Banalna opowieść o Madzi mnie urzekła. I nie mam zielonego pojęcia czym. Jak już wspomniałam: fabuła jest banalna. Madzia uczyła się na pensji, potem zaczęła pracować jako dama klasowa. Marzy jej się założenie własnej pensji dla dziewcząt, a w międzyczasie pracuje jako guwernantka i naprawdę nieumyślnie czaruje swoim urokiem mężczyzn.
Panna Magdalena jest strasznie naiwna, głupia i dobra. Właśnie za tę dobroć i chęć pomocy każdemu jest znieważana kłamstwami, jakie krążą o niej. Czy jest emancypantką? Jedni uważają, że tak, inni, że nie. Ja sądzę, że fakt, czy Magda jest czy też nie jest emancypantką, nie ma żadnego znaczenia. Madzia jest po prostu sobą I właśnie ta wierność sobie sprawiła, że szczerze polubiłam Madzię i nie mogłam porzucić "Emancypantek".
Bolesław Prus oddał klimat epoki oraz chęć uniezależnienia się kobiet od mężczyzn. Kobiety chcą być po prostu niezależne i samodzielne. Choć nie wszystkie, oczywiście. Dla jednych celem w życiu jest usamodzielnienie się, a dla innych - złapanie bogatego (lub, gdy panna ma już swoje lata, to jakiegoś) męża.
Bohaterowie "Emancypantek" są świetnie skonstruowani i zapadają w pamięć, nawet postacie trzecioplanowe. Jedynym minusem w moim odczuciu były wynurzenia filozoficzne prof. Dębickiego i Zdzisława. Mnie te kwestie nie zainteresowały.

Banalna opowieść o Madzi mnie urzekła. I nie mam zielonego pojęcia czym. Jak już wspomniałam: fabuła jest banalna. Madzia uczyła się na pensji, potem zaczęła pracować jako dama klasowa. Marzy jej się założenie własnej pensji dla dziewcząt, a w międzyczasie pracuje jako guwernantka i naprawdę nieumyślnie czaruje swoim urokiem mężczyzn.
Panna Magdalena jest strasznie naiwna,...