Może i to jest tylko autokreacja mitu Marka Hłaski jako pisarza i buntownika, ale czytałam tę książkę z dużą przyjemnością, co nie zawsze mi się zdarza w przypadku autobiografii.
'Piękni dwudziestoletni' zawiera ciekawe spojrzenie autora na otaczającą go ówczesną rzeczywistość w Polsce i na świecie. Jest w tej pozycji naprawdę dużo subiektywnego ujęcia tematu (m.in. odnośnie czasopism, wydawnictw, znajomych 'z branży' i pisania oraz życia osobistego) - mam na myśli to, iż język jest dość przystępny, bezpośredni, przez co można odnieść wrażenie, że autor nie chce niczego owijać w bawełnę. Podobały mi się ironia oraz sarkazm w stylu Hłaski - częściej śmiałam się niż oburzałam po poznaniu niektórych opinii pisarza. Dzięki 'Pięknym...' zdołałam też spojrzeć na niektóre opowiadania autora z innej strony.
W jednej opinii jest określone, że książkę można porównać do rozmowy z pisarzem przy kieliszku wódki - lepiej nie można tego nazwać;-). Znajduje się w niej, niestety, więcej pesymizmu niż optymizmu, ale po lekturze 'Pięknych..' nadal mam pozytywne odczucia do naszego 'enfant terrible'.

Może i to jest tylko autokreacja mitu Marka Hłaski jako pisarza i buntownika, ale czytałam tę książkę z dużą przyjemnością, co nie zawsze mi się zdarza w przypadku autobiografii.
'Piękni dwudziestoletni' zawiera ciekawe spojrzenie autora na otaczającą go ówczesną rzeczywistość w Polsce i na świecie. Jest w tej pozycji naprawdę dużo subiektywnego ujęcia tematu (m.in....