Jest taki rodzaj kryminałów, który nazywam kryminałem przyjemnym. To książka typowo rozrywkowa, lekka, niezbyt gruba, można ją nosić ze sobą i poczytywać w autobusie. Dobry kryminał przyjemny spełnia kilka warunków. Najważniejszy jest taki, że czytając go, nie odczuwamy negatywnych emocji. Nie ma w nim prawie w ogóle przemocy poza samym morderstwem, zwykle niezbyt wyszukanym. Nie ma również żałoby, rozpaczy ani traumy po śmierci ofiary. Zwykle jest ona rozwiedziona lub samotna, dzieci nie ma lub są dorosłe i żaden z głównych bohaterów nie cierpi z powodu jej zgonu. Śledztwo prowadzi sympatyczny detektyw, ludzki i ciepły, pełen rozczulających przywar. Zaprzyjaźnia się z kimś z kręgu podejrzanych, a bywa nawet, że zakochuje się. W książce "Wszystkie grzechy nieboszczyka" wybranką uroczego komisarza Kazimierza Jodły jest księgowa Bożenka, osoba niezwykle apetyczna i zmysłowa. I ta właśnie zmysłowość jest kolejną cechą kryminału przyjemnego.

Bożenka ma lśniące włosy koloru polerowanej miedzi i okrągłe, kobiece kształty. Poznajemy ją, gdy słucha szalejącej letniej burzy, nazajutrz rano parzy pachnącą kawę, bierze orzeźwiający prysznic, zakłada białą zwiewną sukienkę, pakuje swoje rzeczy do zielonej torby i idzie do pracy niespiesznym krokiem w słoneczny dzień. Czy widzicie to i czujecie wszystkimi zmysłami, drodzy czytelnicy? To jest właśnie coś, co sprawia, że chcemy czytać o morderstwie w biurze niewielkiej firmy ubezpieczeniowej Bezpieczna Przyszłość, w której niemal wszyscy pracownicy skrywają swoje tajemnice oraz większe i mniejsze grzeszki.

Język i styl książki jest wartki i zabawny, miejsce i tło wydarzeń realistycznie przedstawione, akcja toczy się szybko, w finale zagadka zostaje wyjaśniona. Bywa, że kryminały przyjemne mają nie najlepszą redakcję. Tak jest i w tym przypadku. Nie jest to jednak szczególnie rażące i nie odbiera uroku przedstawicielowi tego - jakże przyjemnego - gatunku.

=13pxAnna Rycaj