Dwie minipowieści, które są ze sobą chronologicznie i tematycznie powiązane. Główny bohater to trzydziestokilkuletni "staruszek", który praktykuje oszustwa matrymonialne choć powszechnie wiadomo, że jest już na to za stary. Szczegóły oszustw obmyśla i planuje w najdrobniejszych szczegółach jego przyjaciel, który właściwie przyjacielem nie jest.
Rzecz dzieje się na...

n°19/2018


Moje pierwsze spotkanie z literaturą Marka Hłasko to dwie minipowieści umiejscowione w izraelskiej scenerii. Obie napisane przez autora podczas pobytu na emigracji, są przesycone pesymizmem, groteską oraz czarnym humorem.

Akcja obraca się w okół dwóch rzezimieszków: Roberta i Jakuba.
Pierwszy obmyśla scenariusz, dzięki któremu udaje im się wyłudzić pieniądze od kolejnej bogatej, rozczarowanej życiem kobiety. Drugi – młodszy i obdarzony przez naturę męskim urokiem – wypowiadając wcześniej przygotowane kwestie, odgrywa melodramatyczne przedstawienie.

Mimo, że ta książka jest świetnie napisana i czyta się ją błyskawicznie, klimat beznadziei, melancholii i posępności przygniata czytelnika swoją ciężkością i wprawia w realne przygnębienie. Nie polecam lektury nikomu ze skłonnościami do depresji. Szczególnie boli wyrachowanie dwójki głównych bohaterów\ przestępców. Brak pokory, skruchy, empatii, współczucia, ludzkich odruchów. Z powieści zionie pustką, samotnością oraz brakiem sensu. Całość można traktować jako smutną refleksje nad jakością relacji międzyludzkich.

n°19/2018


Moje pierwsze spotkanie z literaturą Marka Hłasko to dwie minipowieści umiejscowione w izraelskiej scenerii. Obie napisane przez autora podczas pobytu na emigracji, są przesycone pesymizmem, groteską oraz czarnym humorem.

Akcja obraca się w okół dwóch rzezimieszków: Roberta i Jakuba.
Pierwszy obmyśla scenariusz, dzięki któremu udaje im się wyłudzić pieniądze od...

Trzeci raz w życiu przeczytane te dwa opowiadania. Za każdym razem zachwycają, a niewiele jest książek, które po latach nie przynoszą rozczarowania. Znak to wyraźny, że wiek czytającego nie ma znaczenia, a "okoliczności życiowe" pozwalają na odmienne lub też ponowne odczytanie fabuły.
I w głowie wciąż teatr tv sprzed lat z rolami Pszoniaka i Żmijewskiego. Czytajcie Hłaskę.

Trzeci raz w życiu przeczytane te dwa opowiadania. Za każdym razem zachwycają, a niewiele jest książek, które po latach nie przynoszą rozczarowania. Znak to wyraźny, że wiek czytającego nie ma znaczenia, a "okoliczności życiowe" pozwalają na odmienne lub też ponowne odczytanie fabuły.
I w głowie wciąż teatr tv sprzed lat z rolami Pszoniaka i Żmijewskiego. Czytajcie...

"Drugie zabicie psa" i "Nawrócony w Jaffie" to dwie krótkie powieści, które łączy miejsce akcji (Izrael) i główni bohaterowie (para oszustów matrymonialnych - "dramaturg" oraz "aktor"). Oba utwory powstały pod koniec życia Hłaski, gdy tułał się na wygnaniu z kraju po Izraelu, USA i Niemczech. Nawet jeśli nie był w tym czasie w zbyt dobrej kondycji psychicznej, to pisarsko radził sobie wciąż świetnie. Oba utwory mają dobre dialogi, przewija się cały zestaw dziwacznych postaci, świat jest egzotyczny, ale z drugiej strony złowrogi i brudny. Najbardziej pociąga mnie nastrój tych utworów i jakaś wiarygodność, która z nich płynie. No i polubiłem bohaterów, mimo że są w gruncie rzeczy kanaliami na sympatię nie zasługującymi. Wydaje mi się, że dobrze, że te dwa utwory wydano razem, bo to dwa fragmenty jednej opowieści.

"Drugie zabicie psa" i "Nawrócony w Jaffie" to dwie krótkie powieści, które łączy miejsce akcji (Izrael) i główni bohaterowie (para oszustów matrymonialnych - "dramaturg" oraz "aktor"). Oba utwory powstały pod koniec życia Hłaski, gdy tułał się na wygnaniu z kraju po Izraelu, USA i Niemczech. Nawet jeśli nie był w tym czasie w zbyt dobrej kondycji psychicznej, to pisarsko...

Teatralność i powtarzalność. W tych słowach da się zamknąć przesłanie tych minipowieści. Obie równie udane. Można zresztą je czytać jako jedną całość. Kilka ciekawych przemyśleń trafia się bohaterom. Tylko psa szkoda.

Teatralność i powtarzalność. W tych słowach da się zamknąć przesłanie tych minipowieści. Obie równie udane. Można zresztą je czytać jako jedną całość. Kilka ciekawych przemyśleń trafia się bohaterom. Tylko psa szkoda.

kocham tę książkę

kocham tę książkę

Psa żal. Bohaterów żal. Oszukanych przez nich kobiet żal. Świata żal. Smutek, rozczarowanie i echa wojennych koszmarów. Chce się wyć.

Psa żal. Bohaterów żal. Oszukanych przez nich kobiet żal. Świata żal. Smutek, rozczarowanie i echa wojennych koszmarów. Chce się wyć.

Rewelka choc opinia Hłaski o kobietach budzi zgroze i moj sprzeciw...oraz iritacje bo duzo w jego spojrzeniu jest niestety racji...
Drugie Zabicie psa- perełka!!!!

Rewelka choc opinia Hłaski o kobietach budzi zgroze i moj sprzeciw...oraz iritacje bo duzo w jego spojrzeniu jest niestety racji...
Drugie Zabicie psa- perełka!!!!