Uff skończyłam.
Na początku myślałam, że będzie to kolejna ciekawa książka z wyprawy i o ile początek jeszcze się mi nie dłużył, to im dalej książki i im dalej wyprawy chciałam przebrnąć razem z chłopakami. Niektóre opisy budowli, które zwiedzali są koszmarne i moim zdaniem zbędne.
Przede wszystkim książka ta obala "fakt", że "długi marsz" był prawdziwym wydarzeniem, jak dla mnie potwierdzeniem tego są oto te słowa (bardzo irytujące):
"- Trzeba się przejść do tej wiochy i zastosować naszą sprawdzoną metodę - [...].
Na podstawie wcześniejszych doświadczeń zorientowaliśmy się, że najpierw trzeba znaleźć sołtysa, opowiedzieć mu naszą historię i poprosić o motorówkę, która zawiezie nas do następnego przyczółka cywilizacji. Jeśli dobrze to rozegramy, już jutro rano będziemy w kolejnej wiosce, a przy odrobinie szczęścia najbliższą noc spędzimy pod czyimś przyjaznych dachem".
Wyobraża sobie ktoś, że uciekinierzy z obozu chodzili (bez GPS-u) po wioskach i prosili kogokolwiek o pomoc. Jedno to, że już po wyglądzie można było poznać, że to zeki,a po drugie w tamtych czasach wszędzie było pełno szpicli i łowców zbiegów,a poza tym wszechogarniający strach.
Autor wraz z kompanami liczyli na innych ludzi i byli asekurowani w niektórych fragmentach wyprawy, mieli duże zapasy żywności i drogę przebywali nie w zimowych miesiącach (nie tak jak bohaterowie "Długiego Marszu", dlatego też jeszcze raz to potwierdza, że długi marsz nigdy nie doszedł do skutku.

Uff skończyłam.
Na początku myślałam, że będzie to kolejna ciekawa książka z wyprawy i o ile początek jeszcze się mi nie dłużył, to im dalej książki i im dalej wyprawy chciałam przebrnąć razem z chłopakami. Niektóre opisy budowli, które zwiedzali są koszmarne i moim zdaniem zbędne.
Przede wszystkim książka ta obala "fakt", że "długi marsz" był prawdziwym wydarzeniem, jak...