Dlaczego nie chciałem wstąpić na tę otwartą mi przez los drogę, gdzie oczekiwały mnie ciche radości i spokój ducha?... Nie, nie żyłbym w zgodzie z taką dolą. Jestem jak żeglarz zrodzony i wyrosły na pokładzie korsarskiego brygu: jego dusza zżyła się z burzami i bitwami; żeglarz wyrzucony na brzeg tęskni i nudzi się, żeby nawet najsilniej wabił go cienisty gaj, żeby najjaśniej świeciło mu pogodnie słońce; chodzi sobie cały dzień po nadbrzeżnym piasku, wsłuchuje się w jednostajny szum nadbiegających fal i tonie wzrokiem w zamglonej dali: może zamajaczy hen, na bladej kresie oddzielającej granatowe odmęty od szarych chmur, upragniony żagiel, co naprzód podobny do skrzydła mewy, potem odrywa się od piany raf i stopniowo zbliża do bezludnej przystani...

Dlaczego nie chciałem wstąpić na tę otwartą mi przez los drogę, gdzie oczekiwały mnie ciche radości i spokój ducha?... Nie, nie żyłbym w zgo...

O miłości własna! Jesteś dźwignią, którą Archimedes chciał ruszyć z miejsca kulę ziemską.

O miłości własna! Jesteś dźwignią, którą Archimedes chciał ruszyć z miejsca kulę ziemską.

Smutny to widok, kiedy młodzieniec traci najlepsze swe nadzieje i złudzenia, kiedy rozdziera się różowa gaza, poprzez którą patrzył na ludzkie sprawy i uczucia, ale przynajmniej można się spodziewać, że zamiast starych błędów popełni nowe, a te będą nie mniej przejściowe, lecz za to nie mniej słodkie... Ale czym je zastąpić w wieku Maksyma Maksymicza? Mimo woli serce sczerstwieje i dusza się zamknie.

Smutny to widok, kiedy młodzieniec traci najlepsze swe nadzieje i złudzenia, kiedy rozdziera się różowa gaza, poprzez którą patrzył na ludzk...